Σε συνέντευξή του που δημοσιεύεται στην ηλεκτρονική έκδοση της εφημερίδας, ο Μιχάλης Βακαλούλης, πολιτικός επιστήμονας στο Παν/μιο Paris-VIII, υποστηρίζει ότι «οι Έλληνες απέχουν πολύ από το να βλέπουν το τέλος της σήραγγας λιτότητας» και ότι η έξοδος της χώρας από το πρόγραμμα διάσωσης στις 20 Αυγούστου είναι «κυρίως συμβολική, η Ελλάδα θα παραμείνει σε καθεστώς εξαίρεσης».
Ο Βακαλούλης παρομοιάζει την κατάσταση με αεροπλάνο που πετά με αυτόματο πιλότο: «το πλήρωμα έχει ελάχιστα περιθώριο ελιγμών». Η ελληνική κοινωνία έχει υποστεί μια σειρά πρωτόγνωρων ανατροπών σε συνταξιοδοτικό, συλλογικές συμβάσεις, κοινωνική ασφάλιση, φορολογία, κατώτατο μισθό … που προκάλεσαν σημαντική πτώση του βιοτικού επιπέδου των Ελλήνων και τριπλασιασμό του ποσοστού ανεργίας. Η χώρα έχει τραυματιστεί βαθιά, και το τέλος του τρίτου προγράμματος δεν θα μεταβάλει την κατάσταση.
Αυτή ήταν η μεγαλύτερη κρίση για δυτική χώρα μετά τον ΒΠΠ. Για να αποκατασταθεί το βιοτικό επίπεδο, θα χρειαστεί να περάσουν δεκαετίες, ακόμη και γενιές, εκτιμά. Και στο μεταξύ έχουν ανακοινωθεί και νέες μεταρρυθμίσεις.
Το κράτος συνεχίζει επίσης «να ξεφορτώνεται για ένα κομμάτι ψωμί» τις δημόσιες επιχειρήσεις: «μετά τα 15 καλύτερα αεροδρόμια της χώρας, πρέπει να πωληθούν οι κρατικοί σιδηρόδρομοι, καθώς και η εταιρεία ηλεκτρικής ενέργειας και το λιμάνι της Θεσσαλονίκης».
Ο Βακαλούλης αναφέρεται ακόμη στην απαισιοδοξία των Ελλήνων για το μέλλον, τη φυγή των νέων στο εξωτερικό, τη μαύρη εργασία, το «μέσον». Για να καταλήξει: «Ο Αλέξης Τσίπρας θα επιχειρήσει να χτίσει το αφήγημά του, λέγοντας: ‘Θα σας βγάλω από την κατάσταση που σας οδήγησα εν μέρει, θα αρχίσουμε να αναπνέουμε ξανά’. Όμως οι τελευταίες δημοσκοπήσεις δείχνουν υποχώρηση του Σύριζα. Ο Αλέξης Τσίπρας κινδυνεύει να να χάσει την κοινοβουλευτική πλειοψηφία του εξαιτίας του μακεδονικού: θα μπορούσε να οδηγήσει σε πρόωρες εκλογές. Παραμένει να δούμε αν οι Έλληνες θα ενδιαφερθούν για τις επερχόμενες εκλογές, ειδικά για τις ευρωπαϊκές, γιατί όταν τους λένε ότι το χρέος θα είναι σε ισχύ μέχρι το 2060, πολλοί απαντούν ‘γιατί να ψηφίσουμε, ούτως ή άλλως το χρέος θα υπάρχει και μετά από μας».
