Πέντε συμμετέχοντες στην COP28, που διεξάγεται φέτος στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, εκθέτουν τα επιχειρήματά τους για την χρησιμότητα των διασκέψεων του ΟΗΕ για το κλίμα, οι οποίες οφείλουν την ύπαρξή τους στην διακήρυξη του Ρίο το 1992, τα οποία συγκλίνουν στο εξής: ο πλανήτης θα ήταν σε πολύ χειρότερη κατάσταση χωρίς τις COP.
–Τζον Κέρι, ο Αμερικανός “κύριος Κλίμα”–
“Μερικοί αφήνουν να εννοηθεί εδώ και κει ότι η συμφωνία του Παρισιού δεν λειτουργεί διότι καθυστερούμε και είναι ακόμη μακρύς ο δρόμος που πρέπει να διανύσουμε. Αντιθέτως, η απόδειξη είναι εμφανής: λειτουργεί, θυμάμαι ότι πριν από το Παρίσι (…) κατευθυνόμασταν προς μια υπερθέρμανση του πλανήτη 3,7 ως 4 βαθμών Κελσίου…
Εφεξής, με τη συνεργασία όλης της υφηλίου, των συναδέλφων μας και άλλων, βρισκόμαστε σε μια πολύ καλύτερη πορεία” (σ.σ.: μεταξύ 2,5 και 2,9 βαθμών Κελσίου).
Αυτά δήλωσε σε συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε χθες, Τετάρτη.
–Ράνα Αντίμπ, διευθύντρια του δικτύου ειδικών για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας REN21–
“H COP είναι μια απαραίτητη διαδικασία. Από την άποψη της ενέργειας, η διαδικασία ήταν υπερβολικά αργή, ιδίως σε σχέση με την έκτακτη κλιματική ανάγκη”.
“Μολονότι αυτό μοιάζει απίστευτο, πρόκειται για την 28η COP και οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και η ενεργειακή απόδοση δεν έχουν μέχρι σήμερα αναφερθεί ποτέ στα κείμενα”.
“Θα έλεγα λοιπόν ότι το νούμερο είναι: 27 συνεδριάσεις COP χωρίς να αναφερθούν οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, με την COP28 να είναι η πρώτη COP κατά την οποία οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας θα μπορούσαν –και θα πρέπει– να βρεθούν στο τελικό κείμενο. Υπάρχει δυνάμει μια ιστορική στιγμή που πρέπει να αδράξουμε, δεδομένης της διεθνούς κινητοποίησης στον στόχο να τριπλασιαστούν οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειες και να διπλασιαστεί η ενεργειακή απόδοση (…). Ωστόσο αυτό είναι απαραίτητο να ενταχθεί στο τελικό κείμενο της COP28”, δήλωσε στο AFP.
–Φάτι Ν’Ζι-Χασάν, διευθύντρια της Oxfam International για την Αφρική–
“Η COP είναι όντως ένας χώρος όπου κυριαρχεί η πολυμέρεια. Αυτές τις μέρες, είναι σημαντικό να μπορούμε να πούμε ότι μια χώρα όπως οι Σεϋχέλλες, η χώρα της Αφρικής με τον λιγότερο πληθυσμό, έχει την ίδια πρόσβαση στο βήμα με οποιαδήποτε άλλη ανεπτυγμένη χώρα. Έχει τα ίδια προνόμια με τις μεγάλες χώρες, είτε λόγω μεγέθους είτε λόγω οικονομίας”.
“Έπειτα, θα πρέπει να βλέπουμε τις COP ως μια επαναλαμβανόμενη διαδικασία, όπου αποκρυσταλλώνονται επίπεδα συναίνεσης και προόδων. Παραδείγματος χάριν, η COP15 το 2009 στην Κοπεγχάγη, τότε αποφασίστηκε να μειωθεί η εκπομπή των αερίων που προκαλούν το φαινόμενο του θερμοκηπίου και αποφασίστηκε η δημιουργία ενός πράσινου Ταμείου για το κλίμα, το οποίο δεν έχει τροφοδοτηθεί αρκετά (…) αλλά πρέπει να υπάρχει”, δήλωσε στο AFP.
–Γουστάβο Πινέιρο, ειδικός του κέντρου σκέψης E3G στην Βραζιλία–
“Δεν θα γνωρίζαμε καν για την κλιματική αλλαγή”.
“Γνωρίζουμε για την κλιματική αλλαγή χάρη στην Σύμβαση (του Ρίο), χάρη σε αυτήν τη διαδικασία. Ναι, οι διαπραγματεύσεις είναι δύσκολες, ναι, παίρνει καιρό, ναι, είναι δύσκολο να επιτευχθεί συναίνεση μεταξύ των 195 μερών, αλλά η ανθρωπότητα δεν βρήκε τίποτα καλύτερο για να λύσει το πρόβλημα. Τουλάχιστον, γνωρίζουμε το πρόβλημα, κάτι το οποίο αποτελεί το πρώτο βήμα για να το λύσουμε.
“Είναι όπως η δημοκρατία, η οποία έχει τις προκλήσεις της, αλλά είναι το λιγότερο κακό από τα συστήματα που έχουμε βρει”, δήλωσε στο AFP.
–Λοράνς Τουμπιανά, αρχιτεκτόνισσα της συμφωνίας του Παρισιού–
“Όλοι αυτοί που βρίσκονται γύρω από το τραπέζι είναι νομικοί, γνωρίζουν πως, όταν υπογράφουν κάτι, θα πρέπει να το εφαρμόζουν στη συνέχεια. Ίσως να μπορούν να πουν, επί της ουσίας, ότι κανείς δεν θα μας φέρει ενώπιον του Διεθνούς Δικαστηρίου, ωστόσο, στο δικό μας εθνικό δίκαιο, αυτό μπορεί να επανέλθει και, όντως, αυτό συμβαίνει. Επομένως οι άνθρωποι προσέχουν τι υπογράφουν. Είναι μια νομική δέσμευση”, δήλωσε στο AFP.
