*Του Νίκου Αρμένη
Έχουν γραφτεί πια τόσα πολλά για αυτή την ξεχωριστή διοργάνωση! Και το χεράκι μου έχει γράψει τα τελευταία τρία χρόνια που βρίσκομαι εκεί ανελλιπώς, αρκετά από τα τόσα πολλά..
«Να δω τι θα βρεις να γράψεις του χρόνου…τα έγραψες όλα βρε», μου έλεγαν από την οργανωτική επιτροπή για εκείνο το κείμενό μου εδώ, στο thepresident.gr, λίγες εβδομάδες πριν τη φετινή εκκίνηση.
Μα βρε παιδιά αυτός ο αγώνας σου δίνει από μόνος του ένα σωρό ερεθίσματα για να γράψεις κάθε φορά και κάτι καινούργιο. Γιατι μπορεί να έχει καθιερωθεί πλέον ως ένα από τα πιο πλήρη και άψογα οργανωμένα δρομικά events της χώρας, αλλά δεν του φτάνει. Οι καταπληκτικοί άνθρωποι που τον διοργανώνουν τον ανεβάζουν επίπεδο χρόνο με το χρόνο. Πλεόν δε, τον έχουν απογειώσει!
Ο λόγος φυσικά για τον ημιμαραθώνιο της Κρήτης. Ξέρετε, υπάρχουν αγώνες που τους τρέχεις γιατί ξέρεις ότι θα σου δώσουν την ευκαιρία λόγω διαδρομής να κάνεις την επίδοση που σχεδιάζεις. Υπάρχουν και αγώνες που τους τρέχεις γιατί έχουν κάτι που εσένα προσωπικά σε γοητεύει. Για παράδειγμα ο ημιμαραθώνιος στην Κέρκυρα είναι ένας αγώνας που θέλω με μανία να τρέξω κάποια στιγμή στο μέλλον καθότι Κερκυραίος.. Υπάρχουν επίσης αγώνες που θέλεις να τους τρέξεις γιατί βλέπεις το θέμα τουριστικά, θέλεις να πας στον τόπο που γίνονται και σου δίνουν μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία να τα συνδυάσεις όλα!
Υπάρχουν όμως και αγώνες που τους τρέχεις γιατί απλά τους αγαπάς.. Σε ότι με αφορά τέτοιοι αγώνες είναι για παράδειγμα οι ημιμαραθώνιοι στη Χίο και την Κρήτη. Πιθανόν στο μέλλον να νιώσω έτσι και για άλλους αγώνες αλλά οι συγκεκριμένοι δυο, έχουν μπει πια για τα καλά στην καρδιά μου, όπως ακριβώς έχω μπει κι εγώ στις καρδιές των ανθρώπων που τους διοργανώνουν.
Οι άνθρωποι ξέρετε λάμπουν – το έγραψα και σε μία ανάρτησή μου την επομένη του φετινού ημιμαραθωνίου της Κρήτης – όταν μπορούν να συναισθανθούν, να μπουν στη θέση του άλλου.
Και στην προκειμένη περίπτωση εκείνοι που έχουν φτιάξει αυτόν τον αγώνα-κόσμημα στο πασίγνωστο πια στο δρομικό κίνημα Αρκαλοχώρι των 6000 μονίμων κατοίκων, είναι τέτοιας πάστας άνθρωποι. ΑΝΘΡΩΠΟΙ με κεφαλαία γράμματα και εξηγούμαι.
Δείτε τι σκέφτηκαν να κάνουν ώστε να έχουμε μαζί μας την Κυριακή στον αγώνα τη Μαρία Πολύζου που δεν μπορούσε να έχει φυσική παρουσία λόγω της περιπέτειας υγείας που περνάει.. Έστησαν παντού στις διασταυρώσεις πόστερ της σε φυσικό μέγεθος με τη Μαρία να δείχνει στους δρομείς το δρόμο! Ευρηματικό, συγκινητικό και μεγαλειώδες!
Δείτε πως υποδέχτηκαν και φιλοξένησαν τους τυφλούς δρομείς. Ο μαραθωνοδρόμος Στέργιος Σιούτης, ο τριαθλητής Χρήστος Κορομηλάς και ο 11χρονος Γιαννης Σαμαράς με τους συνοδούς τους αποθεώθηκαν κατά τους τερματισμούς και τις βραβεύσεις τους. Αισθάνθηκα τυχερός που ήμουν εκεί και έκρυψα τα δάκρυά μου πίσω από τα μαύρα μου γυαλιά.. Αισθάνθηκα και ευγνωμοσύνη για τους ανθρώπους του ημιμαραθωνίου της Κρήτης που έδωσαν και στο φετινό τους αγώνα και αυτή τη σπουδαία διάσταση!
Δείτε επίσης πως υποδέχτηκαν, χωρίς υπερβολή σαν καλεσμένους στο σπίτι, όσους βρέθηκαν στα χωριά τους για να τρέξουν, να διασκεδάσουν, να πάρουν μέρος καθεμιά και καθένας, σε αυτή την όμορφη δρομική γιορτή!
Ήταν σαν να στρώθηκε ένα μεγάλο γιορτινό τραπέζι με όλα τα καλά της Κρήτης. Καλιτσούνια, τσικουδιά, οσπριάδα, μυζιθροπιταράκια… Και συνάμα η ατμόσφαιρα γέμισε με αυτούς τους όμορφους και μοναδικούς ήχους του λαούτου και της λύρας..! Γέμισαν μελωδίες τα αυτιά μας και πόδια μας, παρά τα 21 χλμ του ημιμαραθωνίου, πήραν ξανά μπροστά, έτσι για αποκατάσταση!
Αυτά ζήσαμε όλοι όσοι βρεθήκαμε εκεί. Αυτά έζησα και εγώ αλλά όχι μόνο αυτά.
Βλέπετε ο Γιώργος και ο Κυριάκος πρωτίστως, και δευτερευόντως τα υπόλοιπα αστέρια της οργανωτικής, είναι σαν οικογένειά μου πια. Ήξεραν ότι φέτος πηγαίνω στον αγώνα τους έχοντας αφήσει σημαντικά «κομμάτια» μου πίσω. Γνώριζαν πως η, έτσι κι αλλιώς, δύσκολη διαδρομή θα με δοκίμαζε περισσότερο αυτή τη χρονιά. Και εξέπεμπαν απανωτά μηνύματα αγάπης προς το πρόσωπό μου με κάθε τρόπο, με κάθε αφορμή… Όπως ακριβώς ο Μιχάλης στον αγώνα της Χίου..
Πλέον ο χρόνος κυλά αντίστροφα μέχρι την πρώτη Κυριακή του Οκτώβρη της επόμενης χρονιάς. Όταν θα ξανασμίξουμε στο Αρκαλοχώρι για να τρέξουμε, να χορέψουμε, να γελάσουμε, να νιώσουμε, να αγαπηθούμε και να αγαπήσουμε.
Και του χρόνου να ξέρετε θα είναι μεγάλη η γιορτή εκεί! Η πιο μεγάλη! Γιατί δεν θα λείπει κανένα από τα κομμάτια μου…
*Ο Νίκος Αρμένης είναι δημοσιογράφος-πολιτικός συντάκτης και μαραθωνοδρόμος. Εργάζεται στο ΑΠΕ και το one tv.
