Της Μαρίας Ε. Δημητρίου
Να αγαπάτε τα παιδιά σας. Να τα αγαπάτε και να τους το λέτε . Γενικώς να το λέτε όταν αγαπάτε, οι άνθρωποι έχουν ανάγκη να το ακούνε . Και να λέτε λόγια όμορφα και γλυκά κι αν βάλετε και λίγη γλύκα παραπάνω δεν πειράζει, σ’ αυτή την περίπτωση κανείς δε θα πάθει συναισθηματικό ζάχαρο , η διπλή μερίδα αγάπης, δεν έβλαψε ποτέ κανέναν, αντίθετα, πολλά δεινά έχουν προκληθεί από την έλλειψη της ….
Και πάμε πάλι στα παιδιά . Να τα αγαπάτε όπως κι αν είναι, γιατί ξέρω ότι πολλές φορές δεν είναι … Δεν είναι όπως θα θέλαμε να είναι , δεν ακολουθούν τους δικούς μας κανόνες συμπεριφοράς , δε μας μιλάνε με τον τρόπο και το σεβασμό που μιλούσαμε εμείς, στους δικούς μας γονείς και έχουν και μια τάση να μη μας υπολογίζουν, να μας αμφισβητούν …Και ξέρω, είναι λίγο σκληρό να συνειδητοποιείς ότι αυτά τα πλασματάκια που κάποτε σε κοιτούσαν στα μάτια και έλιωναν , που σε έβλεπαν σαν τον αψεγάδιαστο μέντορα τους , τώρα απορρίπτουν τις δικές σου θεωρήσεις και σε ακυρώνουν με συνοπτικές διαδικασίες ….
Όμως έτσι πρέπει να γίνει μη σας κακοφαίνετε, για να φτιάξεις το καινούργιο πρέπει να πατήσεις πάνω στο παλιό και να το προσπεράσεις ….Και ναι το παλιό είμαστε εμείς ,που όσο κι αν το φτιασιδώνουμε , όσο κι αν το ανακαινίζουμε ,είμαστε η εποχή που πέρασε ….. Είναι που χρειάζεται λίγος χρόνος για να το δουλέψουμε μέσα μας και να αποδεκτούμε ότι εμείς θα πρέπει να κάνουμε στην άκρη, να βγάλουμε φλας και να κάτσουμε στη λέα, γιατί εκ των πραγμάτων έχουμε λίγο ξεπεραστεί .
Αυτά που τους έχουμε μάθει δεν αγγίζουν πια την εποχή τους , κι αυτά που βλέπουν να συμβαίνουν αναιρούν όλο το πλάνο ζωής που τους φτιάξαμε .Παλιά το πτυχίο ήταν ένα μέσο εξασφάλισης μιας καλής επαγγελματικής σταδιοδρομίας , τώρα το πτυχίο αποτελεί μια πιστοποιημένη γνώση και τίποτα άλλο, και οι μεταπτυχιακοί τίτλοι απλά συνοδευτικά …κάτι σαν τη σαλάτα στο κυρίως γεύμα .
Για τα άλλα χρειάζεται λίγη τύχη , καμιά υψηλή γνωριμία που άμα την έχεις και τυγχάνεις και φίλος πρωθυπουργού μέχρι και σύμβουλος στρατηγικού σχεδιασμού γίνεσαι , για να βρίζεις μετά από θέση ισχύος τους συμπατριώτες σου που πιστεύουν ότι ο Μέγας Αλέξανδρος και η Μακεδονία είναι κομμάτια από την ελληνική γη οι αμόρφωτοι …ενώ εσύ ο σύμβουλος είσαι ο γνώστης της Ιστορίας …
Και τι να απαντήσεις στο παιδί περί αξιοκρατίας και τι να πεις σε αυτόν που έχει διδακτορικό στην Ιστορία και είναι άνεργος ; Γι αυτό κάνεις στην άκρη, γιατί εσύ απέτυχες γιατί με τις επιλογές σου του απέδειξες ότι μπορείς να παραδώσεις τη χώρα σου σε χέρια που αντί να την υπερασπιστούν, την παραδίδουν βορά στον απέναντι αυτόν που την διεκδικεί . Γιατί για κείνον η καλύτερη προοπτική που προδιαγράφεται , είναι ένα εισιτήριο για μια άλλη χώρα όσο υπάρχει κι αυτή ..
Γι αυτό να τα αγαπάτε τα παιδιά σας και να είστε δίπλα τους ότι κι αν συμβεί . Και στις επιτυχίες και στις αποτυχίες . Από τις πρώτες θα μάθουν να εκτιμούν τον εαυτό τους και τις ικανότητες τους και από τις δεύτερες θα μάθουν να επαναπροσδιορίζουν τους στόχους τους. Γιατί δεν υπάρχει μόνο ένας δρόμος για την επιτυχία , φτάνει να βρει ο καθένας το βηματισμό που του ταιριάζει . Ο κάθε άνθρωπος έχει μια μοναδική πορεία , όπως μοναδικός είναι και ο ίδιος . Μην αντιμετωπίζουμε τις εξετάσεις σαν το τραπέζι του Προκρούστη .Χρειαζόμαστε όλα τα παιδιά με το μέτρο των δυνατοτήτων τους . Με τη φαντασία και τη δημιουργικότητα, την επινόηση και την επιχειρηματικότητα που καμιά εξέταση δεν μπορεί να αποκαλύψει, αλλά είναι ικανότητες που θα εξελιχθούν μέσα στο χρόνο με την ωρίμανση τους .
Γι αυτό, είναι άδικο να χάνονται παιδιά που δεν αντέχουν το βάρος αυτής της εξέτασης , είναι άδικο να στέλνουμε παιδιά στο στόμα του Μινώταυρου των πανελληνίων που είναι έτοιμος να τα κατασπαράξει ψυχολογικά …. Η ζωή είναι ένας αγώνας μακράς διαρκείας και όχι ένα κατοστάρι μερικών δευτερολέπτων . Ας τα αφήσουμε να οργανώσουν τη ζωή τους όπως αυτά την επιθυμούν κι ας μην έχει καμιά σχέση με ότι εμείς φανταστήκαμε , είναι η δική τους ζωή και η τελική βαθμολογία , δεν θα έναι αριθμητική, αλλά ποιοτική, δεν θα είναι πόσο πήραν στις εξετάσεις αλλά πόσο ευτυχισμένοι είναι στη ζωή τους με αυτό που κάνουν, με αυτό που είναι …
Γι αυτό να αγαπάτε τα παιδιά σας και να τους λέτε λόγια όμορφα , γιατί ο ήχος ο γλυκός, είναι το χάδι της ψυχής , είναι η ζεστή κουβερτούλα που τυλίγεται γύρω από τις ανασφάλειες και τις φοβίες τους και εξαφανίζει κάθε κακό , που ανοίγει καινούργιους δρόμους …
Κι αύριο με το καλό που θα ξεκινήσουν για τις εξετάσεις, κάντε τα μια μεγάλη αγκαλιά και πείτε και ένα γλυκό λόγο παραπάνω, να γίνει η ψυχή τους πετιμέζι και πείτε τους ότι στις εξετάσεις της δικής σας αγάπης παίρνουν πάντα άριστα, δέκα με τόνο !
