Αυτό που ζούμε δεν έχει προηγούμενο στη συλλογική μας μνήμη. Ένας αόρατος ιός από τα βάθη της Ασίας μας θέτει σε κατ’οίκον περιορισμό, σταματά σχεδόν την οικονομική ζωή, περιστέλλει αυτονόητες ελευθερίες και ανέσεις. Και στα βουβά συντελείται ένα γκρέμισμα και μια κοσμογονία. Αίφνης, όλα είναι αλλιώς.
Γράφει ο Κωνσταντίνος Μπογδάνος
Το πρώτο αντανακλαστικό οφείλει να είναι η συστράτευση. Ολόθυμη και μαζική συμμόρφωση με τις οδηγίες των ειδικών και τα μέτρα της Πολιτείας. Όποιος επικαλείται ιδεολογικούς, πνευματικούς, ή άλλους λόγους για να κάνει το κομμάτι του θέτει σε κίνδυνο τη δημόσια υγεία και υπονομεύει το κοινό μέτωπο. Ό,τι και να γράφουν οι ψεκασμένοι, τα φέρετρα στην Ιταλία και αλλού είναι απολύτως αληθινά και ο θάνατος αγαπημένων μας προσώπων πολύ πιο κοντά από όσο μπορεί να φανταζόμαστε.
Το δεύτερο αντανακλαστικό ας είναι η περισυλλογή. Το τί πρόκειται να αφήσει η εμπειρία της μάχης εναντίον του κορωνοϊού πίσω της, εφόσον και όταν την κερδίσουμε, είναι τώρα ακόμα απροσδιόριστο. Οι επιπτώσεις, ανθρωπιστικές ή οικονομικές, δεν έχουν ακόμα, ευτυχώς, στη χώρα μας δραματικό μέγεθος. Τα διδάγματα, όμως, είναι ήδη πολλαπλά: Από το ότι οι υλικοί πόροι της “κοινωνίας της αφθονίας”- για να θυμηθούμε τον πατέρα Γκαλμπρέιθ – δεν είναι ανεξάντλητοι, μέχρι το ότι οι κυβερνήσεις συνεργασίας με τις σοσιαλιστικού τύπου διαβουλεύσεις δεν μπορούν να δράσουν αποφασιστικά και σε πρώτο χρόνο σε περίπτωση ανάγκης. Ή από το ότι μια συντεταγμένη δημοκρατική πολιτεία όχι μόνο δικαιούται, αλλά επιβάλλεται να λαμβάνει αυστηρότατα περιοριστικά μέτρα υπό έκτακτες συνθήκες, μέχρι το ότι οι ανθρώπινες σχέσεις αναπτύσσουν πολύ λεπτούς μηχανισμούς ισορροπίας με τα χρόνια -που όταν διαταράσσονται, τα αποτελέσματα είναι απρόβλεπτα.
Είναι σχεδόν αδύνατο να χωνέψουμε σε πραγματικό χρόνο το μέγεθος της αλλαγής που συντελείται στην αντίληψή μας. Ακόμα και οι πολιτικές προβλέψεις είναι αδόκιμες. Ναι, η κυβέρνηση έχει αντιδράσει έως τώρα με τρόπο σχεδόν υποδειγματικό και οι πολίτες της το πιστώνουν. Αν αυτό όμως δεν αποδειχθεί αρκετό; Αν έχει ήδη γίνει τόση ζημιά που το κόστος θα είναι δυσβάσταχτο για τον μηχανισμό, όσο καλά κι αν αυτός είναι προετοιμασμένος; Ακόμα χειρότερα και παγκοσμίως: Αν ο ιός καταστεί ενδημικός και δεν βρεθεί εγκαίρως θεραπεία;
Για τους πιστούς, αυτή η Σαρακοστή έχει ήδη αποκτήσει ένα πολύ βαθύτερο, μυστηριακό νόημα. Για όλους, η περίοδος που διανύουμε ας γίνει αφορμή για συστράτευση και περισυλλογή. Ας εργαστούμε αθόρυβα, συλλογιζόμενοι, παρατηρώντας, επισημαίνοντας, μελετώντας, ώστε όταν βγούμε να είμαστε κατά το δυνατόν καλύτεροι. Ξαφνικά, πολλοί βρεθήκαμε με πολύ χρόνο στα χέρια μας. Ας μην τον σκοτώσουμε.
