Ο Σεπτέμβριος μπορεί να είναι παρελθόν, αλλά είναι διαχρονική η σημασία της πρωτοβουλίας που πήραν ακτιβίστριες μικρών ηλικιών σε πολλά μέρη του πλανήτη. Όπως στο Μάλμοε της Σουηδίας, στο Γκρατς της Αυστρίας, στο Πενζιμπό της Γαλλίας, έτσι και στο Ντένβερ της Πολιτείας του Κολοράντο στις ΗΠΑ νεαρές προσκοπίνες βγήκαν στην ύπαιθρο για να φτιάξουν σπιτάκια για τις αγριομέλισσες. Οι αγριομέλισσες δεν κάνουν μέλι, αλλά χρειάζονται ένα κατάλληλο ενδιαίτημα, και τα «ξενοδοχεία μελισσών» είναι απαραίτητο εργαλείο για την αντιμετώπιση της μείωσης του πληθυσμού των μελισσών του πλανήτη μας, αυτών των τόσο σημαντικών για την επικονίαση μικρών πετούμενων.
Στο πλαίσιο της πρωτοβουλίας «Think Like A Citizen Scientist Journey», οι μικρές της κατασκήνωσης προσκόπων στο Ντένβερ επαναχρησιμοποίησαν χαρτοκιβώτια και ρολά χαρτιού υγείας για να δημιουργήσουν «φωλιές» μελισσών στην τοπική κοινότητα. Δεν τους ήταν εύκολο να δουλέψουν σε κάτι που έχει να κάνει με μέλισσες, γιατί το μόνο που ήξεραν γι’ αυτές είναι ο πόνος μετά από τσίμπημα μέλισσας. «Φοβάμαι τα έντομα και γι’ αυτό μου ήταν δύσκολο να πάω να τις δω και να μάθω γι’ αυτές» λέει η 11χρονη Imani που συμμετείχε. «Χάρηκα που το έκανα. Εξακολουθώ να φοβάμαι, αλλά τώρα καταλαβαίνω γιατί χρειαζόμαστε τις μέλισσες και για την τροφή και για τα λουλούδια, καταλαβαίνω ότι έχουν έναν σκοπό να επιτελέσουν».
«Οι μέλισσες εν γένει, όχι μόνον οι μέλισσες που κάνουν μέλι, είναι βιολογικά είδη-κλειδιά» τονίζει ο καθηγητής εντομολογίας στο Πανεπιστήμιο του Μέριλαντ Dennis vanEngelsdorp. «Αυτές είναι που συγκρατούν τα οικοσυστήματα μαζί, επιτρέπουν στα δέντρα να μεγαλώνουν και έτσι, στην πραγματικότητα, είναι βιολογικό είδος που είναι ακρογωνιαίος λίθος» πρόσθεσε, διευκρινίζοντας ότι τα «ξενοδοχεία μελισσών» μπορούν να προσελκύσουν καινούργιες μέλισσες σε μέρη που χρειάζονται επικονιαστές.
Αφότου κατασκεύασαν τα «ξενοδοχεία», οι μικρές προσκοπίνες τα τοποθέτησαν σε δημόσιους κήπους και στον τοπικό Βοτανικό Κήπο. Χάρισαν, μάλιστα, ένα σε τοπικό μελισσοκόμο, ο οποίος τους μίλησε και τους εξήγησε πολλά για τις μέλισσες. «Πιθανά, το πιο ενδιαφέρον που έμαθα είναι ότι όταν σκέφεσαι “μέλισσες”, σκέφτεσαι τις μέλισσες που κάνουν μέλι. Αλλά υπάρχουν τόσα διαφορετικά είδη στη φύση» εξομολογείται η Aimee, μια άλλη 11χρονη προσκοπίνα.
Ο vanEngelsdorp επιμένει ότι είναι σημαντικό να μαθαίνουν τα παιδιά ότι «κάθε προσπάθεια μετράει». «Αυτό που διαπιστώνεις είναι ότι για την επιβίωσή σου χρειάζεσαι μέλισσες, άρα ποιοι είναι αυτοί που θα νοιαστούν περισσότερο αν όχι αυτοί που θα κληρονομήσουν την επόμενη γενιά; Οι προσπάθειες αυτού του τύπου είναι πραγματικά καλές γιατί ευελπιστούμε ότι θα δημιουργήσουν μια δέσμευση ζωής για την προστασία της βιοποικιλότητας» υπογραμμίζει.
