Με 5,8 ποσοστιαίες μονάδες προηγείται η Νέα Δημοκρατία του ΣΥΡΙΖΑ σύμφωνα με την έρευνα της Κάπα Research.
Συγκεκριμένα, σύμφωνα με τα ευρήματα της έρευνας, στην πρόθεση ψήφου η Νέα Δημοκρατία προηγείται με ποσοστό 31,6% έναντι 25,8% που λαμβάνει το ΣΥΡΙΖΑ.
Ακολουθούν το ΠΑΣΟΚ με 8,5%, το ΚΚΕ 6,6%, η Ελληνική Λύση με 3,8%, το ΜέΡΑ25 3,5%, η Εθνική Δημιουργία 1,3%, Πλεύση Ελευθερίας, ΕΑΝ και Νίκη με 1,0% αντίστοιχα.
Άλλο κόμμα επιλέγει το 2,3% των ερωτηθέντων, λευκό / άκυρο 1,2%, ενώ το 9,2% δηλώνει πως δεν έχει αποφασίσει. Αποχή / Δεν απαντώ λέει το 3,2%.
Στην ερώτηση για το ποιον προτιμούν οι πολίτες για πρωθυπουργό, ο Κυριάκος Μητσοτάκης προηγείται με 41%, με τον Αλέξη Τσίπρα να ακολουθεί με 33%, ενώ “κανέναν από τους δύο” απαντά το 24%.
Κυβέρνηση ΝΔ ή κυβέρνηση συνεργασίας με κορμό τη Νέα Δημοκρατία προτιμά το 43% των ερωτηθέντων, ενώ κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ή με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ το 36%.
Στην παράσταση νίκης το προβάδισμα της ΝΔ είναι ευρύ, με 60%, έναντι 19% του ΣΥΡΙΖΑ.
Μια πρώτη ερμηνεία του ήπιου κλίματος εδράζεται στον συνδυασμό εκλογικού συστήματος και παράστασης νίκης: η πλειοψηφία (60%) θεωρεί ότι στις εκλογές της απλής αναλογικής πρώτο θα τερματίσει το κόμμα που δηλώνει ευθέως ότι δεν θα σχηματίσει κυβέρνηση, με αποτέλεσμα, για ένα μεγάλο μέρος του εκλογικού σώματος, το ουσιαστικό διακύβευμα (ποιος θα κυβερνήσει) είτε να μετριάζεται είτε να μετατίθεται για αργότερα στις εκλογές της ενισχυμένης αναλογικής.
Μια δεύτερη ερμηνεία για αυτήν την άνευρη προεκλογική περίοδο θέλει τους πολίτες να συναινούν γύρω από τα μη αντιθετικά προτάγματα των τριών βασικών κομμάτων: η ανάγκη Σταθερότητας (της ΝΔ) με Σχέδιο(του ΠΑΣΟΚ) και Δικαιοσύνη παντού (του ΣΥΡΙΖΑ) δεν αλληλοαναιρούνται. Καλύπτουν και εφησυχάζουν τη συντριπτική πλειοψηφία του εκλογικού σώματος χωρίς να προκαλούν στο ελάχιστο τις έντονες διαιρέσεις του πρόσφατου ταραγμένου παρελθόντος (μνημόνιο–αντιμνημόνιο, νέο-παλιό, πρώτη φορά αριστερά–μένουμε Ευρώπη). Ούτως ή άλλως, οι αλλεπάλληλες κρίσεις επέφεραν κόπωση και αποστροφή των πολιτών σε εντάσεις και περιπέτειες διαρκείας επιβάλλοντας μια σχετική φοβική ψυχολογία και συστολή.
Οικονομία, Ακίνητα και μεταναστευτικό κρίνουν τις εκλογές
Τα παραπάνω συνθέτουν ένα περιβάλλον που περιορίζει ψυχολογικά την καλλιέργεια κλίματος απόλυτης καταδίκης της κυβέρνησης και κατ’ επέκταση της Νέας Δημοκρατίας, η οποία προσέρχεται στις εκλογές με σημαντικά ποσοστά αποδοχής του έργου της σε καίριους τομείς διακυβέρνησης και στη διαχείριση των κρίσεων – σαφώς όχι από όλα τα κοινωνικά στρώματα, αλλά σίγουρα από τα επίμαχα ακροατήρια-στόχους του κόμματος: τα μεσαία, κεντρώα και δεξιά κοινά.
Στα επιτεύγματα της απερχόμενης κυβέρνησης, σύμφωνα με τους ερωτώμενους, συγκαταλέγονται η ψηφιακή μετάβαση του κράτους, η ενίσχυση της άμυνας της χώρας (αγορά οπλικών συστημάτων, αμερικανικές βάσεις, ελληνογαλλική συμφωνία), η διαχείριση των εθνικών θεμάτων και, τέλος, η άσκηση ενεργούς φιλο-δυτικής εξωτερικής πολιτικής που συνεχίζει την προσπάθεια επαναπροσέγγισης της χώρας με τη Δύση (Συμφωνία των Πρεσπών, στήριξη στην Ουκρανία, ομιλία στο Κογκρέσο κ.ο.κ.).
Το σημείο καμπής, ωστόσο, στη σημαντική δημοτικότητα που διατήρησε η κυβέρνηση σχεδόν σε όλη τη θητεία της είναι αναμφίβολα το δυστύχημα στα Τέμπη που συμπαρέσυρε προς χαμηλότερα ποσοστά αξιολόγησης την ασφάλεια, τις υποδομές και τις δράσεις για τη νέα γενιά. Τα δε τρωτά της σημεία είναι η ολιγωρία στη λειτουργία των θεσμών – όπως άφησε να διαφανεί η υπόθεση των υποκλοπών, – η δυσλειτουργία στον χώρο της Δικαιοσύνης και η κατακόρυφη άνοδος του κόστους διαβίωσης, θέματα που αποτελούν άλλωστε τον πολιορκητικό κριό της αντιπολίτευσης στη μάχη των εκλογών.
Η επόμενη μέρα
Η χώρα συνεχίζει να ζει στα «απόνερα» των μνημονίων. Για την κοινή γνώμη, προτεραιότητες της επόμενης κυβέρνησης πρέπει να είναι η αύξηση των μισθών και των συντάξεων, η μείωση των φόρων, η βελτίωση των εθνικών συστημάτων υγείας και παιδείας, η στήριξη των νέων, η δημιουργία θέσεων εργασίας, σε επίπεδο που κατά το παρελθόν ευνόησαν την κοινωνική κινητικότητα και ανεστάλησαν βίαια τη δεκαετία 2010-2020. Η ενίσχυση της παραγωγικότητας, η επίτευξη υψηλών ρυθμών ανάπτυξης, η επιτάχυνση των μεταρρυθμίσεων, ο εκσυγχρονισμός και ο εξορθολογισμός του κράτους συγκεντρώνουν, αντίθετα, μειοψηφικά ποσοστά ως κυβερνητικές προτεραιότητες αφού φαίνεται να μεταθέτουν στο αόριστο μέλλον το χειροπιαστό όφελος του πολίτη. Υπό αυτό το πρίσμα, η διακυβέρνηση 2019-2023 έχει διαμορφώσει εν πολλοίς τα κριτήρια της σημερινής ψήφου: συνέχιση των παροχών και αποκατάσταση των συνεπειών των μνημονίων.
Η διασφάλιση των ελάχιστων κεκτημένων, αλλά και η διασφάλιση της σταθερότητας της χώρας, φαίνεται να είναι κυρίαρχες τάσεις σε αυτές τις εκλογές. Ειδικότερα ως προς τη σταθερότητα της χώρας, οι τρέχουσες ασκούμενες πολιτικές στην οικονομία, στα εθνικά θέματα, στην άμυνα, αλλά και στο μεταναστευτικό έχουν ενσωματωθεί στην εθνική υψηλή πολιτική και τυγχάνουν αξιοσημείωτης αποδοχής. Αυτό μπορεί να δυσχεραίνει σήμερα το έργο της αντιπολίτευσης αλλά δεν περιορίζει την έντονη αμφισβήτηση προς το σύνολο του πολιτικού συστήματος από ευρύτερα στρώματα του πληθυσμού.
