Στους γνωρίζοντες τα εκπαιδευτικά δρώμενα η χθεσινή ανακοίνωση του Υπουργού Παιδείας, κ.Κώστα Γαβρόγλου για την κατάργηση των Λατινικών από τα ελληνικά σχολεία δεν ήρθε, δυστυχώς, ως κεραυνός εν αιθρία. Είχαν προηγηθεί συντονισμένες προσπάθειες και πολιτικές αποφάσεις της ηγεσίας του Υπουργείου, οι οποίες υπέσκαπταν τα θεμέλια των ανθρωπιστικών σπουδών στην Ελλάδα.
Του Ιωάννη Π. Χουντή, Κλασικού Φιλολόγου και Μέλους Δ.Σ. της Εταιρείας Ελλήνων Φιλολόγων
Αρχικά, πλήγμα δέχτηκαν τα πολύπαθα Αρχαία Ελληνικά. Όχι πριν πολύ καιρό αποφασίστηκε η κατάργησή τους από της Προαγωγικές και Απολυτήριες Εξετάσεις του Γυμνασίου. Τούτο το γεγονός σε ένα απολύτως εξεταστικοκεντρικό εκπαιδευτικό σύστημα σήμαινε την de facto κατάργησή τους στο μυαλό των μαθητών. Ακολούθησε η μείωση των ωρών διδασκαλίας από το πρωτότυπο στο Λύκειου. Πριν λίγες μέρες εκδόθηκε και η Υπουργική Απόφαση για την κατάργηση στις Πανελλήνιες Εξετάσεις της μετάφρασης του διδαγμένου κειμένου και την υπόβάθμίσ της στην εξέταση του αδίδακτου κειμένου.
Αφού, λοιπόν το Υπουργείου Παιδείας…ξεμπέρδεψε με τα ενοχλητικά Αρχαία θέλησε να δώσει την χαριστική βολή κατά του έτερου βασικού άξονος της Κλασικής Γραμματείας, της Λατινικής Γλώσσας και Λογοτεχνίας.
Έτσι, με την συνέντευξή του στις 3/9/2018 ο Υπουργός Παιδείας εξήγγειλε την αντικατάσταση των Λατινικών από την Κοινωνιολογία με ανέρειστα επιχειρήματα, όπως ότι η μόνη χρησιμότητα των Λατινικών περιορίζεται στα Τμήματα Φιλολογίας και ότι συμβάλλουν στην αποστήθιση και την βαθμοθηρία.
Έχει δίκιο ο κ.Γαβρόγλου; Με βάση πανθομολογούμενες διαπιστώσεις για την ουσιαστική αξία της διδασκαλίας και γνώσεις των Λατινικών, απαντούμε εμφατικά: Όχι.
Άλλωστε η ορολογία των θετικών και των νομικών επιστημών βασίζονται στην Λατινική. Το Ρωμαϊκό Δίκαιο αποτέλεσε την βάση του Βυζαντινού Δικαίου το οποίοι διατηρήθηκε μέχρι το 1453 ενώ η βυζαντινή Εξάβιβλος του Αρμενόπουλου εβρίσκετο σε ισχύ μέχρι την εισαγωγή του ΑΚ το 1946.
Ιστορικοί λόγοι υπαγορεύουν την έντονη σημασία του μαθήματος για την ελληνική εκπαίδευση. Το τέταρτο έτος της Ελληνικής Επανάστασης εκπαιδευτική επιτροπή υπό τον Άνθιμο Γαζή εισηγήθηκε την διδασκαλία της Λατινικής στα Λύκεια. Εκ τότε με παραλλαγές στην ποιότητα, την ποσότητα, την ύλη και τις μεθόδους διδασκαλίας τα Λατινικά εντοπίζονται συνεχώς στα αναλυτικά προγράμματα.
Όμως, υπάρχουν και βαθύτεροι λόγοι: όπως η σχέση Ελληνικής και Λατινικής στα γλωσσολογικά επίπεδα της δομής, της μορφολογίας και του λεξιλογίου.
Αν το Υπουργείο ενοχλούταν, πραγματικά, από την αποστήθιση και την βαθμοθηρία θα βελτίωνε το μάθημα και τον χαρακτήρα του και δεν θα το καταργούσε. Τούτα τα επιχειρήματα είναι προφάσεις εν αμαρτίαις.
Σε μία εποχή άκρατου τεχνοκρατισμού τα κλασικά γράμματα δύνανται να ενισχύσουν το μορφωτικό επίπεδο των νέων, να αυξήσουν την κριτική τους σκέψη ως μελλοντικών πολιτών και να καλλιεργήσουν το πνεύμα τους. Να συμβάλλουν, τελικά, στην πνευματική και πολιτισμική ανάπτυξη του σύγχρονου οικομενικού ανθρώπου.
Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ αντιστέκεται σε όλα τα παραπάνω; Δυστυχώς υπάρχουν βαθύτερα ιδεολογικά – ιδεοληπτικά κίνητρα πίσω από τις άφρονες εκπαιδευτικές πολιτικές του. Η Αριστερά στην Ελλάδα έχει ταυτίσει τα Κλασικά Γράμματα με την συντήρηση. Επομένως, πρέπει να ξεριζωθούν από την εκπαίδευση ως ένα ‘’αντιδραστικό αντικείμενο’’. Φυσικά τα Κλασικά Γράμματα δεν είναι ούτε αριστερά, ούτε δεξία. Είναι κείμενα πανανθρώπινων μηνυμάτων, που ενισχύουν τον ανθρωπισμό μας και συγκροτούν την αντίληψή μας για την ευρωπαϊκή ταυτότητα.
Πρέπει όλοι να θυμόμαστε, και στην εκπαίδευση, τα λόγια του ποιτητή:
Ευρώπη είναι η Ακρόπολις, ο Καπιτωλίνος Λόφος και ο Γολγοθάς.
Σε δική μας παράλλαξη: το αρχαιοελληνικό πνεύμα, η ρωμαϊκή επιστημοσύνη και ο Χριστιανισμός.
