Μετά τις πρόσφατες εντυπωσιακές «κινηματογραφικής έμπνευσης» επιτυχίες του Ισραήλ κατά της Χεζμπολάχ έστω και αν το ίδιο δεν έχει αναλάβει καμία ευθύνη μέχρι σήμερα και τις σε βάθος εύστοχες μαζικές αεροπορικές επιδρομές σε περιοχές του Λιβάνου, το βασανιστικό ερώτημα που ανακύπτει είναι αν αυτή η κλιμάκωση οδηγεί σε χερσαία εισβολή και τελικά στον 3ο Πόλεμο του Λιβάνου! Με πολεμικό στόχο όπως τέθηκε από το Υπουργικό Συμβούλιο του Ισραήλ, την επιστροφή τους 60 χιλιάδων περίπου εκτοπισθέντων Ισραηλινών πολιτών στις κοινότητες τους στα σύνορα με τον Λίβανο, τα όσα έγινα την προηγούμενη εβδομάδα και με την μεταφορά δύο Μεραρχιών στην περιοχή εκ των οποίων η μία η 98 αποσύρθηκε από την Χαν Γιουνίς στην Λωρίδα της Γάζας όπου ενεργούσε, ο «Βοράς» όπως λένε οι Ισραηλινοί μετατρέπεται σε πρωταρχικό μέτωπο για το Ισραήλ και η σύγκρουση εισέρχεται σε νέα φάση.
Με καθαρά στρατιωτική λογική θα αναμενόταν εισβολή των Ισραηλινών Χερσαίων Δυνάμεων στον Νότιο Λίβανο αμέσως μετά τις εκρήξεις στους πάνω από 3000 τηλεειδοποιητές των ηγητόρων και λοιπών διοικητικών στελεχών της Χεζμπολάχ την Τρίτη 17 Σεπτεμβρίου, το σημαντικότερο πλήγμα που υπέστη όπως ομολόγησε ο ίδιος ο Αρχηγός της Χασάν Νασράλα και όσα ακολούθησαν επίσης στις επικοινωνίες την επόμενη ημέρα. Αρχικά υπήρξαν εκτιμήσεις ότι ο συγκεκριμένος χρόνος που έγινε η ενεργοποίηση των εκρήξεων επιβλήθηκε διότι οι άνθρωποι της Χεζμπολάχ είχαν αρχίσει να υποψιάζονται ότι έχει γίνει δολιοφθορά.
Όλα όμως πλέον δείχνουν ότι τελικά ο χρόνος προκλήσεως των εκρήξεων ήταν προσχεδιασμένος ως μέρος ενός μακροπρόθεσμου στρατηγικού σχεδίου που άφηνε την χερσαία εισβολή όμως ως τελευταία επιλογή με πρώτιστο σκοπό την σημαντική εξασθένιση της κατά το μάλλον ή ήττον τρομοκρατικής αυτής οργάνωσης και τον εξαναγκασμό της να σταματήσει την δράση κατά του Ισραήλ χωρίς αυτό να εκτεθεί σε μία χερσαία επιχείρηση που θα προκαλούσε γενικευμένο πόλεμο με όλους τους κινδύνους που ελλοχεύουν σε μία τέτοια περίπτωση.
Ευνόητο είναι ότι η πρόκληση σημαντικών απωλειών τις οποίες οι Ισραηλινοί εκτιμούν ότι ξεπερνούν κατά πολύ τους 37 νεκρούς και τους εκατοντάδες τραυματίες που δίνονται από πλευράς Χεζμπολάχ, η παράλυση του συστήματος επικοινωνιών και οπωσδήποτε το τεράστιο ψυχολογικό αποτέλεσμα, έχουν μειώσει αναμφίβολα και συνεχίζουν μέχρι την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές σημαντικά την μαχητική ικανότητα της ενώ αποκτήθηκαν και σημαντικές πληροφορίες για τις θέσεις όπου βρίσκονταν τα στελέχη της την στιγμή των εκρήξεων.
Με τους «μαχητές» της Χεζμπολάχ να αισθάνονται πλέον ευάλωτοι και ανίσχυροι το Ισραήλ σφυροκοπάει ανηλεώς τις θέσεις και τις στρατιωτικές εγκαταστάσεις τους από οχυρώσεις μέχρι βάσεις εκτοξευτών και αποθήκες πυρομαχικών οι περισσότερες των οποίων είναι σε κτήρια αστικών περιοχών όπου διαμένουν άμαχοι. Εκτιμάται ότι πρόκειται για τις μαζικότερες επιθέσεις μετά το 2006. Δυστυχώς πλέον των απωλειών που υφίσταται η σιιτική αυτή οργάνωση υπάρχουν και πολλοί άμαχοι οι οποίοι παρέμειναν στις πληγείσες περιοχές παρά την ειδοποίηση για απομάκρυνση τους που έστειλαν οι Ισραηλινοί. Μπορούμε να συμπεράνουμε ότι έχοντας μία λεπτομερή χαρτογράφηση, άριστες πληροφορίες και «καταδείκτες» που επιτρέπουν πλήγματα ακριβείας όπως αυτό με το οποίο σκοτώθηκε ο Αρχηγός της επίλεκτης δύναμης «Ραντουάν» και παγκόσμιος τρομοκράτης Ιμπραχήμ Ακίλ μαζί με άλλους 15 διοικητές της Χεζμπολάχ στο υπόγειο υποτιθέμενου μυστικού οικήματος στο προάστιο Νταχίγιε στα νότια της Βηρυτού το Ισραήλ εφαρμόζει ένα συστηματικό σχέδιο σημαντικής εξασθένισης της Χεζμπολάχ και εξαναγκασμό της να σταματήσει τον πόλεμο φθοράς κατά του Ισραήλ.
Οι δηλώσεις του Πρωθυπουργού Νετανιάχου και του Υπουργού Άμυνας Γιοάβ Γκαλάντ δείχνουν αυτήν την στρατηγική της επιβολής! Δηλαδή θα υπάρξουν πολύ περισσότερα και ισχυρότερα πλήγματα αν δεν σταματήσουν να πλήττουν το Ισραήλ διεξάγοντας έναν πόλεμο φθοράς. Και φθάνουμε στο κρίσιμο ερώτημα πως θα αντιδράσει τώρα η Χεζμπολάχ αλλά και το Ιράν. Θα προχωρήσει σε κάποια θεαματική ενέργεια αν φυσικά έχει τέτοια δυνατότητα που θα προκαλέσει τον γενικευμένο περιφερειακό πόλεμο που όμως καμία πλευρά και κανένας δρών δεν επιθυμεί πλην Χαμάς και Σινουάρ;
Η Χεζμπολάχ είναι ουσιαστικά κράτος εν κράτει στον Λίβανο και σε αντίθεση με τους Παλαιστινίους δεν επιδιώκει να δημιουργήσει ξεχωριστό κράτος! Επιδιώκει όμως να είναι μία ισχυρή πολιτικοθρησκευτική κοινότητα, ισχυρή στρατιωτικά και να παραμένει το μακρύ χέρι του Ιράν στην περιοχή. Έχει δείξει ότι κάνει προσεκτικούς υπολογισμούς των επιπτώσεων μίας κλιμάκωσης και ιδιαίτερα ενός γενικευμένου πολέμου! Μέχρι τώρα έχει ασκήσει τόση πίεση στο Ισραήλ έτσι ώστε να διατηρεί αξιόπιστη την μαχητικής δύναμη και να φθείρει το Ισραήλ αλλά όχι τόση μεγάλη που θα προκαλέσει τεράστια ζημιά τόσο στην θέση της όσο και στις δυνατότητες της. Μπορεί να παράγει …λεονταρισμούς αλλά στην πράξη δείχνει άλλο και απεύχεται την αποσταθεροποίηση του Λιβάνου για όπως λέει ο έμπειρος στα της Μέσης Ανατολής Βρετανός πρώην Διπλωμάτης Τζον Ρέιν απλά χρειάζεται έναν… «οικοδεσπότη»!
Μπορεί στον 2ο Πόλεμο του Λιβάνου ή αλλιώς στον Πόλεμο των 34 ημερών να δημιούργησε σημαντικά προβλήματα στο Ισραήλ αλλά ο Χασάν Νασράλα συνειδητοποιώντας την τεράστια ζημιά που έκανε στην Οργάνωση του και στον Λίβανο γενικότερα είπε τον Αύγουστο 2006 ότι «αν γνώριζε ότι η απαγωγή Ισραηλινών Στρατιωτών οδηγούσε σε πόλεμο δεν θα την είχα διατάξει»! Ο Ντιν Σμουέλ επεσήμανε σε άρθρο του στην Jerusalem Post την 23 Σεπτεμβρίου ότι ο Αρχηγός της Χεζμπολάχ βρίσκεται μεταξύ «σφύρας και άκμονος» δηλαδή ανάμεσα στον «εντολοδόχο» και προστάτη του Ιράν για να παρουσιάζεται ο «Άξονας Αντίστασης» όλων των πληρεξουσίων στην περιοχή και ενός Λιβανικού Κράτους που καταρρέει μαζί με την Οργάνωση του. Κύριος σκοπός του Νασράλα είναι η συνέχιση της πολιτικής και στρατιωτικής κυριαρχίας στον Λίβανο.
Εύλογο το ερώτημα του αναγνώστη λοιπόν μετά από τα παραπάνω για το αν «απομακρύνεται ο ολοκληρωτικός πόλεμος» μεταξύ Ισραήλ και Χεζμπολάχ με την πιθανή εμπλοκή και άλλων μερών. Κατηγορηματική απάντηση δεν μπορεί να δοθεί αλλά τονίζουμε το γεγονός ότι κανείς δεν θέλει γενικευμένη σύγκρουση και αυτό μειώνει απλά τις πιθανότητες αυτή να συμβεί. Πέρα απ’ όσα λέγονται τα συμφέροντα Ιράν, Χεζμπολάχ και πρωτίστως τους Ισραήλ οδηγούν τα πράγματα σε μία κατάσταση κυνικής και εξόχως επικίνδυνης συνύπαρξης. Έναντι της χερσαίας εισβολής όπου ο Ισραηλινός Στρατός θα αναγκαστεί να καταδιώξει τους «μαχητές» της Χεζμπολάχ μέχρι την Βηρυτό με ότι αυτό σημαίνει σε ανθρώπινες απώλειες και μέσα αλλά και χρόνο, επιλέγει τον πειθαναγκασμό!
Αν όμως αυτή η στρατηγική δεν εξαναγκάσει τον Νασράλα να σταματήσει τις επιθέσεις κατά του Ισραήλ τότε αυτό εκτιμάται ότι σε πρώτη φάση θα κλιμακώσει περισσότερο με μαζικά πλήγματα ακόμα στο προάστιο Νταχίγιε προπύργιο της Χεζμπολάχ στη νότια Βηρυτό και βέβαια σε λιβανικές κρατικές υποδομές έτσι ώστε να αναγκάσει και τον Λίβανο ως Κράτος να λάβει μέτρα κατά της Χεζμπολάχ. Προς το παρόν ο Σουνίτης Πρωθυπουργός του Λιβάνου Νατζίμπ Μικάτι το μόνο που κάνει είναι να κατηγορεί το Ισραήλ ότι παραβιάζει την κυριαρχία του αλλά δεν τολμάει να πει τίποτα για την Χεζμπολάχ. Τελευταία επιλογή βέβαια παραμένει η χερσαία εισβολή αλλά με την Χεζμπολάχ να διατηρεί την δυνατότητα να πλήξει με βαλλιστικούς πυραύλους στρατηγικές τοποθεσίες του Ισραήλ και να μην εξασφαλίζεται η απειλής της Χεζμπολάχ.
Η στρατιωτική πίεση που ασκεί πλέον το Ισραήλ σκοπεύει να κάνει την κατάσταση για την Χεζμπολάχ αφόρητη και να την εξαναγκάσει σε μία κατάπαυση του πυρός ανεξάρτητα το τι θα γίνει στην Λωρίδα της Γάζας. Η επιβίωση της και η συνέχιση της κυριαρχίας της στον Λίβανο μάλλον αξίζουν περισσότερα από το να φθείρει το Ισραήλ. Το ψήφισμα 1701 του ΣΑ/ΟΗΕ του 2006 που όμως ποτέ δεν εφαρμόστηκε με την απομάκρυνση των ενόπλων τμημάτων της βορείως του ποταμού Λιτάνι είναι μία πλατφόρμα συζητήσεως για μία εκεχειρία και επάνοδο των εκτοπισθέντων Ισραηλινών αλλά και Λιβανέζων στα σπίτια τους.
* Ο Κωνσταντίνος Λουκόπουλος είναι Αντιστράτηγος ε.α και Γεωστρατηγικός Αναλυτής
