Πήγαν για μια παράσταση και βρέθηκαν μπροστά σε… ακτιβισμό. Οι θεατές της Μικρής Επιδαύρου, του Θεάτρου Δάσους Θεσσαλονίκης και του Ναυπλίου, άκουσαν πριν από την έναρξη ένα κείμενο του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών σχετικό με την αναστολή ποινής στον Δημήτρη Λιγνάδη, που ανέγνωσε επί τόπου ηθοποιός από τον κάθε θίασο. Στη δε πρεμιέρα του Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας, Κύπριος χορευτής άνοιξε κατά την υπόκλιση του τέλους πανό με τη φράση «Rapists must be in Jail!» (“οι βιαστές πρέπει να είναι στη φυλακή”). Ο διάσημος βελγικός θίασος Peeping Tom δεν έχει Έλληνα στη δύναμή του.
Την πρεμιέρα της Καλαμάτας επρόκειτο να παρακολουθήσουν η υπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού Λίνα Μενδώνη και ο υφυπουργός αρμόδιος για θέματα σύγχρονου πολιτισμού Νικόλας Γιατρομανωλάκης. Όταν έμαθαν ότι επρόκειτο να λάβει χώραν χάπενινγκ, αποφάσισαν πως δεν θα μετάσχουν.
Της Αγγελικής Κώττη
«Η απόφαση της πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού να μην παραστεί στην πρεμιέρα του Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας ήταν απολύτως συνειδητή επιλογή» αναφέρεται σε ανακοίνωση του ΥΠΠΟΑ. Ο λόγος; «προκειμένου να μη νομιμοποιήσει με την παρουσία της την εργαλειοποίηση του Πολιτισμού. Ο ΣΥΡΙΖΑ επιχειρεί να μετατρέψει τις θεατρικές σκηνές σε λαϊκά δικαστήρια. Σε αυτόν τον κατήφορο δεν πρόκειται να τους ακολουθήσουμε.»
Υποσημειώνουμε πως ουδείς ηθοποιός δέχτηκε, σύμφωνα με πληροφορίες μας, να διαβάσει το κείμενο, και έτσι ανάγνωση δεν έγινε στο πολυκλείτιο θέατρο της Επιδαύρου, όπου ανέβηκαν οι «Πέρσες». Τουλάχιστον η αρχαία τραγωδία δεν κατέληξε σε σύγχρονο δράμα!
Κείμενο του ΣΕΗ
Τι θέλει το Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών; Να κάνει παρεμβάσεις και ακτιβισμούς με τα χρήματα του κράτους, δηλαδή του φορολογούμενου πολίτη. Η μία παρέμβαση έγινε στη Μικρή Επίδαυρο, χρηματοδοτούμενη για το Φεστιβάλ και για τα αρχαιολογικά της θέματα. Η άλλη, στο Ναύπλιο, σε παράσταση που δίνεται στο πλαίσιο του προγράμματος «Ολη η Ελλάδα ένας πολιτισμός» που επίσης χρηματοδοτείται από το κράτος. Η τρίτη, σε παράσταση του ΚΘΒΕ, κρατικού θεάτρου όπως το δηλώνει και το όνομά του.
Δηλαδή, θα ρωτήσει κάποιος αν ήταν ιδιωτικές οι παραστάσεις το κείμενο δεν θα διαβαζόταν; Εκ του αποτελέσματος, κρίνεται πως δεν θα διαβαζόταν. Δεν ακούσαμε να έγινε κάτι τέτοιο σε λοιπές παραστάσεις ανά την Ελλάδα.
Το ΣΕΗ θεωρεί πως είμαστε «ζώντες και παρόντες σε ένα έγκλημα. Σε ένα έγκλημα που αποδεικνύει ότι η εξουσία, το χρήμα, οι δημόσιες σχέσεις και οι ισχυροί φίλοι είναι πάνω από την Δικαιοσύνη.
Η Δικαιοσύνη είναι επιλεκτική, προκατειλημμένη και προστατεύει τους δυνατούς αυτής της γης, σκορπώντας με την απόφασή της φόβο σε αυτές και αυτούς που είχαν το θάρρος να μιλήσουν, αλλά και σε όλους και όλες μας.
Είμαστε βαθιά οργισμένοι, απογοητευμένοι και τρομαγμένοι από την χθεσινή απόφαση του ΜΟΔ για αναστολή φυλάκισης του πρωτοδίκως ενόχου για 2 βιασμούς ανηλίκων, Δημήτρη Λιγνάδη.»
Φτάσαμε, επιτέλους, στο «ψαχνό». Κατά το συνδικαλιστικό όργανο των Ελλήνων ηθοποιών είναι εγκληματικό το ότι δόθηκε αναστολή στον Λιγνάδη μέχρι το Εφετείο. Αφού διερμηνεύουν το βιογραφικό του σε σχέση με την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό όπως τους βολεύει «αυτός, ο πρώην καλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου, καθηγητής στο Αρσάκειο και την δραματική σχολή του Εθνικού θεάτρου, που υπουργικά συμβούλια παρακολουθούσαν τις παραστάσεις του», καταλήγουν:
«Η απελευθέρωση του Δημήτρη Λιγνάδη είναι η πιο τρανταχτή απόδειξη ότι δεν ζούμε πια σε κράτος δικαίου. Είναι η απόδειξη της εκδίκησης της σάπιας αστικής εξουσίας που εκπροσωπεί η κυβέρνηση απέναντι σε όποιον τολμάει να καταγγείλει τα εγκλήματα των δικών της παιδιών. Την ίδια ώρα που αφήνει τον Γιάννη Μιχαηλίδη να αργοπεθαίνει μετά από 52 ημέρες απεργίας πείνας για τους ίδιους ακριβώς εκδικητικούς λόγους, διαχωρίζοντας καταφανώς τους πολίτες σε α’ και β’ κατηγορίας.»
(σ.σ. Ο Γ. Μιχαηλίδης έχει κάνει ληστεία τράπεζας. Αλλά κατά τους συνδικαλιστές αυτό δεν πειράζει)…
Το κοινό περί δικαίου αίσθημα
Η μακροσκελής ανακοίνωση αναφέρει «καταφανή καταπάτηση του κοινού περί δικαίου αισθήματος της κοινωνίας, αλλά του ίδιου του θεσμού της Δικαιοσύνης».
Ας ξεκινήσουμε από το τελευταίο, το κοινό περί δικαίου αίσθημα. Σε αυτό έχουν στηριχτεί ανά τους αιώνες τρομακτικά εγκλήματα, από τις «μάγισσες» του Μεσαίωνα μέχρι τη Νύχτα των Κρυστάλλων από τους Ναζί στη Γερμανία και το «οργισμένο» πλήθος που έσπαγε τα καταστήματα και τα σπίτια των Ελλήνων στα Σεπτεμβριανά της Κωνσταντινούπολης.
Επίσης, το κοινό περί δικαίου αίσθημα ίσως και να μην είναι υπέρ των αμβλώσεων, υπέρ του γάμου και της τεκνοθεσίας ομοφυλόφιλων, της αθεΐας, ούτε, σε άλλες χώρες, υπέρ της ισότητας ανδρών και γυναικών. Εν ολίγοις, είναι μια έννοια που μπορεί να διευρυνθεί απέραντα και όχι πάντοτε για καλό. Ας το αφήσουμε στην άκρη, έχει καταντήσει τσίχλα.
Ας δούμε τώρα την ανακοίνωση από το πλάι. Σύμφωνα με όσα γράφονται, θα μπορούσε, και έχει συμβεί, να ανέβει σε ένα θέατρο έργο για το οποίο η “κοινή γνώμη”, δηλαδή σκοταδιστικοί κύκλοι που διατηρούν επαφή με κοινωνικά στοιχεία, έχουν αντιρρήσεις. Αν καθαγιάσουμε την κοινή γνώμη σημαίνει πως δεχόμαστε ότι δικαιούνται να διακόπτουν την παράσταση οι αντίθετοι. Αλλά, και σε περίπτωση που υπάρχει εξέλιξη δικαστική θα πρέπει να λάβει υπόψιν της το κοινό περί δικαίου αίσθημα των σκοταδιστών!
Η αλήθεια δεν είναι η δική μας αλήθεια και οι αποφάσεις της δικαιοσύνης δεν είναι δυνατόν να γίνονται σεβαστές α λα καρτ. Όχι σε δημοκρατία επί ευρωπαϊκού εδάφους, ούτε στα χειρότερα καθεστώτα θα συναντήσει κανείς νομοθεσία του τύπου: Μας αρέσει; Καλώς! Δεν μας αρέσει; Να μην ισχύει.
Η ουσία του προσώπου
Επί του συγκεκριμένου, το ΣΕΗ δεν θέλει τον Λιγνάδη ελεύθερο. Γιατί; Ας μη κάνουμε ερωτήσεις των οποίων οι απαντήσει είναι γνωστές πριν τεθούν. Ξίνισε στους συνδικαλιστές αλλά και στην αξιωματική αντιπολίτευση και σε κάποια αριστερά «αποκόμματα» η τοποθέτησή του στο Εθνικό Θέατρο. Επειδή δεν ήθελαν κάποιον που γνωρίζει την αριστερή κουλτούρα και δεν συμφωνεί μαζί της.
Τόσο απλό. Ο Λιγνάδης έπρεπε να φύγει από τη μέση, αν ήθελαν η ας την πούμε αριστερά να διοικεί το θέατρο ανεμπόδιστη. Θεωρήθηκε εύκολος στόχος για να πληγεί η υπουργός Πολιτισμού που τον τοποθέτησε σε αυτή τη θέση. Υπέθεσαν πως αν κατάφερναν να την ξηλώσουν, θα ξηλωνόταν η κυβέρνηση Μητσοτάκη όπως ένα πουλόβερ. Εδώ γελάνε, γιατί, όπως είδαμε, γελάστηκαν. Μυαλό όμως δεν έβαλαν.
Ο Λιγνάδης είναι πάντοτε ο στόχος, κάποιοι χρησιμοποιούν τον πολιτισμό ως εργαλείο καταστροφής του, η ρητορεία περί κοινωνικής ευαισθησίας έχει πρόσημο και πάει λέγοντας. Θέλουν να είμαστε οπαδοί και όχι πολίτες.
Υπάρχει πρόταση; Βεβαίως! Οι δικαστικές αποφάσεις να βγαίνουν βάσει δημοσκόπησης ή δημοψηφίσματος. Στο σεβασμό των αποτελεσμάτων και των δύο έχει τεράστια παράδοση η αξιωματική αντιπολίτευση…
