Είναι γνωστή η απέχθεια του ΣΥΡΙΖΑ και προσωπικά του Πρωθυπουργού στην αστυνομία, την ασφάλεια και την τάξη.
Είναι γνωστές οι θέσεις τους για την κατάργηση των ΜΑΤ, τον αφοπλισμό της αστυνομίας, την αδειοδότηση των δολοφόνων της 17Ν, το άβατο των Εξαρχείων, ή το ακαταδίωκτο του Ρουβίκωνα.
Θα περίμενε όμως κανείς, ότι από τη στιγμή που το κόμμα αυτό αναρριχήθηκε στην εξουσία, θα επιχειρούσε τουλάχιστον να κάνει ό,τι κάνει κάθε πολιτισμένη κυβέρνηση, να παρέχει στην κοινωνία τα απολύτως απαραίτητα: Υγεία, παιδεία, δικαιοσύνη, τάξη και ασφάλεια.
Για τα δύο πρώτα δεν θα μιλήσω, διότι οι Γαβρόγλου και οι Πολλάκηδες έχουν ευτελίσει τις έννοιες παιδεία και υγεία. Προφανώς και δεν υπάρχει δημόσια παιδεία, παρά μόνο μια ιδεοληπτική απόπειρα επιβολής των παρωχημένων ιδεών του 1920. Και προφανώς δεν υπάρχει δημόσια υγεία, παρά μόνον ένας ευτελισμός της προσωπικότητας του ατόμου όταν τυγχάνει να ασθενήσει.
Θα σταθώ στη Δικαιοσύνη, την Τάξη και την Ασφάλεια.
Όταν οι πολίτες αισθάνονται ότι δεν αποδίδεται δικαιοσύνη, τότε δεν υφίσταται Δημοκρατία. Και δυστυχώς έτσι αισθάνονται οι πολίτες στην εποχή του ΣΥΡΙΖΑ.
Και όταν αισθάνονται ανασφαλείς μέσα στο ίδιο τους το σπίτι ή τη γειτονιά τους, όπως αισθάνονται επί ΣΥΡΙΖΑ, τότε δεν υφίσταται Ελευθερία.
Δυστυχώς η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ κατάντησε συνειδητά τη χώρα ένα χωνευτήρι εγκληματικότητας, ανομίας και ασυδοσίας.
Και αυτό δεν έγινε τυχαία, εξαιτίας της αυταπόδεικτης ανεπάρκειας του Τσίπρα, του Τόσκα ή της Παπακώστα: Έγινε συνειδητά λόγω της ιδεοληψίας της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ , και λόγω των μικροκομματικών στοχεύσεων του παρόντος κυβερνητικού συνασπισμού.
Ο νόμος Παρασκευόπουλου αποφυλάκισε ορδές εγκληματιών οι οποίοι στη συνέχεια έσπειραν τον τρόμο παντού στην Ελλάδα.
Οι άδειες στους Κουφοντίνες (βάσει του ίδιου Νόμου) και η ρητορική που αναπτύχθηκε σχετικά με αυτές, απενοχοποίησε εν μέρει την ειδεχθή δράση των δολοφόνων της 17Ν.
Η ασυδοσία αναρχικών, Ρουβίκωνων, μπαχαλάκηδων κ.α. “κατακτήθηκε” εύκολα και μάλιστα μέσω προκλητικών συμπεριφορών του Προέδρου της Βουλής και άλλων θεσμικών παραγόντων.
Και ζήσαμε το φαινόμενο, ευνοημένοι του νόμου Παρασκευόπουλου να σκοτώνουν οικογενειάρχες μέσα στα σπίτια τους, οι Ρουβίκωνες να επιτίθενται σε πρεσβείες διασύροντας τη χώρα, νέοι άνθρωποι να δολοφονούνται στον Φιλοπάππου επειδή τόλμησαν να βρεθούν εκεί με τη φίλη τους. Το κοινό συστατικό όλων αυτών των παραδειγμάτων είναι ότι η πολιτεία είναι πάντοτε απούσα, και αδιάφορη. Και δυστυχώς είναι απούσα και στα εντεινόμενα φαινόμενα βαριάς εγκληματικότητας που πλέον είναι καθημερινή ρουτίνα…
Είναι, άλλωστε, η πρώτη φορά στη σύγχρονη ιστορία της χώρας, που συμμορίες αλληλοεξοντώνονται ανενόχλητες στη μέση του δρόμου, χωρίς κανένας να ασχολείται και χωρίς κανένας να αντιδρά.
Προχθές γάζωσαν έναν άνθρωπο στον Πειραιά, και χθες σκότωσαν έναν άλλο, λίγα μέτρα μακριά από το σπίτι του. Τα παραδείγματα δυστυχώς αμέτρητα, που αν τα αναλογιστεί κανείς μόνον κατάθλιψη μπορούν να του προκαλέσουν.
Μόνον σε χώρα που βρίσκεται σε απόλυτη παρακμή θα είχε παραχωρηθεί ο έλεγχος των δρόμων σε συμμορίες και μαφίες που δολοφονούν και δολοφονούνται, χωρίς κανένας να νιάζεται και μάλιστα μέσω κυβερνητικών διευκολύνσεων.
Και δυστυχώς δεν μιλάμε μόνον για τη βαριά εγκληματικότητα, αλλά και για την μικροεγκληματικότητα που πλέον είναι η ρουτίνα της χώρας.
Γι αυτό και αντί επιλόγου θα ήθελα να θυμηθούμε την κραυγή αγωνίας της μάνας του δολοφονηθέντος Νικόλα Μουστάκα, που έχασε τόσο άδικα τη ζωή του στα βράχια του Φιλοπάππου και απευθυνόμενη στον πρωθυπουργό αναφέρει:
“Έχετε συνειδητοποιήσει ποια χώρα υπηρετείτε;
Η Αθήνα μας είναι η αρχαιότερη και ιστορικότερη πόλη στον ευρωπαϊκό χώρο και πόλος έλξης επισκεπτών που έχουν ως όνειρο ζωής να επισκεφθούν την Ακρόπολη, ένα χώρο τον οποίο έχετε εγκαταλείψει, όπως άλλωστε και όλη την όμορφη πατρίδα μας, έρμαιο στην δράση συμμοριών και κάθε λογής εγκληματικών στοιχείων, οι οποίες δραστηριοποιούνται και λυμαίνονται τους επισκέπτες ακόμα και μέρα μεσημέρι”.
Δυστυχώς και τον Νικόλα Μουστάκα τον ξεχάσαμε πολύ γρήγορα…
