«Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη;». Α, δεν ξέρω. Εξαρτάται ποιος είναι ο εργάτης. Αν είναι οι εργαζόμενοι της Αυγής και του ραδιοσταθμού Στο Κόκκινο, όχι, δεν περιλαμβάνονται στο παλιό καλό σύνθημα της Αριστεράς. Εννοείται πως θα έπρεπε. Στην κατηφόρα που κατρακυλά ο ΣΥΡΙΖΑ, ούτε αυτά έχουν πέραση. Αδιανόητο πως εργαζόμενοι δουλεύουν απλήρωτοι και πως δεν έχουν πάρει το επίδομα αδείας και ο πρόεδρος του κόμματος κάνει χλιδάτες διακοπές στη Μύκονο; Κι αυτό αδιανόητο, όπως, άλλωστε και το ότι βουλευτές καταγγέλλουν άλλοι τον Κασσελάκη και άλλοι την… κυβέρνηση γι’ αυτό, αλλά ουδείς χτυπάει το χέρι στο τραπέζι.
Σαν να μη το ξέραμε, σύντροφοι, πως τα λόγια πετάνε. Επεα πτερόεντα έλεγε ο παππούλης Ομηρος, τώρα θα το ανακαλύψετε; Με τις καταγγελίες και τις κατηγορίες δεν έχουμε αποτέλεσμα. Αδελφέ μου, πόσες λέξεις ξοδεύετε για να μη φαίνεται πως ο βασιλιάς είναι γυμνός;
Η εισαγωγή προς συμπαράσταση στους συναδέλφους των δύο μέσων και πάμε στο κανονικό μας θέμα. Πάλι θα σταθούμε στο σύνθημα «Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη» και πάλι θα βάλουμε ερωτηματικό.
Επίσης, θα βάλουμε το μηχάνημα (υπολογιστή, κινητό, ξέρωγωτι) να παίζει «Κάρμεν» του Μπιζέ και ειδικά το τραγούδι του ταυρομάχου:
«Toréador, en garde!» Ταυρομάχε, σε εγρήγορση, σε ετοιμότητα, (ή και σε επιφυλακή). Τον νου σου, με δυο λόγια. Ψηλά η ένταση του ήχου. Διότι, φτάσαμε στα πρόθυρα της Επανάστασης. Όπως, ας πούμε, οι εξεγερμένοι κατά των Βουρβώνων στα 1832, που περιγράφονται από τον Ουγκό στους «Αθλιους».
«Στα οδοφράγματα, στα οδοφράγματα! Κόψτε τα δέντρα! Ξεριζώστε το λιθόστρωτο των δρόμων! Οι Βουρβώνοι στην κρεμάλα! Ζήτω ο Λαός!» Αυτά ήταν τα συνθήματα του 1830 και δυο χρόνια μετά, δεν είχαν και πολύ αλλάξει. Τι είναι δυο χρόνια μπροστά στην αιωνιότητα; Τι είναι διακόσια χρόνια παρά κάτι μέχρι σήμερα;
Δεν τριγυρνάμε στο Παρίσι λόγω των Ολυμπιακών Αγώνων (ο Θεός να βάλει το χέρι Του για την αποψινή τελετή λήξης). Μάς οδηγούν εκεί τα βήματά μας, διότι το έχουν οι Γάλλοι να είναι εξεγερμένοι. Όπως καλή ώρα κάποιοι κλάδοι στην πατρίδα μας.
Τι μας έπιασε με τις εξεγέρσεις καλοκαιριάτικα; Τι να μας πιάσει; Για μια ακόμη Κυριακή, και σήμερα δηλαδή, κάτι έκτακτοι εργαζόμενοι του υπουργείου Πολιτισμού θα μαζευτούν έξω από την Ακρόπολη, όπως και σε μνημεία της Κρήτης και θα φωνάζουν για τα δίκια τους. Βέβαια, όπως το είπαμε ήδη, νόμος είναι το δίκιο του εργάτη. Εχει όμως δίκιο ο εργάτης εν προκειμένω;
Γιατί κάνουν κινητοποιήσεις οι έκτακτοι; Επειδή ο Οργανισμός Διαχείρισης και Ανάπτυξης Πολιτιστικών Πόρων (ΟΔΑΠ) ύστερα από διαγωνισμό έδωσε σε εταιρεία εκτός δημοσίου την έκδοση εισιτηρίων στην Ακρόπολη. Το ίδιο θα γίνει σύντομα και σε άλλους χώρους, που έχουν ηλεκτρονικό εισιτήριο (είναι μια προϋπόθεση) και στα μουσεία που έγιναν ΝΠΔΔ. Όχι, δεν θα διαχειρίζεται ιδιώτης τις εισπράξεις από τα εισιτήρια. Θα τα παραδίδει όλα στον ΟΔΑΠ. Και φυσικά, θα υφίσταται ελέγχους, όπως σύμπασες οι επιχειρήσεις που σχετίζονται με το κράτος.
Ολο αυτό, βαφτίστηκε «παραχώρηση των εσόδων της Ακρόπολης σε ιδιώτες» και άρχισαν οι διαμαρτυρίες, οι καταγγελίες και οι κινητοποιήσεις. Ολοι οι εργαζόμενοι έχουν το δικαίωμα να διαμαρτύρονται, να κινητοποιούνται, ακόμα και να απεργούν. Αλλά, στην κορύφωση της τουριστικής περιόδου πόσο νόημα έχει μια «παράσταση» έξω από την Ακρόπολη, με τους εργαζόμενους να φωνάζουν συνθήματα και να μοιράζουν ενημερωτικό υλικό; Κάνει καλό στην επισκεψιμότητα και τη φήμη των αρχαιολογικών χώρων και μουσείων μας;
Οσο και αν κάποιοι διατείνονται πως οι τουρίστες τούς δίνουν και συγχαρητήρια, πολύ αμφιβάλλουμε. Προφανώς και βρέθηκαν κάποιοι επισκέπτες να το κάνουν και αυτό. Σκεφθείτε πάντως να είστε έξω από το Λούβρο ή το Μητροπολιτικό Μουσείο και να έχετε μπροστά από το κτήριο κάτι ομαδούλες που να φωνάζουν συνθήματα. Σας αρέσει; Αν ναι, μπορείτε να μου εξηγήσετε το γιατί;
Ναι, θα απαντήσει κάποιος, ας πρόσεχε και το κράτος. Γιατί κάνει τέτοια και εξαγριώνει τους εργαζόμενους; Πόση υπομονή μπορεί να έχεις; Κινητοποιήσεις και απεργίες και φασαρία εν μέσω θέρους όταν σε χώρους και μουσεία παρατηρείται το αδιαχώρητο; Και έτυχε; Ή είναι μια καλά μελετημένη κίνηση ώστε να… πετύχει;
Γιατί; Επειδή το πρόβλημα δεν υφίσταται. Πόσες φορές οι αρχαιοφύλακες δεν έχουν διαμαρτυρηθεί ότι είναι λίγοι και δεν επαρκούν για να γίνεται σωστά η φύλαξη των αρχαιοτήτων; Πόσες φορές δεν διαμαρτυρήθηκαν επειδή με την έκδοση εισιτηρίων και την πώληση ειδών κάποιοι από τους δικούς τους εξαιρούνται από τον μικρό έτσι κι αλλιώς αριθμό των φυλάκων;
Επειτα, αν αρχίσουμε και θυμόμαστε πόσες φορές στο παρελθόν έχουν εκδοθεί πλαστά εισιτήρια από φύλακες θα έχουμε άδικο; Αν ανακαλέσουμε στον νου μας περιπτώσεις κατά τις οποίες κάποιοι φύλακες δεν έκοβαν τα εισιτήρια από τα στελέχη τους, παρά έδιναν ήδη κομμένα και… ανακυκλωμένα, τι θα πείτε;
Είχαν όλα αυτά τη δύναμη να αμαυρώσουν τον κλάδο; Όχι δεν την είχαν. Τα πειθαρχικά συμβούλια όμως θα είχαν να μας διηγηθούν κάποια πράγματα.
Εν προκειμένω, δεν θα μπορεί να υπάρξει καμιά παρέκκλιση με τα εισιτήρια. Θα τα ελέγχει ιδιωτική εταιρεία, με τον πλήρη και βαθύ έλεγχο του Δημοσίου. Αυτό, οι διαμαρτυρόμενοι το ερμηνεύουν ως παράδοση των εισιτηρίων στον ιδιωτικό τομέα. Κάνουν λάθος. Επίσης, η ανάληψη αυτής της υποχρέωσης από εργαζόμενους που δεν είναι φύλακες, δεν δημιουργεί προβλήματα στον κλάδο.
Τόσο απλές είναι οι εξηγήσεις, ωστόσο δεν υπάρχει διάθεση να γίνουν αποδεκτές. Ας είναι.
Είμαστε στη μέση του καλοκαιριού, το είπαμε και πιο πάνω και η ανοησία καλά κρατεί. «Οι σελέμπριτι έβαλαν τα μαγιό τους» μάς πληροφορεί συχνά- πυκνά η μία ιστοσελίδα μετά την άλλη. Τι λες βρε παιδάκι μου; Περί θαύματος θα πρόκειται σίγουρα. Μαγιό μέσα στο κατακαλόκαιρο πού ακούστηκε;
Εβαλαν τα μαγιό τους, έβγαλαν ό,τι διαθέτει ο καθένας έξω και θέλουν να μας κάνουν να ασχοληθούμε με τις αποκαλύψεις τους. Εν τω μεταξύ, τα τέσσερα πέμπτα είναι παγκοίνως άγνωστοι και το άλλο ένα πέμπτο ή έχει κάποια ηλικία, ή έχει παντρευτεί το φώτοσοπ. ‘Η και τα δύο.
«Να την ντεκοράρετε την τούρτα ντάκου» είπε σοβαρά- σοβαρά ένας σεφ. Ντάκος και ντεκόρ δεν πάει μάνα μου. Αμε να κόψεις καμιά ντοματούλα, κανένα κομματάκι τυρί και μην πλάθεις λεξούλες που δεν υπάρχουν κιόλα!
«Από λεπτό εις λεπτόν». Πολύ λεπτό το ζήτημα γιατί χρησιμοποιείς καθαρεύουσα αφού δεν την ξέρεις. Από λεπτού εις λεπτόν ίσως το μάθουμε, θέλω να ελπίζω.
«Σε μια νυκτί» επιμένει ο άλλος, στο ίδιο μήκος κύματος. Ή θα πεις εν μια νυκτί ή σε μια νύχτα, το τουρλουμπούκι δεν είναι καλό να γίνεται.
«Να παραταθεί επί διμήνω». Επτά επί Θήβας είναι τίτλος της τραγωδίας. Και τι μας λέει αυτό; Πως το επί συντάσσεται με αιτιατική. Στοιχειώδες.
«Υπάρχουν αντικρουόμενα στρατόπεδα», διότι δεν μάς έφταναν οι απόψεις, έπρεπε να συγκρουστούμε και σε άλλο γλωσσικό ολίσθημα.
«Ενεργούσαν προστασία σε αυτά τα καταστήματα». Ενέργεια δεν μάς χρειάζεται εδώ, ενάργεια ίσως.
«Συμφωνία κατάπαυσης πυρών» ψάχνουν στη Μέση Ανατολή. Κατάπαυση πυρός και άναμμα πυρών για τους παραβάτες.
«Κυριολεκτικά τον ξεψάχνισαν για τα πάντα». Και έμεινε χωρίς κρεατάκι ο άνθρωπος…
«Υπάρχει ένας ένοπλος που κρατάει όπλο». Γιατί μπορεί ο ένοπλος να κρατούσε κούκλες. ‘Η γλυκά. Και άνθη, μια χαρά θα ήταν.
«Ο Μ. Τεντόγλου εισαγάγει τον Γ. Καπουτζίδη στα μυστικά του σκάμματος». ΕΡΤούλα μου, λεμονάκι μυρωδάτο της εβδομάδας. Να εισαγάγουμε κι άλλα μαργαριτάρια, μας… λείπονται.
