Τις τελευταίες μέρες με την άρση αρκετών μέτρων άλλαξαν οι ρυθμοί ζωής μας. Αρκετοί άνθρωποι επέστρεψαν στην εργασία τους μετά από μεγάλο διάστημα διακοπής, τα παιδιά επέστρεψαν στα σχολεία τους, οι ώρες κυκλοφορίας επεκτάθηκαν, άνοιξε η εστίαση. Πριν λίγο καιρό φάνταζε μακρινό όνειρο και όμως συμβαίνει. Όμως σε κάθε αλλαγή που βιώνουμε τα συναισθήματα μας και οι σκέψεις μας είναι ανάμικτα. Πολύ σημαντικό είναι να πάρει ο καθένας μας λίγο χρόνο προσαρμογής. Να προσπαθήσει να επιστρέψει στους ρυθμούς του και στο νέο πρόγραμμα, αλλιώς το σώμα θα παραπονεθεί και το μυαλό ίσως πιεστεί. Κάποιοι θα χρειαστεί να διαχειριστούν τη μεγάλη τους ανάγκη για υπέρ κατανάλωση – υπέρ διασκέδαση και να αναλογιστούν τη σοφή φράση «πάν μέτρον άριστον».
Της Μίκας Πανάγου *
Οι γονείς θα χρειαστεί να δείξουν υπομονή και να είναι δίπλα στα παιδιά τους ώστε να προσαρμοστούν ξανά στο σχολικό περιβάλλον. Σε αντίστοιχη θέση θα βρεθούν και οι εκπαιδευτικοί, θα εξαφανιστεί η οθόνη και θα μπορούν να αλληλοεπιδρούν από κοντά. Αναγκαίο όμως είναι να μπορούν πλέον τα παιδιά να αξιοποιούν ποιοτικά τον ελεύθερο τους χρόνο και να χαρούν όσα στερήθηκαν μέχρι τώρα.
Κάτι που πρέπει να αναφερθεί είναι η διαδικασία του self-test σε αρκετές κατηγορίες εργαζομένων. Μια νέα συνήθεια που κάποιους τους αγχώνει, άλλους τους θυμώνει και γενικά υπάρχει αυτή η πικρή αίσθηση του «δίνω αναφορά» και πόσο μάλλον αν βγει θετικό του «στιγματίζομαι», υπάρχουν πολλές απόψεις επί του θέματος όμως αποτελεί προσωπική ευθύνη του καθένα μας και όχι υπό συνθήκες πίεσης, πρωτίστως για τον εαυτό μας και έπειτα για τον περίγυρο μας. Εξίσου σημαντικό είναι να ενημερωθούν και τα παιδιά για αυτή τη διαδικασία και να μην τους αφήσουμε αναπάντητα ερωτήματα.
Οι περισσότεροι το βιώνουν ως μια μορφή ελευθερίας, όμως υπάρχει μια μερίδα ανθρώπων που όλο αυτό το διάστημα είχε ίσως «βολευτεί» με αυτή την απομόνωση, λόγω δυσκολιών κοινωνικοποίησης που τώρα θα κληθούν να αντιμετωπίσουν. Ίσως ακόμα εμφανιστεί και σε άτομα που δεν είχαν ποτέ πριν τέτοιου είδους δυσκολίες για διάφορους λόγους, (π.χ αλλαγές στην εικόνας τους), γιατί μην ξεχνάμε ότι η ρουτίνα συνηθίζεται και μας απορροφά πολύ γρήγορα. Είναι σημαντικό να ακούμε τα μηνύματα που μας στέλνει το σώμα μας και το μυαλό μας. Μπορεί κάποιος να επιλέξει αρχικά εξόδους που δεν θα χρειαστεί να αντιμετωπίσει συνωστισμό. Να βγει με άτομα που νιώθει άνετα, να μοιραστεί τις αρνητικές σκέψεις που ίσως έχουν προκύψει, να καθίσει για όση ώρα επιθυμεί και να κάνει όσα βήματα αντέχει φορά με την φορά. Όπως θα δίναμε λοιπόν χρόνο προσαρμογής στον εαυτό μας μετά από μία μεγάλη αλλαγή όπως εργασία, χώρα κ.ά. Έτσι, θα πρέπει και τώρα να σεβαστούμε τους ρυθμούς μας, να ακούσουμε τις ανάγκες μας, να θέσουμε στόχους βραχυπρόθεσμους και να μην ξεχνάμε το μεγάλο μάθημα της πανδημίας: Ζούμε εδώ και τώρα γιατί το αύριο είναι άγνωστο!
* Η Μίκα Πανάγου είναι κοινωνική λειτουργός με εκπαίδευση στη συστημική οικογενειακή θεραπεία
