«Γρηγορότερη» και «ευκολότερη» η Ελλάδα σε παροχή ασύλου.
Του Βαγγέλη Μωυσή
Σε «Γη της Επαγγελίας» για τις ασιατικές χώρες αναδεικνύεται και επιστημονικά η Ελλάδα μετά από μια δεκαετία σταδιακής έντασης του «προσφυγικού» ζητήματος, όπως αυτό «χαρτογραφήθηκε» από ομάδα επιστημόνων του Εργαστηρίου Δημογραφικών και Κοινωνικών Αναλύσεων του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, με επικεφαλής τον διευθυντή του ΕΔΚΑ, καθηγητή Βύρωνα Κοτζαμάνη.
Η εξαιρετική μελέτη του ΕΔΚΑ παρουσιάστηκε προ ημερών στο πλαίσιο συνεδρίου που πραγματοποιήθηκε στη Θεσσαλονίκη, με θέμα «η Χαρτογραφία των Κρίσεων». Αναδεικνύει δε, το γεγονός, ότι λόγω ενός συνδυασμού παραγόντων με βασικότερο –κατά την επιστημονική ομάδα- την εγγύτητα στις εμπόλεμες ζώνες της Μέσης Ανατολής, η Ελλάδα είναι η πιο «γρήγορη» και πιο… «εύκολη» στις χορηγήσεις πολιτικού ασύλου, σε σύγκριση με τις άλλες δύο σημαντικές χώρες υποδοχής προσφύγων, την Ιταλία και την Ισπανία.
Η ανάλυση αξιοποίησε συνδυαστικά στατιστικά δεδομένα που προέρχονται κυρίως από την Eurostat, την UNHCR και την Frontex.
Παρουσιάζοντας τον παγκόσμιο χάρτη της προσφυγικής κρίσης, η ομάδα του ΕΔΚΑ, σημείωσε μεταξύ άλλων τα εξής:
Την δεκαετία 2008-2017, εκδόθηκε τελεσίδικη απόφαση (θετική ή αρνητική) για το 1/3 των αιτήσεων ασύλου στην Ελλάδα, μόνο για το 1/8 στην Ισπανία και μόλις για… το 1/20 στην Ιταλία!
Τα υψηλότερα ποσοστά (60%-70%) στην Ελλάδα αφορούν τις αιτήσεις ατόμων από τις πρώην σοσιαλιστικές χώρες και τις «λοιπές ασιατικές χώρες» (εκτός των εμπολέμων ζωνών δηλαδή), ενώ παρατηρούνται εξαιρετικά υψηλά ποσοστά απορρίψεων (75-90% των αποφάσεων) στις αιτήσεις «προσφύγων» από τις πρώην σοσιαλιστικές χώρες, τις χώρες Μαγκρέμπ (Μαρόκο, Τυνησία, Αλγερία) και τη Λατινική Αμερική.
Στην μελέτη δεν παραλείπεται να τονιστεί πως «οι τρεις μεσογειακές χώρες δεν αποτελούν τις προτιμώμενες για μια μονιμότερη εγκατάσταση, καθώς ο αριθμός των πρώτων αιτήσεων, σε όλες, υπολείπεται σημαντικά του αριθμού των εισελθόντων, όμως το κλείσιμο της βαλκανικής οδού την άνοιξη του 2016 και τα περιοριστικά μέτρα που λήφθηκαν από χώρες της κεντρικής Ευρώπης μετά το 2015, οδήγησαν σε μια σημαντική αύξηση των αιτήσεων ασύλου το 2016-2017, κυρίως στην Ελλάδα και την Ιταλία».
Εξαιρετικά υψηλά ποσοστά απορρίψεων έχει να επιδείξει η Ιταλία, κυρίως για τους προερχόμενους από τις χώρες Μαγκρέμπ, γεγονός που σε συνδυασμό με το εξαιρετικά μικρό ποσοστό τελεσίδικων αποφάσεων, αναδεικνύει την Ιταλία στην πλέον αυστηρή «πύλη» εισόδου τω προσφύγων στην Ευρώπη.
Αναλόγως αυστηρή είναι και η Ισπανία, με απορριπτικά ποσοστά που προσεγγίζουν το 100%, για οποιαδήποτε εθνικότητα, πλην Λίβυων, Ιρακινών και Σύριων.
Γενικά, η επιστημονική ομάδα του ΕΔΚΑ σημειώνει πως «η κατανομή επιτρέπει να ισχυρισθούμε ότι, πιθανότατα, οι αποφάσεις εκδίδονται ταχύτερα για τους αιτούντες που προέρχονται από χώρες που εκτιμάται ότι οι υφιστάμενες συνθήκες δεν επιτρέπουν τον χαρακτηρισμό των αιτούντων υπηκόων τους ως χρηζόντων προστασίας».
Τα παραπάνω όμως, αν συνδυαστούν με την επιστημονική διαπίστωση πως «στην Ελλάδα, εξαιτίας των συγκριτικά σημαντικότερων εισροών από τις εμπόλεμες ζώνες της Μέσης Ανατολής, το σύστημα χορήγησης χαρακτηρίζεται από σαφώς ταχύτερους ρυθμούς και υψηλότερα ποσοστά θετικών τελεσίδικων αποφάσεων», οδηγούν σε ένα ασφαλές συμπέρασμα: Ότι στην Ελλάδα είναι ιδιαίτερα υψηλά τα ποσοστά θετικών αποφάσεων χορήγησης Ασύλου σε πρόσφυγες από την Ασία, οι οποίες μάλιστα εκδίδονται και με σημαντικά μεγαλύτερη ταχύτητα, εν συγκρίσει με Ιταλία και Ισπανία, που φαίνεται ότι εφαρμόζουν πιο «δυσκίνητες» (και αυστηρότερες ενδεχομένως) διαδικασίες.
