Μια συχνή ανησυχία των γονιών για τα παιδιά τους είναι η πολύωρη και μη ελεγχόμενη χρήση του Διαδικτύου. Όμως αυτό θα έπρεπε να προβληματίζει και εμάς τους ενήλικες καθώς καλούμαστε να διαχειριστούμε μεγάλο όγκο πληροφοριών και να επιλέξουμε αυτό που μας ταιριάζει. Επίσης ο καταμερισμός του ελεύθερου μας χρόνου σε δραστηριότητες είναι σημαντικός.
Της Μίκας Πανάγου *
Τελικά είναι διασκέδαση; ή ενημέρωση; ή ο γιατρός μας; ή ο ψυχολόγος μας; Κάθε άτομο μέσα από τα ενδιαφέροντα του και την επαγγελματική του ιδιότητα καλείται ίσως να επιλέξει τι θα διαβάσει, τι θα αναζητήσει. Στο διαδίκτυο ό,τι και να σκεφτούμε, ό,τι και να μας προβληματίσει, μπορούμε απλά να το αναζητήσουμε και σε λίγα λεπτά να ενημερωθούμε. Όμως όπως δεν μας ταιριάζουν όλα τα ρούχα έτσι και εδώ θα πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί για τις πηγές μας. Επίσης αν παρατηρήσουμε να επηρεάζεται η διάθεση μας έντονα από μια είδηση θα χρειαστεί μια βαθύτερη εσωτερική αναζήτησή ή ίσως απλά κρίνουμε ότι δεν είμαστε έτοιμη να το διαχειριστούμε. Ας μην ξεχνάμε ότι ο άνθρωπος έχει ανάγκη την αλληλεπίδραση και την επικοινωνία.
Όταν λοιπόν μας προκύπτει ένα θέμα υγείας ή μια απορία το άρθρο ναι μεν μας δίνει κάποιες φορές ένα ερέθισμα, μια πληροφορία, όμως δεν συγκρίνεται με την δια ζώσης επίσκεψη μας στον εκάστοτε ειδικό. Υπάρχει και ο κίνδυνος της παρερμήνευσης αυτών που θα διαβάσουμε και θα μας δημιουργηθεί έντονο άγχος. Η διάγνωση απαιτεί εξέταση και όχι μόνο μια ανάγνωση ενός άρθρου.
Συχνά παρατηρείται σε κάποια κοινωνικά ή πολιτικά θέματα να αντιδρούν πολύ έντονα με σχόλια αναγνώστες. Όπως και να δημιουργούνται συγκρούσεις μεταξύ των σχολιαστών με αρκετά έντονο ύφος. Υποβόσκει λοιπόν θυμός για το συγκεκριμένο θέμα ή νιώθουμε ασφάλεια πίσω από μια οθόνη και εκφραζόμαστε ελεύθερα, όπως θα θέλαμε να κάνουμε και στην καθημερινή μας ζωή; Έχει μαζευτεί τόσο θυμός ή είναι φόβος για όσα συμβαίνουν γύρω μας; Η ιστορία του άλλου τι δικό μας αγγίζει και ταυτιζόμαστε τόσο πολύ; Πως ξεκινάει η μέρα μας; Ας σκεφτεί ο καθένας μας αν η πρώτη κίνηση είναι η χρήση του κινητού του ή του υπολογιστή του, τι θα διαβάσει, με ποιον θα συνομιλήσει και αν αυτό τον βοηθάει.
Καμία φορά δεν συνειδητοποιούμε ότι μικρές καθημερινές μας συνήθειες μας επηρεάζουν όλη την ημέρα. Ένα συχνό φαινόμενο είναι αυτό της χρήσης συσκευών την ώρα του φαγητού ή πριν τον ύπνο ή σε κάποια οικογενειακή συγκέντρωση. Αποτελεί συχνό παράπονο και των ζευγαριών όμως. «Είναι όλη την ώρα με το κινητό του και δεν μιλάμε». Μια ωραία άσκηση λοιπόν είναι να αφήνουμε σε κάποιο μέρος του σπιτιού για ένα χρονικό διάστημα της ημέρας τα κινητά μας και να αφιερώνουμε ουσιαστικό και ποιοτικό χρόνο στον σύντροφο μας χωρίς να διασπάται η προσοχή μας. Για άλλη μια φορά το μέτρο κρίνεται πολύ σημαντικό, η αξιολόγηση αλλά και ο όγκος των πληροφοριών που αντέχει ο καθένας μας. Το να ζητάμε μόνο από τα παιδιά να τηρούν ώρες χρήσης tablet και κινητού προϋποθέτει το δικό μας υγιές πρότυπο. Το να επικοινωνούμε και να συζητάμε ποιοτικά χωρίς παρεμβολές απαιτεί να μην υπάρχει στο πεδίο μας ερέθισμα διαδικτυακό.
Εμείς πρώτοι βάζουμε όρια στον εαυτό μας και έπειτα στους γύρω μας. Να αξιολογούμε αν αυτό που ζητάμε από το παιδί μας, τον σύντροφο μας, τον φίλο μας, τον συνάδελφο μας, μπορούμε πρώτοι εμείς να τηρήσουμε.
* Η Μίκα Πανάγου είναι κοινωνική λειτουργός με εκπαίδευση στη συστημική οικογενειακή θεραπεία
