Ο Απρίλιος είναι μήνας αφιερωμένος στα βιβλία, στην αξία της ανάγνωσης. Αυτό συμβαίνει, διότι, από τις 23 Απριλίου του 1996 και έπειτα, εορτάζεται η Παγκόσμια Ημέρα Βιβλίου, μετά από εισήγηση της Διεθνούς Ένωσης Εκδοτών, στην Unesco. Βέβαια, η 23η Απριλίου, η οποία επιλέχτηκε ,μόνο τυχαία ημερομηνία δεν θεωρείται. Αφού εκείνη την ημέρα (23 Απριλίου 1616) « έφυγαν» από τη ζωή, δύο μεγάλοι δημιουργοί της παγκόσμιας λογοτεχνίας, ο Ουίλιαμ Σαίξπηρ και Μιγκέλ ντε Θερβάντες.
Της Ιωάννας Μουμτζίδου *
Εξαιτίας, των γρήγορων ρυθμών της κοινωνίας σε συνδυασμό με τους πολλαπλούς και αλληλοσυγκρουόμενους ρόλους που καλούμαστε να επιτελέσουμε οι σύγχρονοι άνθρωποι, «έχουμε χάσει», σε σημαντικό βαθμό, την επαφή με το βιβλίο. Έχουμε, ελαχιστοποιήσει τον χρόνο που αφιερώνουμε στην ανάγνωση βιβλίων. Ακόμα και για την καθημερινή μας ενημέρωση προτιμάμε, αν όχι πάντα, άλλα τις περισσότερες φορές, να πραγματοποιείται από τον ηλεκτρονικό Τύπο. Και δυστυχώς, την αποξένωση από τα βιβλία, την μεταφέρουμε και στα παιδιά. Αντί, λοιπόν, ο ελεύθερος χρόνος τους, που θα μπορούσε, κάλλιστα να διεκδικηθεί από την ανάγνωση ενός βιβλίου, διεκδικείται από τον υπολογιστή, το κινητό, το τάμπλετ. Σαφέστατα, το να εμφυσήσουμε την αγάπη για το βιβλίο στα παιδιά, είναι δύσκολο εγχείρημα την εποχή του Ίντερνετ.
Ωστόσο, πως μπορεί να αντικατασταθεί η ανυπομονησία, όταν έχουμε στα χέρια μας ένα βιβλίο, για το πότε θα το ξεκινήσουμε την ανάγνωση, η αίσθηση, η μυρωδιά του χαρτιού, από το διάβασμα μέσα από την οθόνη? Πιθανώς, κάποιοι, εύλογα, να τοποθετηθούν και να υποστηρίξουν, γιατί, όταν αποφασίσουμε να διαβάσουμε ένα βιβλίο, να μην το διαβάσουμε μέσα από το διαδίκτυο, εφόσον υπάρχει, ή, γιατί να μην χρησιμοποιήσουμε την υπηρεσία Audio books? Γιατί πολύ απλά, χάνεται η αξία της ανάγνωσης. Χάνεται το ταξίδι της περιπλάνησης μέσα στις σελίδες.
Σπουδαίο ρόλο, ωστόσο, για να εστιάσουμε την προσοχή μας στα βιβλία, είναι το γεγονός, να έχουμε καταλήξει στη σωστή επιλογή βιβλίου, για μας. Συγκεκριμένα, το βιβλίο που θα αγοράσουμε ή θα δανειστούμε, να μας αρέσει. Ανεξάρτητα από την πλοκή του. Ορισμένοι προτιμούν τα κοινωνικά, άλλοι τα αστυνομικά, κτλ. Δεν έχει σημασία! Αν μας ευχαριστεί αυτό που διαβάζουμε, αν αισθανόμαστε, ότι εκείνες τις ώρες, έστω και μερικά λεπτά που αφιερώνουμε στο βιβλίο, μας γεμίζει, ότι βιώνουμε μια πληρότητα και δεν είναι κάποια καταναγκαστική εργασία, τότε, σίγουρα η συναισθηματική σχέση μεταξύ μας με το βιβλίο γίνεται αφορμή ευχάριστων εμπειριών. Τα βιβλία, λοιπόν, δεν θέλουν αφοσίωση και δεν έχουν απαιτήσεις. Δεν είναι αυτά τα τρομακτικά ογκώδη πράγματα, στα οποία θα βρούμε δύσκολο λεξιλόγιο και χαρακτήρες που δεν θα μπορούν να ταυτιστούν. Είναι μια αναγνωστική εμπειρία, η οποία μόνο οφέλη μπορεί να αποφέρει στην ζωή μας.
Να αγαπήσουμε το βιβλίο! Αυτά τα όμορφο μικρό πράγμα που μπορεί να μας χαρίσει στιγμές χαλάρωσης και χαράς. Ας το δούμε, σαν ένα ταξίδι του μυαλού, σαν μια παρέα, που θα μας κάνει να αγαπήσουμε περισσότερο τη λογοτεχνία.
«Αν δεν απολαμβάνεις ένα βιβλίο κάθε φορά που το διαβάζεις, τότε δεν αξίζει να το διαβάσεις καθόλου.» – Όσκαρ Ουάιλντ.
