Του Βαγγέλη Μωυσή
Οριστικό τέλος στη συνήθη επιχειρηματολογία κάθε «αναρχικής συλλογικότητας» που καταπατά ιδιωτικά ή δημόσια κτίρια, να επικαλείται… τα ανθρώπινα δικαιώματα για να στήνει «κοινόβια» σε ξένες περιουσίες (και μάλιστα με την κατά περίπτωση ανοχή της κυβέρνησης) έβαλε το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων! Η απόφαση που εκδόθηκε στις 13 Δεκεμβρίου, αφορά υπόθεση μακροχρόνιας κατάληψης στην Ιταλία!
Η υπόθεση, αφορά μακροχρόνια κατάληψη κτιρίου 8000 τ.μ. εταιρείας στη Ρώμη, από ομάδα 100 ατόμων, που στη συνέχεια αυξήθηκαν και άρχισαν μάλιστα να… στήνουν περιφράξεις για εμποδίζουν την πρόσβαση άλλων! Μετά από αλλεπάλληλες μηνύσεις που δεν είχαν αποτέλεσμα, η ιδιοκτήτρια εταιρία κατάφερε τελικώς, να εκδοθεί δικαστική απόφαση για έξωση των καταληψιών.
Ωστόσο, ο Νομάρχης της Ρώμης αρνιόταν να εκτελέσει τη δικαστική απόφαση επικαλούμενος… την έλλειψη εναλλακτικής στέγασης των καταληψιών και ζητούσε την διασφάλιση της εύρεσης καταλύματος για τους καταληψίες και αυτό, ενώ η ιδιοκτήτρια εταιρία είχε ήδη υποχρεωθεί να καταβάλει 30.000 ευρώ για την ηλεκτροδότηση του καταληφθέντος κτιρίου και πλήρωσε και όλους τους φόρους για το ακίνητο αυτό.
Το ΕΔΔΑ διαπίστωσε δύο παραβιάσεις: α) της δίκαιης δίκης αφού οι εθνικές αρχές εν μπόρεσαν να εκτελέσουν τη δικαστική απόφαση για πάνω από πέντε χρόνια παραβιάζοντας την αρχή της νομιμότητας του κράτους δικαίου και την αρχή της ασφάλειας δικαίου και β) του δικαιώματος στην ιδιοκτησία, αφού –σύμφωνα με το Δικαστήριο- οι αρχές θα έπρεπε να είχαν λάβει έγκαιρα τα απαραίτητα μέτρα ώστε να εφαρμοστεί η δικαστική απόφαση που αφορούσε την λήξη της κατάληψης της ιδιοκτησίας.
Η κατάληψη είχε αρχίσει στις 6 Δεκεμβρίου 2012 όταν οι καταληψίες εισέβαλαν σε ένα κτίριο περίπου 8.000 τετραγωνικών στη Ρώμη το οποίο ανήκε στην προσφεύγουσα εταιρεία Casa di Cura Valle Fiorita και …έστησαν τα καταλύματά τους. Χρειάστηκε μια αλυσίδα 11 μηνύσεων, μέχρι να καταφέρει η ιδιοκτήτρια εταιρεία στις 9 Αυγούστου 2013 να διαταχθεί από Δικαστήριο της Ρώμης η εκκένωση του κτιρίου.
Πέρασαν άλλα δύο χρόνια σχεδόν μέχρι τον Μάρτιο του 2015 που η εταιρεία προσέφυγε ανεπιτυχώς στις διοικητικές αρχές για την εκτέλεση της απόφασης της 9ης Αυγούστου 2013.
Στη συνέχεια, προσέφυγε στο Διοικητικό Δικαστήριο, καταγγέλλοντας την έλλειψη ανταπόκρισης από τις αρχές.
Κατά τη διάρκεια της διαδικασίας, ο Νομάρχης της Ρώμης απάντησε ότι έπρεπε να λάβει προηγουμένως εγγυήσεις από τον Δήμο της Ρώμης ότι οι ενδιαφερόμενοι θα επανατοποθετούνταν.
Ισχυρίστηκε δε ότι απουσία τέτοιων εγγυήσεων, δεν μπορούσε να διατάξει την έξωση τους. Στις 30 Μαρτίου 2016 ο Νομάρχης ζήτησε από τον Δήμο να βρει εναλλακτική στέγη ώστε να μπορέσει το κτίριο να εκκενωθεί.
Στο μεταξύ, βέβαια, το Επαρχιακό Δικαστήριο της Ρώμης υποχρέωσε την εταιρεία… σε πληρωμή περίπου 30.000 ευρώ σε λογαριασμούς ηλεκτρικού ρεύματος για το 2013 και 2014. Η δε προσφεύγουσα εταιρεία εξακολουθεί να υπόκειται σε φόρο ακίνητης περιουσίας. Επιπλέον, το αίτημά της για πρόσβαση στα δεδομένα των ατόμων που προέβησαν στη κατάληψη του κτιρίου, προκειμένου να ασκηθούν αγωγές εναντίον τους, δεν έγινε δεκτό από την εισαγγελία.
Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, λοιπόν, αποκατέστησε την κοινή λογική και διαπίστωσε την παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων… των ιδιοκτήτων, κρίνοντας μάλιστα, ότι οι κοινωνικές εκτιμήσεις και οι φόβοι για διαταραχή της δημόσιας τάξης δεν επαρκούν για να δικαιολογήσουν δυσκολίες στην επιβολή της νομοθεσίας και καθυστέρηση στην εκκένωση των εγκαταστάσεων (σ.σ.: τα ακούνε σε ΕΛ.ΑΣ. και Μαξίμου);
Το ΕΔΔΑ δεν εντόπισε καμία δικαιολογία για την παράλειψη των ιταλικών αρχών να αναλάβουν δράση, θεωρώντας μάλιστα ότι η έλλειψη πόρων δεν μπορεί από μόνη της να αποτελέσει αποδεκτό λόγο για την αποτυχία της επιβολής της δικαστικής απόφασης.
Το Δικαστήριο έκρινε ότι οι αρχές, μετά από εύλογο χρονικό διάστημα που χρειάστηκε για να προσπαθήσουν να βρουν μια πιο ικανοποιητική λύση, θα έπρεπε να έχουν λάβει τα απαραίτητα μέτρα ώστε να εφαρμοστεί η νομιμότητα και να συμμορφωθούν… άπαντες με τη δικαστική απόφαση. Έκρινε δε, ότι το ιταλικό κράτος οφείλει να καταβάλει στην προσφεύγουσα εταιρία 20.000 ευρώ για την ηθική βλάβη!
Όλα αυτά λοιπόν, ενώ σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, τελούν υπό κατάληψη αρκετά Δημόσια και Ιδιωτικά κτίρια, από διάφορες «συλλογικότητες», με τους ιδιοκτήτες σε αρκετές περιπτώσεις να έχουν προσφύγει στη Δικαιοσύνη!
