Οι FinTech εταιρείες δίνουν μεγάλο βάρος στις μεταλλικές κάρτες τους τον τελευταίο καιρό με το πιο πρόσφατο παράδειγμα να είναι η Revolut. Υπάρχει κάποια καινοτομία ή διαφορετικότητα πίσω από αυτή τη “νέα” τάση; Ή είναι “απλά” marketing;
Την πρωτιά μεταλλικών καρτών στο FinTech την πήρε η N26 με την πρώτη κάρτα ανέπαφων συναλλαγών μάλιστα, αλλά γενικά η ιδέα των μεταλλικών καρτών είναι αρκετά παλιά, με την American Express να είναι η πρώτη που παρουσίασε μια τέτοια κάρτα το 1999!
Το μέταλλο σαν πιο ακριβό υλικό (και διαδικασία παραγωγής) από το πλαστικό θεωρητικά δίνει κύρος στον κάτοχό της κάρτας, η οποία συνδέεται με κάποιο (ακριβό) πρόγραμμα παροχών με ετήσια ή μηνιαία συνδρομή.
Η N26 και η Revolut έχουν “δέσει” τις μεταλλικές κάρτες τους με υψηλότερη συνδρομή, από το Premium πακέτο που προσφέρουν, με αντίστοιχες παροχές. Για παράδειγμα η Revolut προσφέρει επιστροφή χρημάτων με κάθε συναλλαγή, υψηλότερο όριο αναλήψεων από ATMs κ.α.
Σύμφωνα με το Creditcardinsider μέχρι τον Ιούλιο του 2017 υπήρχαν 16 μεταλλικές κάρτες στην αγορά, με την πιο προσιτή να είναι αυτή της Amazon με την Amazon Prime Awards Visa Signature Card και την πιο εξωπραγματική, την American Express Centurion Card. Στις αρχές του 2000 η κάρτα αυτή είχε φτάσει στα όρια του αστικού μύθου, στην οποία είχε πρόσβαση η εκάστοτε οικονομική ελίτ! Για να την αποκτήσετε σήμερα θα πρέπει να κάνετε ετήσιες αγορές 250.000 – 450.000 δολ.(!) ενώ το κόστος πρόσκλησης για αίτηση φτάνει τα 5.000 δολ.(!).
Προφανώς δεν υπάρχει κάποια ουσία, πέρα από το όποιο «Status» που μπορεί να προσφέρει μια τέτοια κάρτα, με την μοναδική καινοτομία που μπορούμε να «χρεώσουμε» να είναι ο μέχρι πρότινος αδύνατος συνδυασμός μετάλλου και ανέπαφων συναλλαγών.
Πηγή: Startupper
