Μεγάλο ποσοστό του κόσμου δείχνει αρκετά κουρασμένο και πιεσμένο. Αν ερωτηθούν για τη ζωή τους θα περιγράψουν μια γεμάτη καθημερινότητα όπου καλούνται να μοιράσουν την ημέρα τους στην εργασία, δουλειές του σπιτιού και ανατροφή παιδιών, χωρίς να μένει χρόνος για την προσωπική τους ζωή. Συνήθως αυτά που θυσιάζονται είναι ο χρόνος που χρειάζεται ένα ζευγάρι ή ο χρόνος που θα έπρεπε να αφιερώνει κανείς για τον ίδιο. Την σπουδαιότητα αυτού την αντιλαμβάνονται σχετικά αργά, όταν έχει επέλθει η εξάντληση και ο εκνευρισμός στους γύρω τους.
Της Μίκας Πανάγου *
Το δύσκολο ξεκινάει όταν κάποιος εργάζεται σε μια πολύ απαιτητική εργασία ή όταν στην πραγματικότητα δεν του αρέσει. Ήδη λοιπόν κάποιος χρησιμοποιεί μεγάλο μέρος της ημέρας κάπου όπου δυσανασχετεί, θυμώνει, δεν έχει ενδιαφέρων, νιώθει ότι αδικείται. Όταν επιστρέψει σπίτι του θα πρέπει να φροντίσει για το νοικοκυριό και τα παιδιά όταν υπάρχουν. Εκεί συναντά κανείς συχνά το παράπονο των γυναικών ότι δεν παίρνουν την βοήθεια που χρειάζονται από τον σύντροφο τους και πρέπει όλα να τα κάνουν μόνες. Αυτόματα βγαίνει εκνευρισμός αφού ήδη η μισή μέρα και παραπάνω έχει εξαντληθεί για τους άλλους. Το βράδυ η οποία επιθυμία για να χαλαρώσει κάποιος έχει εξαφανιστεί λόγω του ότι το σώμα τον εγκαταλείπει. Η παραπάνω περιγραφή πιθανών να θυμίσει σε αρκετούς αυτό που βιώνουν.
Η ψυχολογία μας όμως αποτελεί την εναρκτήριο δύναμη για την ψυχική μας υγεία. Το να ικανοποιούμε συνεχώς τους άλλους το μοναδικό αποτέλεσμα που θα φέρει θα είναι το αίσθημα της μοναξιάς και της μονόπλευρης δοτικότητας. Οι πηγές ενέργειας μας θα αδειάσουν, θα προσπαθήσουμε να γίνουμε σούπερ ήρωες, να φέρουμε εις πέρας όλους τους ρόλους μας με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.Είναι πολύ σημαντικό όμως να φροντίζουμε εμάς, να ευχαριστούμε και εμάς. Να εργαζόμαστε κάπου που νιώθουμε καλά. Να γυρνάμε σε ένα σπίτι που υπάρχει κατανόηση και αλληλοϋποστήριξη. Να βάζουμε όρια λοιπόν σε όσα εμείς συμμετέχουμε. Να μην νιώθουμε τύψεις επειδή βγήκαμε για ένα καφέ χωρίς τα παιδιά μας, να συμμετέχουμε σε μια δραστηριότητα που αγαπάμε, να δίνουμε χώρο και χρόνο στον εαυτό μας.
Όσο ακατόρθωτο και αν μοιάζει μπορεί να βρεθεί ο χρόνος αν η πίτα μοιραστεί σωστά και δώσουμε ευθύνες σε όλους. Το σώμα και η ψυχή θα αποδυναμωθούν, θα εμφανιστεί κάποιο αυτοάνοσο, κάποια υπερκόπωση, κάποια θλίψη. Ας αναρωτηθείς γιατί συνεχίζεις να πηγαίνεις σε μια δουλειά που δεν σε ευχαριστεί και επενδύεις χρόνο, γιατί μένεις σε μια σχέση που δεν σε βοηθάει και τα αναλαμβάνεις όλα εσύ, γιατί έχεις βρεθεί στην θέση του τα κάνω όλα και συμφέρων; Είναι επιλογές που ίσως σε δίδαξαν να κάνεις, στερεοτυπικές αντιλήψεις της κοινωνίας και πρότυπα που μεγάλωσες. Ο προσωπικός χρόνος από την ζωή μας είναι ένα αγαθό που δεν θυσιάζεται, μέσα εκεί θα γίνουν όσα επιθυμείς και λαχταράς, όσα σε ευχαριστούν και σε βοηθάνε. Είναι κάτι που δεν αναπληρώνεται, δεν ανταλλάσσεται, δεν διαπραγματεύεσαι. Ίσως οι τύψεις που βιώνεις όταν ξεκλέβεις χρόνο να κάνεις κάτι δικό σου να έπρεπε να τις είχες για σένα.
Ο καθένας επιθυμεί και ονειρεύεται , σχεδιάζει μια ζωή δίκη του σε συνεργασία με τους άλλους, αν κυριαρχεί θυμός και απογοήτευση στο 24ωρο σου διερεύνησε τι λείπει. Η ζωή είναι ένα πολύτιμο αγαθό, ο χρόνος κάτι που κυλάει και οι στιγμές πηγή ενέργειας μας.
* Η Μίκα Πανάγου είναι κοινωνική λειτουργός με εκπαίδευση στη συστημική οικογενειακή θεραπεία – Facebook – Instagram
