Από την πρώτη ημέρα της ανάληψης των καθηκόντων του στο Λευκό Οίκο, ολόκληρος ο πλανήτης έχει κουραστεί να διαβάζει και να ακούει ότι ο Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, Ντόναλντ Τράμπ, βρίσκεται ένα βήμα πριν την παραπομπή του και την έξωση από το Λευκό Οίκο. Παρόλα αυτά όχι μόνο δεν έχει συμβεί, αλλά ο Αμερικανός Πρόεδρος, προχωρά αργά αλλά σταθερά στην υλοποίηση μιας ριζοσπαστικής μεταρρυθμιστικής πολιτικής στο εσωτερικό και διεθνώς, με αποτέλεσμα να αρχίζει να θυμίζει τον αείμνηστο Πρόεδρο, Ρόναλντ Ρέηγκαν, του οποίου τη δεκαετία του ογδόντα όλοι προέβλεπαν την πτώση του, αλλά τελικά κληρονόμησε το παρατσούκλι του Προέδρου Τεφλόν, διότι δεν το άγγιζε τίποτα.
Του Δημήτρη Γ. Απόκη*
Ο Ντόναλντ Τράμπ, λειτουργεί σε καθεστώς κρίσης και κινδύνου πτώσης από την πρώτη ημέρα που ανακοίνωσε την υποψηφιότητα του για την Προεδρία. Παρά τη φασαρία και τις λυσσαλέες επιθέσεις, σε καθημερινή βάση, προχωρά ακάθεκτος. Πολιτικά εάν παραμερίσει κανείς τους τίτλους των συστημικών μέσων ενημέρωσης και τις κραυγές των πολιτικών του αντιπάλων, βρίσκεται σε εξαιρετικά σταθερή κατάσταση.
Τα πρόσφατα γεγονότα στο σήριαλ της πτώσης Τράμπ, έχουν να κάνουν με τη καταδίκη για φοροδιαφυγή και άλλα οικονομικά αδικήματα του πρώην επικεφαλής της προεκλογικής του εκστρατείας, Πώλ Μάναφορτ, και τη συμφωνία που έκανε ο πρώην δικηγόρος του, Μάικλ Κόεν, με τις αρχές. Για μια ακόμη φορά ακόμα και οι εχθρικές δημοσκοπήσεις που έγιναν μετά από αυτά τα γεγονότα δεν έδειξαν σημαντική αρνητική επίπτωση για τον Πρόεδρο.
Αυτό έχει οδηγήσει πολλούς σε όλο τον πλανήτη, να αναρωτιούνται γιατί. Ο βασικότερος λόγος είναι η εκπληκτική κατάσταση στην οποία βρίσκεται η αμερικανική οικονομία. Την ημέρα των προεδρικών εκλογών το Νοέμβριο του 2016, ο Dow Jones, στο χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης, είχε κλείσει στις 18.332, 43 μονάδες. Στις 29 Αυγούστου έκλεισε στις 26.124,57. Πρόκειται για άνοδο της τάξης του 40%. Η άνοδος του ΑΕΠ, από 1,5 % το 2016 το 2017 ήταν 2,3 % και με τα μέχρι σήμερα δεδομένα οδεύει για το 3 το 2018.
Η ανεργία βρίσκεται σε ιστορικά χαμηλά, στο 3,9%, με χαμηλά ποσοστά ρεκόρ στις μειονοτικές κοινωνικές ομάδες. Οι εργαζόμενοι δηλώνουν ευχαριστημένοι με την απασχόλησή τους στο μεγαλύτερο ποσοστό από το 2005. Το οικογενειακό εισόδημα βρίσκεται σε ιστορικά υψηλά επίπεδα. Η αγορά κινείται με δεδομένο ότι οι καταναλωτές ξοδεύουν. Η εμπιστοσύνη βρίσκεται στα υψηλότερα επίπεδα τα τελευταία 18 χρόνια. Το 85% των εργαζομένων σε παραγωγικές θέσεις πιστεύουν ότι η κατάσταση κινείται στη σωστή κατεύθυνση.
Παρά το γεγονός ότι στην ουσία δεν είναι αποκλειστικά υπεύθυνος ο Πρόεδρος, για τη θετική η αρνητική πορεία της οικονομίας η κοινή γνώμη του το αποδίδει. Και ο σημερινός Πρόεδρος αξίζει κάποια από τα εύσημα. Η υπέρ των επιχειρήσεων στάση του τονώνει την αγορά. Η κατάργηση των περιορισμών και της γραφειοκρατίας, σε συνδυασμό με τις φοροαπαλλαγές που πέρασε, συμβάλλουν στην ανάπτυξη. Ο Πρόεδρος Τράμπ, αντιλαμβάνεται την ευεργετική επιρροή του όπλου της θετικής οικονομίας και το χρησιμοποιεί εξαιρετικά επιδέξια.
Αυτός είναι και ο λόγος που δεν επιθυμεί την μείωση των επιτοκίων από την Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ, είναι μεγάλος υποστηρικτής του πληθωρισμού και του χρέους. Η σημερινή οικονομία ενισχύει την εκλογική του βάση και αυξάνει τη στήριξη στο πρόσωπό του. Εάν η Ομοσπονδιακή Κεντρική Τράπεζα αυξήσει τα επιτόκια απότομα, υπάρχει κίνδυνος τα κέρδη του πρώτου μισού της προεδρικής θητείας Τράμπ, να εξανεμιστούν.
Την ίδια στιγμή τηρεί κατά γράμμα τις προεκλογικές υποσχέσεις του. Προτείνει ανώτατους και ομοσπονδιακούς δικαστές που εφαρμόζουν πιστά το Σύνταγμα. Υποστηρίζει σθεναρά το Ισραήλ, είναι σκληρός με την παράνομη μετανάστευση, υποστηρίζει σκληρά το δεύτερο άρθρο του Συντάγματος για την οπλοκατοχή, αλλάξει το διεθνές εμπόριο με τρόπο που ενισχύει την Αμερική.
Ο Μπίλ Κλίντον το 1992 όταν έκανε την έκπληξη και κέρδισε τις προεδρικές εκλογές είχε πει το μνημειώδες, “it’s the economy stupid”. Αυτό ακριβώς ισχύει και σήμερα με τον Πρόεδρο Τράμπ.
Ένας άλλος λόγος που ενισχύεται ο Πρόεδρος Τράμπ, έχει να κάνει με τη βλακώδη στρατηγική των συστημικών μέσων ενημέρωσης απέναντί του. Η συντριπτική αρνητική κάλυψη του Προέδρου από αυτά, αντί να τον αποδυναμώνει τον ενισχύει. Η πλειοψηφία της αμερικανικής κοινωνίας αισθάνεται ότι τα μέσα ενημέρωσης προσπαθούν με νύχια και με δόντια να γκρεμίσουν έναν Πρόεδρο, ποιου ενισχύει την αμερικανική ταυτότητα.
Η πλειοψηφία των Αμερικανών πολιτών, με μοναδική εξαίρεση της ελίτ της Ουάσιγκτον, της Νέας Υόρκης και της Βοστώνης, και την Λαϊκή Δημοκρατία της Καλιφόρνια, αδυνατούν και δεν έχουν καμία όρεξη να παρακολουθήσουν το φαιδρό δήθεν σκάνδαλο της συνεργασίας με τη Ρωσία στις προεδρικές εκλογές του 2016.
Αυτή η αρρωστημένη εκστρατεία – εμμονή, των συστημικών μέσων ενημέρωσης, δίνει στον Αμερικανό Πρόεδρο την πρωτοβουλία των κινήσεων. Με ένα απλό μήνυμα του στο Twitter, ο Πρόεδρος Τράμπ, διαμορφώνει την πολιτική ατζέντα και παίζει κομπολόι τους αδαής πολιτικούς του αντιπάλους.
Ο Πρόεδρος Τράμπ, επικρατεί όχι μόνο λόγω της εκπληκτικής οικονομίας της Αμερικής, αλλά και λόγω των αντιπάλων του. Οι Δημοκρατικοί και η ελίτ των Ρεπουμπλικάνων δεν έχουν σοβαρή πολιτική εναλλακτική πρόταση. Οι ακραίες θέσεις τους σε θέματα οικονομίας, μετανάστευσης, θρησκεία, συστήματος υγείας, βρίσκονται σε πλήρη αναντιστοιχία με την πλειοψηφία των Αμερικανών σήμερα.
Οι αντίπαλοί του δεν αντιλαμβάνονται ότι η πολιτική “America First” του Προέδρου Τράμπ δεν είναι μόνο πολιτική αλλά και πολιτιστική. Στηρίζεται σε παραδοσιακές αξίες και πρακτικές, στον πατριωτισμό, και στη υποστήριξη της ασφάλειας και της τάξης.
Όσο το παραδοσιακό σύστημα δεν αντιλαμβάνεται ότι αυτά που υποστηρίξει έρχονται σε ευθεία αντίθεση με την επικρατούσα στην αμερικανική κοινωνία αίσθηση, τόσο ο Πρόεδρος Τράμπ, θα παραμένει αμετακίνητος και θα ενισχύεται.
Και αυτό δεν ισχύει μόνο για το εσωτερικό των Ηνωμένων Πολιτειών. Είναι κάτι το οποίο πρέπει να αντιληφθούν και να χωνέψουν και οι ηγεσίες των χωρών όλου του πλανήτη και κυρίως της Ευρώπης. Όσο αρνούνται να το χωνέψουν, τόσο θα χάνουν, διότι ο Πρόεδρος Τράμπ, αλλάζει με ραγδαίους ρυθμούς το διεθνές σύστημα και αυτοί δίνουν μάχης μέχρις εσχάτων για κάτι που ήδη αποτελεί παρελθόν.
*Ο Δημήτρης Απόκης, είναι Διεθνολόγος και Δημοσιογράφος, Απόφοιτος του The Paul H. Nitze, School of Advanced International Studies, The Johns Hopkins University, μέλος του The International Institute of Strategic Studies, και διετέλεσε επί σειρά ετών διαπιστευμένος ανταποκριτής στο Λευκό Οίκο, το Στέητ Ντιπάρτμεντ, και το Πεντάγωνο, στην Ουάσιγκτον.
