*Του Νίκου Αρμένη
Και έρχεται που λέτε μια μέρα που συμβαίνει το μη αναμενόμενο. Αυτό που δεν σου περνάει ποτέ από το μυαλό. Αυτό που νομίζεις ότι συμβαίνει κάπου μακριά, σε άλλους, και που δεν θα φανταζόσουν ποτέ ότι θα «χτυπήσει» και τη δική σου πόρτα.
Έρχεται λοιπόν και απειλεί δεδομένα στη ζωή σου. Για την ακρίβεια απειλεί να την ανατρέψει. Και σίγουρα αρχικά την επηρεάζει. Όμως αν το αφήσεις δεν θα μείνει εκεί. Ήρθε για να απειλήσει ό,τι και όσα αγαπάς.
Κι εσύ που ήσουν απροετοίμαστος για όλο αυτό, καλείσαι ξαφνικά να πάρεις την απόφαση. Θα μείνεις με δεμένα τα χέρια ή θα αντεπιτεθείς;
Εύκολα θα απαντήσετε όλοι ότι κάνεις το δεύτερο. Για έλα αδερφέ μου όμως να το δοκιμάσεις στην πράξη να δεις πως είναι… Δεν είναι εύκολο.
Αλλά οι άνθρωποι δεν ήρθαμε σε αυτό τον κόσμο μόνο για τα εύκολα. Και σίγουρα δεν ήρθαμε όλοι μόνο για τα εύκολα. Σε κάποιους η μοίρα επιφυλάσσει και δύσκολες διαδρομές, όπως αυτή που τελικά «ξετυλίγεται» σαν μονόδρομος μπροστά σου. Και πρέπει να αισθάνεσαι και τυχερός μάλιστα που έχεις αυτή την επιλογή να την διανύσεις για να βρεις στην άλλη άκρη της έξοδο από το «τούνελ». Άλλοι δεν έχουν καν αυτή την επιλογή..
Στην περίπτωσή μου, μετά το αρχικό σοκ, αποφάσισα να τη «βγάλω» με τον καλύτερο τρόπο. Τρέχοντας!
Ναι, προφανώς και μιλάω αλληγορικά αλλά όσοι είναι κοντά μου γνωρίζουν σε τι αναφέρομαι. Δεν έχει και τόσο σημασία. Μεγαλύτερη σημασία έχει ο τρόπος αντίδρασης απέναντι σε αυτό που, όπως σας είπα, μπορεί να έρθει ξαφνικά να απειλήσει τη ζωή σας ενώ είχατε την ψευδαίσθηση ότι η ύπαρξή του δεν σας αφορά.
Βουρ στην αντεπίθεση σας λέω και μάλιστα τρέχοντας. Κυριολεκτικά τρέχοντας και ξέρετε ότι το εννοώ. Τις πρώτες ημέρες με επηρέασε στο τρέξιμό μου. Ένιωθα κενά τα σωθικά μου. Νόμιζα ότι έχασα ξαφνικά όλες μου τις δυνάμεις, ότι εξατμίστηκαν. Ψευδαίσθηση ήταν που έφτανε μέχρι εκείνο το σημείο που αισθάνεσαι ότι έχεις παραισθήσεις. «Ξύπνησα» γρήγορα από αυτό το λήθαργο και αποφάσισα να το αντιμετωπίσω. Έβαλα λοιπόν το κακό απέναντι και άρχισα να το σφυροκοπώ. Ψυχολογικό ήταν το ζήτημα. Όλα ήταν και είναι θέμα ψυχολογίας.
Ναι, όλα είναι θέμα ψυχολογίας και το τρέξιμο σε αυτή τη διαδικασία έχει ευεργετική δράση, καταλυτική. Από τη στιγμή που σκέφτηκα έτσι, ξαφνικά επανέκτησα τις δυνάμεις μου, διαπίστωσα ότι το μυϊκό μου σύστημα ήταν δυνατό όπως το θυμόμουν. Έβαλα ξανά τα αθλητικά μου παπούτσια και δεν τα ξαναέβγαλα. Και άρχισα να «καταπίνω» χιλιόμετρα. Δοκιμασμένη συνταγή και αλάνθαστη.
Όσο τρέχω, τόσο πιο κοντά στην έξοδο στην άλλη άκρη του «τούνελ» βρισκόμαστε. Και όσο τρέχω, τόσο περισσότερο φεύγω μακριά από αυτό που νόμιζε ότι μπορεί να απειλήσει όσους και όσα αγαπώ.
Δεν έχει την παραμικρή πιθανότητα. Δεν ξέρει με ποιους έμπλεξε. Έχει πεθάνει ήδη. Όλα θέμα ψυχολογίας είναι.
*Ο Νίκος Αρμένης είναι δημοσιογράφος-πολιτικός συντάκτης και μαραθωνοδρόμος. Εργάζεται στο ΑΠΕ και το one tv.
