«Το κρίσιμο είναι να μπορέσουμε να δούμε, να καταλάβουμε και να πάρουμε όλα τα μέτρα που απαιτούνται για να μην επαναληφθεί εν τέλει το ίδιο με ένα άλλο κορίτσι, ή αγόρι, σε μια άλλη γειτονιά η πόλη ή στο διπλανό μας σπίτι», τονίζει ο Αλέξης Τσίπρας σε άρθρο του στην «Εφημερίδα των Συντακτών» για την τραγωδία με το δωδεκάχρονο κορίτσι στον Κολωνό.
Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ αναφέρει ότι «το θύμα, ο δράστης, η αστυνομία, η Δικαιοσύνη, έχουν τη θέση τους στο σκοτεινό αυτό πίνακα. Αλλά δεν αρκεί να μένουμε σε μια επιδερμική ματιά, όσο έκπληκτη και δικαιολογημένα οργισμένη κι αν είναι». Σημειώνει ότι «το κορίτσι του Κολωνού είναι δικό μας παιδί. Και έχουμε συλλογική ευθύνη γιατί δεν μπορέσαμε ως κοινωνία να το προστατεύσουμε».
Αναφέρει ειδικότερα ότι «η Πολιτεία τα τελευταία χρόνια είναι καθώς φαίνεται απασχολημένη περισσότερο στην εμπορία ανθρώπων παρά στην προστασία τους», προσθέτοντας πως ανήλικοι εργάζονται σε συνθήκες γαλέρας, νοικοκυριά είναι παραδομένα στην απόγνωση της φτώχειας. Επιπλέον, τονίζει, «οι υπηρεσίες κοινωνικής στήριξης, προστασίας των παιδιών, είναι από αναιμικές έως ανύπαρκτες». «Δομές υπό διάλυση πώς να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά την κοινωνική διάλυση;», ρωτά. «Καμιά δυνατότητα, συχνά και καμιά διάθεση, να δουν, να κατανοήσουν, να συνδράμουν, για να μην οδηγήσει τουλάχιστον η δυστυχία στο έγκλημα», συνεχίζει, σημειώνοντας ότι «το κοινωνικό κράτος έχει κηρυχτεί επισήμως περιττή πολυτέλεια, εχθρός της ανάπτυξης, εκκολαπτήριο τεμπελιάς».
Ο κ. Τσίπρας τονίζει ότι «το χειρότερο, ίσως απ’ όλα» είναι ότι «από το κράτος, από την εξουσία, εκπορεύεται ένα κλίμα αγριανθρωπισμού και ηθικής έκπτωσης», αναφέροντας πιο συγκεκριμένα ότι «από τις πράξεις τους εκπορεύεται και προσλαμβάνεται από ένα μέρος της κοινωνίας ως κανονικότητα η προστασία του επίορκου, του κλέφτη που φορά κουστούμι, του άρπαγα, ακόμα και του βιαστή, αν έχει τους κατάλληλους φίλους, αν ανήκει στους λίγους και εκλεκτούς, αν διαθέτει ερείσματα στην εξουσία, ή ασκεί εξουσία». «Τα “δικά τους παιδιά”», προσθέτει, «έχουν κάθε δυνατότητα πρόσβασης στο δημόσιο και τα ταμεία του. Κάθε δυνατότητα καλών σπουδών, βολέματος σε καλοπληρωμένες θέσεις και ενός μέλλοντος που στηρίζεται στο παρόν των γονιών τους», ενώ «τα άλλα, τα παιδιά ενός κατώτερου Θεού, ιδιαίτερα όσα ανήκουν στα πιο φτωχά στρώματα, αφήνονται ουσιαστικά στην τύχη τους» και «στην καλύτερη περίπτωση προορίζονται για το στρατό της κακοπληρωμένης εργασίας και της ανεργίας».
Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ σημειώνει ότι «στο δράμα του Κολωνού συνυπάρχουν όλα τα στοιχεία αυτής της ζοφερής κατάστασης». «Ο κλοιός της ανέχειας και ο δράστης που του έχει απευθείας και με διάφορους τρόπους ανατεθεί η εξουσία στη γειτονιά. Γιατί έχει άκρες στο τοπικό αστυνομικό τμήμα, γιατί είναι τοπικός κομματάρχης, γιατί κρατάει μεγάλο σταυρό ως επίτροπος της ενορίας», αναφέρει. Πέραν αυτών, συνεχίζει, «συνυπάρχει και η παντελής απουσία κοινωνικής αρωγής. Ακόμα και η αδιαφορία της απόγνωσης και του “τίποτε δεν γίνεται” μιας μερίδας της κοινωνίας, που τώρα… πέφτει από τα σύννεφα. Και που την άποψη και τη στάση ζωής της αναπαράγει και ενισχύει η στάση της πλειοψηφίας των ΜΜΕ, η στάση της αστυνομίας, ακόμα και της Δικαιοσύνης».
Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης σημειώνει ότι «αυτός ο κοινωνικός βάλτος είναι επόμενο, όπως και ο κάθε βάλτος, να παράγει τα ερπετά του» και υπογραμμίζει ότι «όλοι όσοι εμπλέκονται σ’ αυτή την εγκληματική κακοποίηση ενός παιδιού, αυτονοήτως πρέπει να τιμωρηθούν και να τιμωρηθούν παραδειγματικά». Επισημαίνει ότι αυτός ο βάλτος πρέπει να αποξηρανθεί, «ξεκινώντας από το κοινωνικό κράτος, που πρέπει να αρχίζει από την προστασία, τη μόρφωση, την οργάνωση του ελεύθερου και δημιουργικού μέλλοντος για το πιο όμορφο, ελπιδοφόρο, φωτεινό, αλλά και ευάλωτο, τμήμα της κοινωνίας: Των παιδιών μας. Όλων των παιδιών».
Εν είδει υστερόγραφου ο Αλέξης Τσίπρας σημειώνει ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, οι ευαίσθητοι πολίτες, δεν πρέπει και δεν μπορούν πια να περιμένουν. Ούτε αρκεί απλά να καταγγέλλουμε την συνειδητή αποψίλωση κοινωνικών δομών από τη κυβέρνηση». Τονίζει ότι «η αλληλεγγύη το δύσκολο χειμώνα που έρχεται πρέπει να διαπεράσει το κοινωνικό σώμα και είναι και δικό μας καθήκον». «Καμιά οικογένεια, κανένα παιδί κυρίως, δεν πρέπει να μείνουν μόνοι στις δύσκολες συνθήκες που ζούμε και στις πιο δύσκολες ίσως που έρχονται», αναφέρει και καταλήγει υπογραμμίζοντας: «Δεν έχουμε δικαίωμα να παραγράψουμε τις ευθύνες όσων μετατρέπουν την κοινωνία μας σε βάλτο. Αλλά ούτε έχουμε δικαίωμα να μην αναλάβουμε και τις δικές μας ευθύνες. Όπως έκανε πάντα η Αριστερά και η μεγάλη και διακομματική παράταξη της αλληλεγγύης στα δύσκολα χρόνια».
