Καθώς πλησιάζουμε σε ακόμη μια επέτειο της Επανάστασης της απελευθέρωσης από τον τουρκικό ζυγό, το 1821, η χώρα σε όλα τα επίπεδα βρίσκεται σε ένα επικίνδυνο τέλμα και κυβερνάται από μια ομάδα ανθρώπων η οποία την οδηγεί σε ένα πολύ επικίνδυνο και ολισθηρό δρόμο, εθνικής εξαφάνισης. Η οποιαδήποτε κρίση σε θέματα οικονομίας είναι δυνατόν να ξεπεραστεί. Εκείνο που δεν είναι δυνατόν να ξεπεραστεί είναι ένας κατήφορος στα εθνικά θέματα που οδηγεί σε ταυτόχρονη απειλή εξαφάνισης του ίδιου του Ελληνικού Έθνους.
Του Δημήτρη Γ. Απόκη*
Δυστυχώς η συντριπτική πλειοψηφία στην Ελλάδα σήμερα, δεν γνωρίζει ή εξυπηρετείται στο να μη γνωρίζει ότι η χώρα οδηγήθηκε στην οικονομική καταστροφή, λόγω του πάρτι των επιδοτήσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και του εθισμού των Ελλήνων να ξοδεύουν τον πακτωλό των δανεικών από τις Βρυξέλλες, με τα οποία μας μπούκωνε το πολιτικό σύστημα για να κερδίζει εκλογές. Έχουμε δυστυχώς ξεχάσει ως λαός το σύνθημα, “η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες”, το οποίο μετατράπηκε σε μια στρατηγική χαϊδέματος και δημιουργία ενός ψευτοτσαμπουκά, βασισμένου σε δανεικά τα οποία ξοδεύονταν πλουσιοπάροχα, από μια κρατικοδίαιτη ελίτ, με αποτέλεσμα να γαλουχηθούν γενιές ολόκληρες με μια νοοτροπία όχι επιδίωξης της επιτυχίας μέσα από κόπο και κατάκτηση προσόντων, αλλά στη λογική της αρπαχτής, ζώντας τον μύθο ότι ως μάγκες πιάναμε κορόιδο τους έξω και τους μασάγαμε τα χρήματα πουλώντας τους φύκια για μεταξωτές κορδέλες.
Εκείνο βέβαια που κανείς μας δεν είχε αντιληφθεί, είναι ότι οι έξω ναι μεν έδιναν, ως δήθεν χαζοί, τον πακτωλό των δισεκατομμυρίων, αλλά την ίδια στιγμή έπαιρνα υπογραφές σε γραμμάτια. Και όταν ήρθε η ώρα της εξόφλησης, ήρθε και η ώρα της καταστροφής, διότι η εξόφληση αυτή έπρεπε να γίνει από ένα λαό και μια πολιτική ελίτ, η οποία ήταν και είναι μαθημένη στην αρπαχτή και στο βόλεμα.
Σήμερα μετά το αιματοκύλισμα των δέκα χρόνων μέσα στα μνημόνια αυτών που μας έδιναν τον πακτωλό των δισεκατομμυρίων, και τώρα τα παίρνουν πίσω με αίμα και απώλεια εθνικής κυριαρχίας, αντί να υπάρξει εθνική αφύπνιση, βλέπουμε να συνεχίζεται το ίδιο βιολί, διότι κανείς μας δεν έχει την ικανότητα, τα προσόντα, και για να πούμε την αλήθεια τη διάθεση να κουραστεί και να πονέσει για να απαλλαχθεί η χώρα και το έθνος από το ζυγό των εξίσου άχρηστων, αλλά ταυτόχρονα εξαιρετικά επικίνδυνων χαρτογιακάδων των σημερινών Βρυξελλών και των αφεντικών τους στο Βερολίνο.
Η απάντηση του Ελληνικού λαού, όταν ξημέρωσε η ημέρα του σοκ της χρεωκοπίας δεν ήταν όμοια με αυτήν του κραχ της δεκαετίας του 1930 στην Αμερική, όταν οι Αμερικανοί σήκωσαν τα μανίκια μάτωσαν και όχι μόνο έβγαλαν τη χώρα τους από το βούρκο, αλλά την κατέστησαν σταδιακά την μοναδική υπερδύναμη του πλανήτη. Η απάντησή μας ως Έλληνες, υποτίθεται ο πιο έξυπνος λαός του κόσμου, ήταν να μαυρίσουμε μια σοβαρή προσπάθεια και να εμπιστευτούμε τις τύχες της χώρας και του έθνους, σε αυτούς που υποσχέθηκαν τι άλλο, τη συνέχιση της αρπαχτής και του τσάμπα μάγκα.
Λίγα χρόνια μετά, και η χώρα βρίσκεται στο χείλος της εθνικής καταστροφής, βυθισμένη στη λογική του ανά λίγες εβδομάδες Eurogroup, Euroworking Group, και των κάθε λογής επιδομάτων, ενώ την ίδια στιγμή έχει διαλυθεί η παιδεία, έχει γίνει έγκλημα η αριστεία, λίγοι είναι αυτοί στη χώρα που μιλούν σωστά την ελληνική γλώσσα, τράπεζες υπάρχουν μόνο σαν όνομα, η πολιτική αντιπαράθεση στο αποκαλούμενο Κοινοβούλιο, έχει εξελιχθεί σε ένα καθημερινό σκυλοκαβγά επί θεμάτων που στερούνται οποιαδήποτε ουσίας και σοβαρότητας και πάνω από όλα με σταθερά βήματα έχει αρχίσει η απώλεια εθνικής κυριαρχίας και η απεμπόληση του εθνικού συμφέροντος και για αυτό το τελευταίο, δεν υπάρχει φάρμακο και δρόμος ανάκτησης.
Αλλά δεν χρειάζεται να ανησυχούμε. Θα συνεδριάσει το Eurogroup, και αναμένουμε με μεγάλη προσμονή να ακούσουμε τι θα πουν και τι θα αποφασίσουν, για το πώς θα πάρουμε τη δόση μας οι ανεκδιήγητοι Μοσκοβισί και Ρέγκλινγκ. Αναμένουμε με αγωνία να ακούσουμε πιο θα είναι το νέο επίδομα για να συνεχίσουμε να ζούμε στον δικό μας παράλληλο και αποκομμένο από κάθε πραγματικότητα κόσμο.
Και όλα αυτά που στα σχολεία τα παιδιά μας, εν έτη 2019, με το ζόρι μαθαίνουν γραφή και ανάγνωση. Τα πανεπιστήμια έχουν μετατραπεί σε οτιδήποτε άλλο εκτός από ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα, και η επιτυχία επαφίεται πλέον στο προσωπικό ταλέντο και τον ατομικό κόπο κάθε σπουδαστή και ελάχιστων καθηγητών που σέβονται τον εαυτό τους και το λειτούργημα που επιτελούν.
Ακόμα και ο ιερός χώρος των ενόπλων δυνάμεων έχει μετατραπεί σε πεδίο φθηνής πολιτικής αντιπαράθεσης, έχοντας και αυτός πληγεί από τη γάγγραινα της μετριότητας και της φθηνής φιλοδοξίας.
Στην Ελλάδα του Eurogroup, η εθνική υπερηφάνεια, ο πατριωτισμός, η αριστεία, και η αξιοπρέπεια διώκεται και καθημερινά γίνεται προσπάθεια να ταυτιστεί με ακραίες περιπτώσεις φασισμού, ρατσισμού και λαϊκισμού.
Δυστυχώς η γάγγραινα έχει προχωρήσει στο μεδούλι, και το δικαίωμα στη μόρφωση, η απαίτηση για στήριξη της αριστείας, η απαίτηση για υπεράσπιση της εθνικής κυριαρχίας και του εθνικού συμφέροντος, έχει εξελιχθεί σε μια συζήτηση για λίγους ρομαντικούς οι οποίο κινδυνεύουν με την ταμπέλα του εθνικιστή, του ακροδεξιού και του λαϊκιστή.
Η χώρα βρίσκεται στα τάρταρα, και αυτό που μας καίει είναι εάν θα εκδιωχθεί ο Ορμπάν, από το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα ή ο επιθανάτιος ρόγχος των Ευρωσοσιαλιστών, που έχουν δίλημμα για το εάν θα εντάξουν τον Τσίπρα στις τάξεις τους.
Αλλά δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας, θα συνεδριάσει το Eurogroup και όλα θα επιλυθούν ως δια μαγείας. Το εάν μέχρι το τέλος της συνεδρίασης η χώρα θα έχει μείνει μισή είναι ήσσονος σημασίας.
Μήπως ήρθε η ώρα να μπει ένα τέλος στη γάγγραινα του Eurogroup;
*Ο Δημήτρης Απόκης, είναι Διεθνολόγος και Δημοσιογράφος, Απόφοιτος του The Paul H. Nitze, School of Advanced International Studies, The Johns Hopkins University, μέλος του The International Institute of Strategic Studies, και διετέλεσε επί σειρά ετών διαπιστευμένος ανταποκριτής στο Λευκό Οίκο, το Στέητ Ντιπάρτμεντ, και το Πεντάγωνο, στην Ουάσιγκτον.
