Της Μαρίας Ε. Δημητρίου
Όταν οι Έλληνες κατέλαβαν την Τροία σε μία κίνηση αβροφροσύνης , επέτρεψαν σε μερικούς πολεμιστές να εγκαταλείψουν την πόλη παίρνοντας μαζί τους ό,τι ήθελαν, φτάνει να μπορούσαν να το μεταφέρουν στα χέρια τους και ενώ όλοι πήραν μαζί τους χρυσό και άλλα πολύτιμα αντικείμενα ο Αινείας προτίμησε να πάρει στα χέρια του τον γέρο πατέρα του και να τον σώσει . Αυτή η πράξη του προκάλεσε το θαυμασμό στους Αχαιούς που στη συνέχεια του επέτρεψαν να πάρει μαζί του και ό,τι άλλο επιθυμούσε . Κι αυτό συνέβη επειδή ο Αινείας με την πράξη του αυτή κέρδισε το σεβασμό των αντιπάλων του.
Κανόνας πρώτος λοιπόν , ο σεβασμός κερδίζεται κι ας γράφουν όλοι οι καταστατικοί χάρτες του κόσμου ότι οφείλεις να σέβεσαι τον άλλον. Αυτό είναι η γενική αρχή , αλλά είναι μόνο λόγια και τα λόγια παραμένουν νεκρά μέχρι να πάρουν ζωή μέσα από την πράξη . Στην πραγματικότητα ο σεβασμός είναι συνάρτηση του χαρακτήρα και της συμπεριφοράς μας . Είναι έμπνευση . Το να προκαλείς σεβασμό στους άλλους είναι μεγάλο επίτευγμα , τίποτα δεν είναι δεδομένο όπως δεν είναι δεδομένο ότι κάποιος θα μας σέβεται εκ προοιμίου. Θα πρέπει να το κερδίσουμε . Και όταν λέμε σεβασμό εννοούμε την αποδοχή και την αναγνώριση της προσωπικότητας μας . Και αυτό δεν έχει να κάνει ούτε με ηλικίες , ούτε με κοινωνική καταξίωση. Δε σεβόμαστε όποιον έχει άσπρα μαλλιά, αλλά επειδή έχει τιμήσει αυτά τα άσπρα μαλλιά με τις πράξεις του . Ένας ηλικιωμένος παιδόφιλος ή μια γιαγιά που πουλάει ναρκωτικά ή εκπορνεύει νέα κορίτσια δεν είναι δυνατόν να είναι ποτέ άξιοι του σεβασμού μας. Ένας πολιτικός που χρηματίζεται ή ένας γιατρός που δεν χειρουργεί έναν ασθενή αν δεν πάρει πρώτα το φακελάκι δεν μπορεί να επικαλεστεί το δικαίωμα στο σεβασμό.
Το ίδιο ισχύει και για τους ανθρώπους που έχουν μια διαφορετική σεξουαλική προτίμηση και κάθε χρόνο επιλέγουν να το διαλαλούν μέσα από πανηγυρικές παρελάσεις. Το δικαίωμα στην προσωπική επιλογή είναι καθόλα σεβαστό και ιδιαίτερα στην εποχή μας πια είναι και νομικά κατοχυρωμένο . ‘Αρα ποιο το νόημα αυτών των εκδηλώσεων ; Γιατί θα πρέπει μπροστά στο μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη να στήνεται αυτή η φιέστα ;
Το σεβασμό και την αποδοχή δεν τον κερδίζεις με παρελάσεις που εμπεριέχουν μέσα και ακρότητες . Πολλοί αξιόλογοι άνθρωποι με αυτόν τον σεξουαλικό προσανατολισμό αρνούνται να πάρουν μέρος σε αυτή την εκδήλωση δηλώνοντας ότι είναι κάτι που δεν τους εκφράζει . Αυτή η εικόνα που βλέπουμε δεν νομίζω ότι είναι αυτή που αρμόζει και αντιπροσωπεύει τους ανθρώπους με αυτή τη σεξουαλική επιλογή .
Σαφώς και οι ίδιοι οι συμμετέχοντες νιώθουν την ανάγκη να διαδηλώσουν με αυτό τον τρόπο και να διεκδικήσουν τα δικαιώματα τους απέναντι σε ένα πλήθος που πολλές φορές τους αντιμετωπίζει ρατσιστικά όμως, αν ο στόχος τους είναι να πλησιάσουν την κοινωνία και να κερδίσουν την αποδοχή δεν νομίζω ότι αυτός ο τρόπος είναι ο πιο πρόσφορος . Αντίθετα με αυτές τις εικόνες , ωθούν τους πιο σκληροπυρηνικούς να ταμπουρώνονται ακόμα πιο πολύ πίσω από τις δικές τους πεποιθήσεις χωρίς διάθεση επικοινωνίας .
Aν θέλεις να σε κατανοήσουν και να σε αποδεκτούν , που αυτό θέλεις, για να μπαίνεις σε μια τέτοια διαδικασία , τότε θα πρέπει να το κάνεις με ένα τρόπο που όσοι βρίσκονται απέναντι, να μπορούν να το αφομοιώσουν αλλιώς θα παραμείνει μια ατραξιόν με καρναβαλικές προεκτάσεις, που ουσιαστικά δεν θα προσφέρει τίποτα και του χρόνου πάλι…
Αν θέλεις να σε αντιμετωπίζουν σοβαρά θα πρέπει και συ να συμπεριφέρεσαι το ίδιο σοβαρά. Κανόνας δεύτερος. Γιατί δεν μπορείς να κερδίσεις την αποδοχή του άλλου χρησιμοποιώντας έναν διαφορετικό τρόπο προσέγγισης από αυτόν που ο ίδιος καταλαβαίνει. Γι’ αυτό αν απομονώνονταν οι ακρότητες και το νόημα της όλης εκδήλωσης ήταν η αποδοχή του διαφορετικού, το μήνυμα θα ήταν πιο ξεκάθαρο και θα είχε μια πιο ευρεία συναίνεση.
Όμως ο τρόπος που γίνεται σήμερα, αντί να βοηθήσει οδηγεί την ομάδα αυτή και πάλι στο περιθώριο, στη συνείδηση μιας μεγάλης μερίδας του κόσμου που βλέπει με απαξίωση το όλο γεγονός . Γιατί όσοι νόμοι και να ψηφιστούν, αν δεν υπάρξει ένας ουσιαστικός προσεταιρισμός μέσα από μια διαλεκτική προσέγγιση και μία συμπεριφορά που να μην προκαλεί το φόβο στη κοινωνία δεν θα μπορέσει ποτέ να επέλθει η πραγματική αποδοχή.
Γιατί η κοινωνία θα μάθει να εμπιστεύεται και να αποδέχεται όταν θα νιώσει ότι δεν απειλείται.
