Στην Ανατολική Μεσόγειο, η Ελλάδα, μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ, επιδιώκει την εμπέδωση της σταθερότητας, της ασφάλειας και την διαμόρφωση συνθηκών οικονομικής ανάπτυξης. Αυτό τόνισε ο υπουργός Εθνικής Άμυνας, Νίκος Δένδιας, σήμερα, Τρίτη 24 Οκτωβρίου, μιλώντας στην 27η συζήτηση στρογγυλής τραπέζης του Economist με την Eλληνική Κυβέρνηση, στο Λαγονήσι, στη θεματική ενότητα «Άμυνα και Ασφάλεια στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου».
Στη συζήτηση συμμετείχαν επίσης η Florence Parly, πρώην υπουργός Άμυνας της Γαλλίας, η Annegret Kramp-Karrenbauer, πρώην υπουργός Άμυνας της Γερμανίας και ο Hryhoriy Nemyria, αναπληρωτής πρόεδρος της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων του Κοινοβουλίου της Ουκρανίας και πρώην αναπληρωτής πρωθυπουργός. Τη συζήτηση συντόνισε η Joan Hoey.
Ο κ. Δένδιας, μεταξύ άλλων, υπογράμμισε ότι «η Ελλάδα ευθέως και από την πρώτη στιγμή καταδίκασε τις τρομοκρατικές επιθέσεις της Χαμάς». Τις χαρακτήρισε «πράξεις τυφλής βίας που κόστισαν πέραν των άλλων τη ζωή σε πάρα πολλούς αμάχους και που κατά την κρίση μας αποδυναμώνουν τις θεμιτές προσδοκίες του παλαιστινιακού λαού».
«Εμείς οι Έλληνες», πρόσθεσε, «αντιλαμβανόμαστε πάντοτε τη Μεσόγειο ως γέφυρα, όχι ως φυσικό εμπόδιο. Ως γέφυρα που ενώνει λαούς, κουλτούρες, πολιτισμούς. Άλλωστε ο σταθεροποιητικός ρόλος της πατρίδας μας αποδεικνύεται από τις εκατοντάδες, πάνω από 350 συμφωνίες που έχουμε συνάψει την τελευταία τετραετία, με χώρες από όλο τον κόσμο, με προεξάρχουσες τις δύο Συμφωνίες Αμοιβαίας Αμυντικής Συνεργασίας μεταξύ της Ελλάδας και των Ηνωμένων Πολιτειών».
«Πιστεύουμε επίσης στην παρουσία στην περιοχή μας των Ηνωμένων Πολιτειών και του ΝΑΤΟ, θεωρούμε ότι μπορεί να λειτουργήσουν ως θεμέλιο σταθερότητας. Εμείς πιστεύουμε ότι το ΝΑΤΟ δεν είναι μόνο μία Αμυντική Συμμαχία, αλλά μια συμμαχία προάσπισης αξιών και αρχών και ότι η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία ανέδειξε ακριβώς αυτόν τον ρόλο του ΝΑΤΟ» ξεκαθάρισε.
«Χαιρετίζω», επισήμανε, «την απόφαση του προέδρου Ερντογάν χθες να προωθήσει την σουηδική συμμετοχή του ΝΑΤΟ ως νομοθέτημα στην Τουρκική Εθνοσυνέλευση».
Στην ευρύτερη περιοχή μας, ανέφερε, «αντιμετωπίζουμε έναν γεωπολιτικό γόρδιο δεσμό» και οι αιτίες, συμπλήρωσε, «έχουν πολύ να κάνουν με τις πέντε λανθασμένες βασικές υποθέσεις που η μεγάλη πλειοψηφία κάναμε στην αρχή του 21ου αιώνα».
«Η πρώτη λανθασμένη προϋπόθεση είναι ότι η Δημοκρατία επιτέλους έχει επικρατήσει στον πλανήτη και θα συνεχίσει να εξαπλώνεται. Αντίθετη του πραγματικού απεδείχθη, αρκεί να δει κανείς τι συμβαίνει στις χώρες του Σαχέλ» εξήγησε.
«Η δεύτερη λάθος υπόθεση είναι ότι η Κίνα όσο γίνεται πιο εύπορη και πιο ισχυρή οικονομικά θα γινόταν πιο ανοιχτή και πιο δημοκρατική» συνέχισε.
«Η τρίτη λάθος υπόθεση εργασίας ήταν ότι ανεξαρτήτως της διεύρυνσης του ΝΑΤΟ προς Ανατολάς, η Ρωσία θα γίνει μέλος της ευρωπαϊκής αρχιτεκτονικής ασφάλειας, θα διασφαλίσει επίσης την σταθερότητα στον Νότιο Καύκασο και θα παραμείνει σταθερός προμηθευτής φτηνής ενέργειας στην Ευρώπη» υπογράμμισε.
«Η τέταρτη λάθος υπόθεση», είπε, «ήταν ότι μπορεί το παλαιστινιακό ζήτημα να παραγκωνιστεί και να αντιμετωπιστεί σε ένα απώτερο μέλλον όταν οι διαχωριστικές γραμμές Ισραήλ και αραβικού κόσμου έχουν πάψει να υπάρχουν».
«Και η πέμπτη λάθος υπόθεση, ίσως η πιο καταστροφική και από τις τέσσερις άλλες μαζί, είναι ότι το μοντέλο οικονομικής ανάπτυξης που ακολουθήσαμε τον 20ο αιώνα, μπορεί να συνεχιστεί και τον 21ο αιώνα χωρίς να αντιμετωπιστούν οι συνέπειες της κλιματικής αλλαγής» τόνισε ο κ. Δένδιας.
«Οι συνέπειες, λοιπόν, αυτές ήδη έχουν εκδηλωθεί και τα σημάδια για το μέλλον αν δεν αντιδράσουμε άμεσα είναι δυσοίωνα. Και όχι μόνον αυτά. Ο αναθεωρητισμός μετά από δεκαετίες αναλαμβάνει με ιστορικό θράσος να αμφισβητήσει αξίες και συνθήκες πάνω στις οποίες βασίζεται η παγκόσμια αρχιτεκτονική ασφάλειας» ξεκαθάρισε.
Η Ελληνική Δημοκρατία παραμένει «παράγων γεωπολιτικής και ενεργειακής σταθερότητας» επισήμανε και συμπλήρωσε: «Είμαστε προσηλωμένοι στην επίλυση των διαφορών, με βάση τις αρχές του Διεθνούς Δικαίου και του Δικαίου της Θάλασσας. Παραμένουμε ενεργοί σε περιφερειακές πρωτοβουλίες για την ειρήνη, μακριά από ιδεολογήματα περασμένων αιώνων, από απειλές, από αντιλήψεις της εποχής των κανονιοφόρων».
Η Florence Parly, στην ομιλία της, αναφέρθηκε στο γεγονός ότι η Μεσόγειος ανέκαθεν υπήρξε μια ζώνη «αναβρασμού» ενώ επισήμανε ότι «η ανατολική πλευρά της Μεσογείου μοιάζει με χωνευτήρι διαφορετικών συγκρούσεων».
Έκανε λόγο για «κούρσα εξοπλισμών» και αύξηση της έντασης ενώ σχολίασε ότι γίνεται ένας «ενεργειακός αγώνας» για τους φυσικούς πόρους. Για τη σύγκρουση στο Ισραήλ, ανέφερε, ανάμεσα στα άλλα, ότι γίνεται απομάκρυνση των αμάχων στα σύνορα με την Αίγυπτο.
Από την πλευρά της, η Annegret Kramp-Karrenbauer, στάθηκε στις «έντονες μεταβολές» της εποχής μας, δίνοντας έμφαση στον ανταγωνισμό ΗΠΑ – Κίνας, την ενίσχυση της μετανάστευσης λόγω συρράξεων και συγκρούσεων αλλά και τις ραγδαίες τεχνολογικές εξελίξεις.
«Απαιτείται μια διαχείριση κρίσεων πολλαπλού επιπέδου» είπε και συνέχισε: «Πρέπει να αναρωτηθούμε αν είμαστε έτοιμοι στο ΝΑΤΟ και στην Ευρώπη να το κάνουμε ή εάν χρειαζόμαστε μια νέα ευρωατλαντική αρχιτεκτονική ασφαλείας».
Τέλος, ο Hryhoriy Nemyria, αναφέρθηκε στις συνέπειες της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία, σε επίπεδο γεωπολιτικό και ενεργειακό. Έδωσε έμφαση στο γεγονός ότι κατά το παρελθόν η Ουκρανία «διέθετε πυρηνικό οπλοστάσιο», το οποίο αποχωρίστηκε αφού έλαβε εγγυήσεις «που φάνηκαν άδειες», όπως είπε χαρακτηριστικά.
Εξήγησε ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία δεν «είναι μια μάχη για αποκατάσταση της πρώην Σοβιετικής Ένωσης» αλλά ένας αγώνας του Βλαντιμίρ Πούτιν «να γράψει τους κανόνες της νέας τάξης ασφάλειας» στην ευρύτερη περιοχή. Το διακύβευμα, όπως διευκρίνισε, είναι να «μείνει η Ευρώπη δίπλα στην Ουκρανία».
