Τρέχουν οι πληροφορίες γύρω μας σε ταχύτητα φωτός. Καθημερινά φτάνουν ειδήσεις στα αυτιά μας που συχνά αναρωτιόμαστε αν παρακολουθούμε κάποιο επεισόδιο σε αστυνομική σειρά ή ζούμε στην πραγματικότητα. Φωνάζουμε οι ειδικοί ότι ο κόσμος είναι θυμωμένος και φοβισμένος και δεν ξέρει που να το διοχετεύσει όλο αυτό. Σε πηγαδάκια ακούς την ερώτηση γιατί γίναμε έτσι; Τι μας συμβαίνει;
Της Μίκας Πανάγου *
Υπάρχει μια λέξη σημαντική η «ενσυναίσθηση», η συναισθηματική ταύτιση με την ψυχική κατάσταση ενός άλλου ατόμου, και η κατανόηση της συμπεριφοράς και των κινήτρων του. Ταυτόχρονα σκέφτομαι την συναισθηματική αγωγή και το αν υπάρχει τελικά παιδεία ή απλώς φορτώνουμε ο ένας τον άλλον λάθη. Χρωματίζουμε και κατηγοριοποιούμε την ανθρώπινη ζωή. Ήταν αλλοδαπός, ήταν μαύρος, ήταν ομοφυλόφιλος, είχε νοητική στέρηση και τα παραπάνω συνοδεύονται με το καλά να πάθει, μου μύριζε, μου ξίνιζε, μου έφταιγε και απλά αφαίρεσα την ζωή του.
Σχεδόν πάντα στήριζα την ελπίδα και την εξέλιξη στην πρόληψη. Είναι πλέον απαραίτητο εργαλείο για γονείς και δασκάλους να δουλεύουν με τα παιδιά τα συναισθήματα τους και πως να τα διαχειρίζονται από μικρή ηλικία. Το ότι σε θύμωσε ο διπλανός σου δεν σημαίνει ότι μπορείς να τον χτυπήσεις, το ότι δεν συμπαθείς τον συμμαθητή σου δεν σημαίνει ότι θα τον εξαφανίσεις. Μεγάλο ρόλο έχουν και τα πρότυπα. Εμείς οι ενήλικες είμαστε οι καθρέφτες αυτών των αυριανών παιδιών. Το τσακωθήκαμε και απλά σε πυροβόλησα ή επειδή ανήκεις σε αντίπαλη παράταξη σε μαχαιρώνω καλλιεργεί την βία και όχι την λύση στο πρόβλημα.
Σημαντικό κεφάλαιο οι συνέπειες βίαιων ενεργειών. Σκότωσε, βίασε, έβρισε θα το καλύψουμε και θα πάμε παρακάτω. Αυτόματα ενισχύουμε το ήμουν θυμωμένος, θόλωσα και έγινε. Η έκφραση της αντιπαράθεσης με τα πολιτικά, θρησκευτικά πιστεύω μου δικαιολογούν κάθε λεκτική, ψυχολογική, σωματική βία; Υπάρχει η αποδοχή που την έχουμε θάψει βαθιά στην κοινωνία αυτή και ο σεβασμός των επιλογών του καθενός με σεβασμό στα προσωπικά μας όρια.
Η μνήμη μας μικρή, η ενασχόληση με τον διπλανό μεγάλη, η επεξεργασία πολλών διαφορετικών πληροφοριών συχνή και η αυτοφροντίδα μας ανύπαρκτη. Κάθε προσωπικότητα και χαρακτήρας έχει θετικά στοιχεία αλλά και δυσκολίες π.χ. διαχείρισης του θυμού, του άγχους, του φόβου. Γνωρίστε τα συναισθήματα σας, δουλέψτε με αυτά και αγκαλιάστε τον εαυτό σας. Υπάρχει η σωτήρια λέμβος του καθενός αρκεί να απλώσει το χέρι του και να την πιάσει. Δεν φταίει μόνο ο άλλος, εκείνοι, οι απέναντι.Έχω κι εγώ ευθύνη σε αυτό τον κόσμο που αλλάζει.
Δεν είναι η κακιά στιγμή είναι απλά μια δύσκολη εποχή που μπορούμε να την αφήσουμε πίσω μας και να ξυπνήσουμε σύντομα, να δούμε όσα πρέπει και να ακούμε την αλήθεια.
Υ.γ Αφιερωμένο στον Αντώνη, τον Παύλο, τον Αλέξη, την Ελένη, σε όλους όσους έχασαν την ζωή τους από επιλογή άλλων και των πιο άλλων που δεν φρόντισαν έγκαιρα την ψυχική τους υγεία και ισορροπία.
* Η Μίκα Πανάγου είναι κοινωνική λειτουργός με εκπαίδευση στη συστημική οικογενειακή θεραπεία
