Λιπαρά οξέα υπέρ κλίματος

Tα λιπαρά οξέα μπορεί να είναι κακά για την υγεία, αλλά, όπως φαίνεται, μπορεί να έχουν σωτήρια επίδραση όσον αφορά την κλιματική αλλαγή. Τα μόρια λιπαρών οξέων που αντιπροσωπεύουν το 10% των μικροσωματιδίων που υπάρχουν στην ατμόσφαιρα του Λονδίνου μπορούν να βοηθήσουν στη δημιουργία νεφώσεων. Ωστόσο, οι επιστήμονες αποκλείουν το γεγονός να χρησιμοποιηθεί το μαγείρεμα λιπαρών οξέων ως μία μέθοδος γεωμηχανικής προκειμένου να μπει φρένο στην κλιματική αλλαγή. Αντιθέτως, η έρευνα σχεδιάστηκε προκειμένου να μειωθούν οι αβεβαιότητες σχετικά με τη σχέση που έχει το μαγείρεμα των λιπών στο κλίμα.
Οι ερευνητές πιστεύουν ότι τα μόρια των λιπαρών οξέων συσσωματώνονται σε περίπλοκες τρισδιάστατες δομές στα ατμοσφαιρικά σταγονίδια. Αυτά τα σταγονίδια μπορούν να παραμείνουν στο περιβάλλον επί μακρόν και να υποβοηθήσουν τον σχηματισμό νεφών, κάτι που σύμφωνα με τους ειδικούς θα επηρεάσει την ψύχρανση της ατμόσφαιρας. Ωστόσο, όπως επισημαίνουν οι συντάκτες της μελέτης, στόχος τους είναι να ρίξουν άπλετο φως στον μακροπρόθεσμο ρόλο των αεροζόλ στις παγκόσμιες θερμοκρασίες. Αξίζει να σημειωθεί ότι τα ατμοσφαιρικά αεροζόλ είναι ένα τομέας της κλιματικής επιστήμης που εξακολουθεί να έχει πολλές αβεβαιότητες. Ως αεροζόλ καθορίζονται τα απειροελάχιστα σωματίδια, τα οποία μπορεί να είναι στερεά ή ρευστά όπως είναι η άμμος της ερήμου Σαχάρας, μέχρι αυτά που προκύπτουν από κάποια χημική αντίδραση. Η επίδρασή τους είναι πολύπλοκη, καθώς υπάρχουν αεροζόλ που αντικατοπτρίζουν το ηλιακό φως πίσω στο Διάστημα, ενώ άλλα το απορροφούν.
Τα αεροζόλ και οι νεφώσεις που αυτά δημιουργούν αντικατοπτρίζουν περίπου το ένα τέταρτο της ενέργειας του Ηλιου πίσω στο Διάστημα.
Οι ερευνητές γνώριζαν, επί αρκετό χρονικό διάστημα, ότι οι εκπομπές από τα μόρια λιπαρών οξέων μπορεί να καλύπτουν τα σωματίδια του αεροζόλ στην ατμόσφαιρα, αλλά αυτή είναι η πρώτη φορά που οι επιστήμονες αναζήτησαν τον ρόλο που διαδραματίζουν στο εσωτερικό των σταγονιδίων. Χρησιμοποιώντας μεθόδους με υπερήχους προκειμένου να σταθεροποιήσουν τα μεμονωμένα σταγονίδια άλμης και ελαϊκού οξέος, η ερευνητική ομάδα κατάφερε να τα κάνει να επιπλεύσουν, έτσι ώστε να τα αναλύσουν με λέιζερ και ακτίνες Χ, που χρησίμευσαν στην αποκάλυψη της εσωτερικής τους δομής.
«Αυτές οι αυτοσυναρμολογούμενες δομές είναι ιδιαίτερα κολλώδεις. αντί να έχεις ένα σταγονίδιο νερού, έχεις κάτι που συμπεριφέρεται περισσότερο μέλι σαν και έτσι οι διαδικασίες στο εσωτερικό του σταγονιδίου καθυστερούν», ανέφερε ο συντάκτης της μελέτης, δρ Κρίστιαν Πφρανγκ του πανεπιστημίου του Ρέντινγκ. «Είναι ανθεκτικές στην οξείδωση και έτσι μπορούν να παραμείνουν στην ατμόσφαιρα περισσότερο χρόνο. Με αυτόν τον τρόπο διευκολύνεται ο σχηματισμός νεφών».
Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι ο αριθμός μορίων λιπαρών οξέων στην ατμόσφαιρα είναι υψηλός, και εκπροσωπεί το 10% των μικροσωματιδίων πάνω από το Λονδίνο, γεγονός που πιθανώς να έχει επίδραση στον αριθμό των νεφώσεων και την ποσότητα της ζέστης που αυτά αντανακλούν στο Διάστημα.