«Κάθε μέρα μου γκρινιάζεις/ ότι σε παραμελώ/ αφού στο ‘χω αποδείξει/
μόνο εσένα αγαπώ// Άμα θες να φύγεις φύγε/ άμα θες να κλάψεις κλάψε/
να γκρινιάζεις μόνο πάψε/ δεν μπορώ να τ’ ανεχτώ// Άμα θες να φύγεις φύγε/
στο ‘πα και στο ξαναλέω/ μη μου πεις μετά πως φταίω/ όταν μ’ άλλη θα μπλεχτώ.»
Στίχοι Γιώργου Σαμολαδά, μουσική Απόστολου Καλδάρα. Το γνωστό και κεφάτο (παρά τα όσα λέει) άσμα, ξεπήδησε στο μυαλό όλων μας, όταν ακούσαμε για τον καυγά Πολάκη- Κασσελάκη. Ο δεύτερος είπε στον πρώτο «άμα θες να φύγεις φύγε». Όχι τραγουδιστικά.
Εχουν ρέντα εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ, ήδη από τους καιρούς του Αλέξη Τσίπρα. Η Θεοδώρα Τζάκρη όμως δεν είπε τίποτα τρομερό. «Όλα τα είχε η Μαριορή» ανέκραξεν, χρησιμοποιώντας τη γνωστή παροιμία σύμφωνα με την οποία «ο φερετζές της έλειπε». Ο Στέφανος Κασσελάκης γέλασε, λέει το ο Θεός να το κάνει ρεπορτάζ, κοίταξε προς την κυρία Τζάκρη και της είπε «Όλες αυτές τις εκφράσεις πού τις βρίσκεις; Όλο εκφράσεις είσαι τελευταία».
Oτι θα μπορούσε κάποιος να θαυμάσει τον γλωσσικό πλούτο της βουλευτού, δεν το είχα διανοηθεί ποτέ.
Ας βοηθήσουμε τον αρχηγό να μάθει περί τίνος πρόκειται. Σύμφωνα με τον Τάκη Νατσούλη, είναι μια φράση που χρησιμοποιούμε όταν θέλουμε να πούμε πως κάποιος, ενώ έχει βασικές ελλείψεις, κάνει μια περιττή επιλογή. Η προέλευσή της εντοπίζεται στα χρόνια του Όθωνα, την εποχή που η Αθήνα δεν είχε αποκτήσει κοσμική ζωή. Στις ελάχιστες βραδινές εκδηλώσεις δεν ήταν δύσκολο να αποκτήσει κάποιος πρόσβαση, καθώς οι κοινωνικές τάξεις δεν είχαν διαμορφωθεί με αυστηρότητα. Δεν είχε περάσει, άλλωστε, και πολύς χρόνος από την απελευθέρωση και τη δημιουργία του νεοσύστατου ελληνικού κράτους.
Σε μία από εκείνες τις δεξιώσεις, όπου συγκεντρώνονταν κυρίως απόγονοι αγωνιστών και αξιωματικοί, βρισκόταν και ο Κωλέττης, ο οποίος συνήθιζε να κάνει καυστικά σχόλια. Όταν, λοιπόν, ρωτήθηκε ποια ήταν η γνώμη του για το αραχνοΰφαντο μαύρο βέλο που φορούσε η χήρα αλλά τακτική θαμώνας των κοσμικών συγκεντρώσεων Μαριορή- Ζαφειρίτσα Κοντολέοντος, εκείνος απάντησε: «Μωρέ, όλα τα ‘χει η Μαριορή ο φερετζές της λείπει». («Λέξεις και φράσεις παροιμιώδεις» Εκδόσεις Σμυρνιωτάκη).
Στην αξιωματική (;) αντιπολίτευση ανθίζουν πολλά λεκτικά σχήματα που απέχουν από την ορθότητα. Κι ας λατρεύουν μιαν άλλη ορθότητα, την πολιτική. Χωρίς να καταλαβαίνουν ότι και αυτό φταίει, και φταίει πολύ, που η Αριστερά χάνει έδαφος. Αντί να ασχολείται με την καθημερινότητα του πολίτη, συντάσσεται με τους δικαιωματικούς. Ποιος κερδίζει; Όχι πάντως τα ανθρώπινα δικαιώματα, σκεφτείτε το.
Εχουμε πλούσια σοδειά σήμερα, ας ξεκινήσουμε αμέσως λοιπόν. Εκπομπή γνώσεων ας πούμε- λίγο και μαντεψιάς. Το θέμα είναι ο Οδυσσέας. Η παίκτρια δεν βρίσκει λέξη σχετική με το θέμα και η παρουσιάστρια σπεύδει να βοηθήσει.
-Από ποιο νησί καταγόταν ο Οδυσσέας και σε ποιο θα γυρνούσε;;;;
– …….
-Σαν βγεις στον πηγαιμό για την…..
– Θράκη;;;;;
-Όχιιιιιι. Νησί λέμε είναι. Να σε βοηθήσω, στα Επτάνησα.
-Σαμοθράκη;
Όπως σχολιάζουν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, επιστρατεύθηκε επίσης όνομα παίκτη ριάλιτι με καταγωγή από τη Σκιάθο, ώστε να απαντηθεί ερώτηση για τον τόπο γέννησης του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη…
(Cut. Αδικο έχουν όσοι θυμήθηκαν το φοβερό σκίτσο του Αρκά στο σπουργίτι όπου ο γιος αναλαμβάνει να διαβάσει ποίηση και απαγγέλλει προς τον πατέρα:
«Σαν βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη/ είσαι τόσο ηλίθιος που θα βρεθείς στη Θράκη»
Πολύ μπροστά ο Αρκάς.)
Ε, ναι, δεν παραξενευτήκαμε που η ίδια παίκτρια δεν ήξερε το όνομα της συζύγου του ήρωα και είπε Περσεφόνη. Και τα δύο από πι αρχίζουν.
«Είχε απωλέσει των αισθήσεων» ακούσαμε από την ίδια εκπομπή. Δύο φορές, ώστε να το εμπεδώσουμε.
Σασμός: Ο Αντρέας χάνει σταδιακά τον έλεγχο και υποπίπτει στο ένα λάθος μετά το άλλο. Το υποπίπτει σας μάρανε. Ένα αστέρι πέφτει πέφτει, παρασύροντας τη σοβαρότητα.
«Ο Paul, ο οποίος υπηρέτησε την Νταϊάνα από το 1987 μέχρι τον τραγικό θάνατό της το 1997, μοιράστηκε αυτές τις λεπτές πληροφορίες με τη New York Post». Λεπτές πληροφορίες, εννοεί πληροφορίες με ευαίσθητο περιεχόμενο. Όχι αντίθετες του χοντρές (κάνει καλέ κύριοι της κορεκτίλας να τη λέω αυτή τη λέξη;)
Κάποιος μάς δουλεύει ψιλό γαζί. Λεπτό. Whatever.
Βγαίνεις στον πηγαιμό για ψώνια και ο σχολιαστής λέει- και τι δεν λέει. Εντάξει, δεν γίνεται να είναι όλα επιτυχημένα. Αλλά δεν γίνεται και να κάνεις λάθη. «Αλέα γιάκτα εστ» είναι το alea jacta est, εν ολίγοις το περίφημο ο κύβος ερίφθη. Και επειδή ο Καίσαρ δεν είχε βλάχικη προφορά ή κάτι άλλο, το είπε άλεα γιάκτα εστ. Οι αλέες δεν ανακατεύονται σε τέτοιες περιπτώσεις, δεν είναι βρώσιμες όπως τα δάση.
«Το πρώτο βρώσιμο δάσος» είναι, φυσικά το πρώτο βιώσιμο δάσος. Εκτός αν κάποιος νομίζει πως το δάσος τρώγεται. Φάτε τα δάση, φάτε τις αλέες, να μας μείνει η θάλασσα.
«Στο μουσείο εναελίων αρχαιοτήτων». Η λέξη είναι ενάλιος, αυτός που βρίσκεται, που υπάρχει μέσα στη θάλασσα· (πρβ. θαλάσσιος, υποθαλάσσιος, υποβρύχιος).
Aέλιες αρχαιότητες και οτιδήποτε άλλο δεν υπάρχουν. Ο Ομηρος στην Οδύσσεια λέει για τον Ηλιο:
“αὐτῶν γὰρ σφετέρῃσιν ἀτασθαλίῃσιν ὄλοντο,
νήπιοι, οἳ κατὰ βοῦς Ὑπερίωνος Ἠελίοιο
ἤσθιον·”
(από τα δικά τους σφάλματα χάθηκαν, οι ανόητοι, που κατέφαγαν τα βόδια του Υπερίωνος Ηλίου».
Άλλο Ηλιος, άλλο Θάλασσα (αλς, αλός) άλλο γνώση.
«Είναι κολοσσαίο το νούμερο» λέει ο άλλος. Κολοσσαίο είναι το Κολοσσαίο της Ρώμης. Ο,τι άλλο πολύ μεγάλου μεγέθους είναι κολοσσιαίο.
«Η Μπαρτσελόνα άνοιξε το πρώτο γκολ». Ποια ομάδα το έκλεισε άραγε;
Λεμονάκι μυρωδάτο της εβδομάδας. Θυμάστε το επικό ΟΝΟ ΟΝΟ ΗΤΟ; Ισως βρήκαμε εφάμιλλο:
«Τα ενικό μη ενδυμο»
Την ερχόμενη εβδομάδα θα αποκαλυφθεί η βαθύτερη σημασία αυτού.
Και μην ξεχνάτε:
«Έρχομαι στην αγκαλιά σου
λίγο να ξεκουραστώ
και τις πιο όμορφες στιγμές μου
κάνεις και βαρυγκωμώ
Άμα θες να φύγεις φύγε
άμα θες να κλάψεις κλάψε
να γκρινιάζεις μόνο πάψε
δεν μπορώ να τ’ ανεχτώ»
Αντε, πλησιάζουν και οι Απόκριες, με τους αυθεντικούς μασκαράδες, να σκάσει λίγο το χειλάκι μας (και οι εχθροί μας).
