«Μένω άναυδος. Αυτά τα οποία λέει ο Νίκος Παπαδόπουλος είναι βγαλμένα από τα βάθη του Μεσαίωνα και μου θυμίζουν ακραίους Μουσουλμάνους. Προσβάλλει, δε, και την Ελλάδα αλλά και διεθνώς το πολιτισμικό μας ”εγώ”. Πώς είναι δυνατόν από τη μια να ζητάμε τα Μάρμαρα του Παρθενώνα να επιστρέψουν στην Ελλάδα κι από την άλλη εκπέμπουμε μια εικόνα τριτοκοσμικής χώρας;»
Η δήλωση του Τάσου Μαντζαβίνου στη συνάδελφο Κατερίνα Λυμπεροπούλου, δείχνει τι ακριβώς έχουν να πουν οι Ελληνες καλλιτέχνες ύστερα από την καταδρομικού τύπου επιδρομή στην Εθνική Πινακοθήκη από τον βουλευτή της «Νίκης» Νίκο Παπαδόπουλο.
Ο καταξιωμένος ζωγράφος δεν μίλησε μόνο, ή και κυρίως, επειδή η επίθεση αφορούσε και κάποιο έργο του. Εξέφρασε τον αποτροπιασμό και την αγανάκτηση των ομοτέχνων του, που έμειναν ενεοί μαθαίνοντας πως σε ένα κορυφαίο πνευματικό- καλλιτεχνικό Ιδρυμα εκτυλίχθηκαν σκηνές Μεσαίωνα. Το χειρότερο: η μεν «Νίκη» προσπαθεί να το στρίψει α λα γαλλικά, λέγοντας στη δήλωσή της πάνω- κάτω πως το κόμμα δεν τα κάνει αυτά (να που τα έκανε). Ο δε δράστης, αγρόν αγοράζει. Δεν δείχνει να ενδιαφέρεται που όλοι θεωρούμε παράβαση του νόμου και παράβαση των κανόνων την πράξη του. Εκείνος παραμένει, όπως δείχνουν οι δηλώσεις του, έμπλεος περηφάνειας.
Για όποιον δεν κατάλαβε, προφανώς ο εν λόγω βουλευτής ήθελε να καταστρέψει όλη την παράλληλη έκθεση που λειτουργεί στο πλάι ή στο περιθώριο της έκθεσης έργων Γκόγια. ‘Η, έστω, όσα ο ίδιος θεώρησε βλάσφημα. Κανένα δικαίωμα δεν είχε, αλλά αυτό δεν τον εμπόδισε. Ακολούθησε δική του τακτική κλιμακώνοντας τις επιθέσεις. Διαμαρτυρήθηκε στο υπουργείο Πολιτισμού και έκανε ερώτηση στη Βουλή. Θεμιτόν. Το υπουργείο απάντησε, εν συνόψει, εμείς λογοκρισία δεν κάνουμε. Δεν του άρεσε. Εστειλε επιστολή στην Εθνική Πινακοθήκη. Θεμιτόν επίσης, και ας ζητούσε μέτρα για την έκθεση. Τα οποία (θεμιτότατον) δεν έλαβε η Πινακοθήκη
Κατόπιν, έκανε ανάρτηση στο Facebook (διότι αν δεν γνωρίζουν οι ψηφοφόροι σου και άλλοι τι έκανες, ποια σημασία έχει;) και τέλος επέδραμε να επιβάλει την τάξη. Μα πού είμαστε; Εχουμε ξεχάσει τους καιρούς του «αποφασίζομεν και διατάσσομεν»;
Η έκθεση προσέβαλε κατά την άποψή του τα Θεία. Μάλλον, κατά την άποψή του και πάλι, ο ίδιος με την πράξη του δεν προσβάλλει την Εθνική μας Πινακοθήκη, το Ελληνικό Κοινοβούλιο, τους Έλληνες πολίτες, τους συμμετέχοντες καλλιτέχνες, τους παρευρισκομένους, τη χώρα ολόκληρη. Αυτό σχολίαζαν πολλοί δημιουργοί, αναφερόμενοι στη φρικώδη επίθεση.
Ναι, σου λέει, αλλά αφού δεν εύρισκε το δίκιο του τι να κάνει;
-Απλώς, να θυμηθεί ότι αυτά που πιστεύει δεν είναι θέσφατα.
-Να πείθεται από τους νόμους και το Σύνταγμα, όπως έχει ορκιστεί κατά την ανάληψη της θητείας του και να τους υπηρετεί.
-Να συναισθανθεί πως αυτού του είδους οι επιδρομές/ καταδρομές (καμία σχέση με ακτιβισμό) εγκυμονούν κινδύνους για τη Δημοκρατία- ας αφήσουμε, πια, για την Τέχνη.
Οι οπαδοί του, που τόσα θετικά σχόλια έγραψαν, να πάνε να μελετήσουν το Σύνταγμα αντί να κοκορομαχούν και να θυμούνται πως η τήρησή του επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων. Ημών, που πιστεύουμε στη Δημοκρατία και όχι όσων νομίζουν πως έχουν δικαιώματα να το παραβιάζουν.
Τελευταία λέξη: ο Χίτλερ, στη δεκαετία του ’30, είχε απαγορεύσει αμέτρητα έργα τέχνης, εντάσσοντάς τα στην «εκφυλισμένη τέχνη». Εκανε εκθέσεις, έκανε δηλώσεις, και τι δεν έκανε! Είδαμε πώς κατέληξε όλο αυτό…
Αγγελική Κώττη
