«Ήταν μπροστά μου, εκεί, μια τέτοια φλόγα. Το μυαλό πάλευε να μάθει αν ήμουν κι εγώ μαζί μ΄αυτά που έβλεπα. Πόνεσα δυνατά κι ο πόνος απλώθηκε σ΄όλο μου το κορμί, είπα με σκίζουν. Τότες ένιωσα μιαν αστραπή να κόβει τον καιρό σαν ένα μεγάλο φίδι, μονοκόμματα. Eίδα την τέφρα του λινού σωριασμένη στη θέση που ήταν τα σφυρά της· είδα έναν άνθρωπο ν’ ανασταίνεται μέσα από τον κόρφο των μαρμάρων».
Ο Σεφέρης, ποιητής τεράστιου μεγέθους, είδε άνθρωπο «ν’ ανασταίνεται μέσα από τον κόρφο των μαρμάρων» στην Ακρόπολη. Πιθανώς τον εαυτό του. Ετσι κλείνει το μυθιστόρημά του «Εξι νύχτες στην Ακρόπολη», ένα βιβλίο που μάς εμπνέει βαθιά. Εξι νύχτες με πανσέληνο χρειάστηκε ο νομπελίστας για να μετουσιώσει όλο το φως των μνημείων του Ιερού Βράχου και να το μεταδώσει σε μας μέσα από τα γραπτά του.
«Σε κοίταζα μ’ όλο το φως και το σκοτάδι που έχω» έγραφε στο «Θερινό Ηλιοστάσιο». Φως, σκοτάδι και ανάμεσά τους (ανάμεσό τους όπως θα έγραφε ο ίδιος) μια απίστευτη κλίμακα περάσματος από το ένα στο άλλο. Αυτά ήταν τα όπλα του, πλάι στις λέξεις, τις εικόνες, τις ιδέες, το σεπτό σώμα της ποίησης. Στο ασίγαστο πάθος, στα ασίγαστα πάθη του.
Επομένως, τι να μετρήσουν σήμερα μπροστά του οι διάφοροι που κόπτονται γιατί το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο δεν έδωσε στον Λάνθιμο την Ακρόπολη ώστε να κινηματογραφήσει εκεί τον Αρμαγεδδώνα, το τέλος της ανθρωπότητας από μια οικολογική καταστροφή; Την απάντηση την έδωσε ο Σεφέρης πριν από δεκαετίες. Εφόσον είδε «έναν άνθρωπο ν’ ανασταίνεται μέσα από τον κόρφο των μαρμάρων» δεν μπορείς να βάλεις δίπλα σε αυτά τα μάρμαρα, με την εξυγιαντική δύναμη, πτώματα. Δεν μπορείς να μιλήσεις για το τέλος του κόσμου. Δεν γίνεται να είναι οι αρχαιότητες φόντο. Πολλώ μάλλον, φόντο καταστροφής.
Ενα δεν καταλαβαίνουν οι κήνσορες που κουνούν το δάχτυλο στα μέλη του ΚΑΣ. Το συμβούλιο δεν αποφασίζει, αλλά γνωμοδοτεί κατά τον νόμο και στη γνωμοδότησή του βασίζεται η κάθε απόφαση, όπως λέει ο νόμος. Νο γνωμοδότηση Νο απόφαση. Ετσι λέει ο νόμος και σωστά το λέει, διότι μια φορά που παρέκαμψε ο κυρ- Μιχάλης το τυπικό και έβγαλε διοικητική πράξη για να παραχωρηθεί η Ακρόπολη στη Τζένιφερ Λόπεζ και στα κουρέλια της, έγινε ντόρος. Ο Αρούλης τού το είχε ζητήσει, αλλά είχε κακή κατάληξη ως προς την κοινή γνώμη.
Το Συμβούλιο είναι υποχρεωμένο, λοιπόν, από το Σύνταγμα που ορίζει πως τα αρχαία προστατεύονται ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ και από τον αρχαιολογικό νόμο που το βάζει να γνωμοδοτεί και περί άμεσης και έμμεσης βλάβης των μνημείων, να τα προστατεύει. Κακοφαίνεται η γνωμοδότησή του; Ενδεχομένως πλην αχού και δεν με νοιάζει. Δεν θα γεμίσουμε και ζόμπι την Ακρόπολη, βάλτε κάποιο φρένο. Εμμεση βλάβη, για όποιον δεν καταλαβαίνει, είναι ό,τι δεν συνάδει με το πνεύμα των μνημείων. Αν έγιναν λάθη στο παρελθόν και παραχωρήθηκαν μνημεία ενώ δεν έπρεπε, δεν είναι λόγος να επαναληφθεί το λάθος τώρα επειδή είναι ο Λάνθιμος. Ο κάθε Λάνθιμος.
Τώρα τι θα πει ότι το ΚΑΣ δεν αποφασίζει επί του περιεχομένου (όχι, επί του λιπάσματος της ελιάς του Ερεχθείου αποφασίζει μόνο) και τι θα πει πως είναι διοικητικό όργανο, δεν ξέρω. Δείχνουν τις παρανοήσεις που επικρατούν και που δεν είμαι βεβαία ότι είναι πάντοτε αθώες. Το συμβούλιο, να το ξαναπούμε, είναι το ανώτατο γνωμοδοτικό όργανο του κράτους για αρχαιολογικά ζητήματα, το τι κάνει ορίζεται αυστηρά από τον νόμο και τα μέλη του είναι συνηθέστατα εγνωσμένου κύρους επιστήμονες. Και από τέχνη ξέρουν (αλλιώς γιατί τους καλούν να πουν γνώμη για την παραχώρηση των αρχαίων θεάτρων; Εκεί είναι σχετικοί και στα λοιπά είναι άσχετοι; Says who- ποιος το λέει- ρε λεβέντες;)
Τι δεν ακούει το συμβούλιο και μπράβο του; Τις συντεχνίες και τα κόμματα. Καλά, όχι εντελώς. Να ξεχάσουμε τις αλλαγές γνωμοδοτήσεων στον σταθμό Βενιζέλου επί ΣΥΡΙΖΑ που κόστισαν καθυστέρηση τεσσάρων ετών και δεν έγινε τίποτα; Ας μην ανοίγουμε τέτοιες πληγές όμως, δεν είναι της παρούσης. Ας ρωτήσω μόνο το κοριτσάκι που έγραψε πως ανέβηκαν τριαξονικά στην Ακρόπολη για την επίδειξη του DIOR από πού ανέβηκαν; Πώς; Θα με ενδιέφερε να μάθω ποιος τρόπος υπάρχει να ανεβάσεις νταλίκα στην κορυφή του Ιερού Βράχου, κοντεύω μισόν αιώνα σε αυτό το ρεπορτάζ και είναι μια γνώση που μου λείπει. Πώς πέρασε τα Προπύλαια; Ή, πώς πάρκαρε ανάμεσα σε παλαιό μουσείο Ακρόπολης και Παρθενώνα, αν οι τόνοι του ανέβηκαν με το.. .εργασιακό αναβατόριο; (αστειότητες).
Επειδή δεν μου αρέσουν τα κουίζ, θα απαντήσω μόνη του. ΔΕΝ ανέβηκαν. Αλλά έτσι είχε γραφτεί κατ’ επανάληψι σε ρεπορτάζ εκείνου του καιρού. Όταν πήγαν… κουβά, τήρησαν σιγήν ιχθύος. Δεν το είπαν ποτέ με αποτέλεσμα τα fake news να διαιωνίζονται. Όπως το fake ότι γνωστός αοιδός γύρισε διαφήμιση αυτοκινήτου έξω από το Ηρώδειο. Καμία σχέση. Το πάρκαρε όντως και κακώς που δεν του πήραν το δίπλωμα. Διαφήμιση, δεν έκανε και δεν θα μπορούσε.
Τέλος, εντάξει αδέρφια, διεθνής σκηνοθέτης ο Λάνθιμος. Τι να κάνουμε τώρα; Δηλαδή δεν θα σκεφτείτε γιατί να μην πάει απέναντι από την Ακρόπολη, όπως του πρότεινε κορυφαίος σοφός του συμβουλίου, με δυνατότητα λήψης εικόνων και από τον Παρθενώνα; ‘Η όλα ή τίποτα; Ε, τίποτα.
Πώς κάνετε έτσι για το ριμέικ μιας κορεάτικης μαύρης κωμωδίας δεν καταλαβαίνω. Αλλα θέματα να ασχοληθείτε δεν έχετε; Οοοοοοχι, διότι φυσικά το ζητούμενο είναι να κράξουμε την κυβέρνηση. Το ΚΑΣ δεν είναι κυβερνητικό, θέλουν κάποιοι να είναι.
Τελευταίο, αλλά όχι έσχατο, οι δημοσιογράφοι έχουμε πάντοτε έγκυρο, έγκριτο και ακριβές ρεπορτάζ επισήμως από τις συνεδριάσεις. Αν δεν αρέσει σε κάποιες εταιρείες ή κάποιους φορείς τόσο το χειρότερο για αυτούς. Να σταματήσουν να το χρησιμοποιούν ως επιχείρημα, γιατί δεν θα ήταν ωραίο να επιληφθεί του θέματος η ΕΣΗΕΑ.
Μια και ο λόγος για ΕΣΗΕΑ, θα ζητήσω από το σωματείο να απαιτήσει όλες οι διαδηλώσεις και οι εκδηλώσεις μας (ιδίως του Μορφωτικού Ιδρύματος, που είναι τόσο καλές) να μεταδίδονται απευθείας και από τα τρία κανάλια της ΕΡΤ. Πώς; Τι λέω; Γιατί δηλαδή να μπορεί να χρησιμοποιήσει το θέατρο REX η Πανελλήνια Ομοσπονδία Θεάματος- Ακροάματος και κάτι σωματεία για απεργιακή εκδήλωση; Τι λέει η διεύθυνση του Εθνικού Θεάτρου; (άκρα του τάφου σιωπή προς ώρας).
«Η εγχείρηση ολοκληρώθηκε! Ο ασθενής επέζησε και βρίσκεται σε ανάρρωση. Η πρόγνωση λέει ότι ο ασθενής θα είναι δυνατότερος, μεγαλύτερός, καλύτερος και ανθεκτικότερος παρά ποτέ. Ας κάνουμε την Αμερική ξανά μεγάλη (Make Americ great again- MAGA).
Αυτά έγραψε ο Τραμπ. Κανονικά θα έπρεπε να του αφιερώσουμε μεγάλο μέρος της στήλης σήμερα, αλλά ας όψονται οι λανθιμικοί που ξεσπάθωσαν και κυνηγούν ανεμόμυλους. Είστε μικροί, αλλά εμείς που γεννηθήκαμε στα… χρόνια του Βυζαντίου, θυμόμαστε τον Γεώργιο Παπαδόπουλο, αρχηγό της στρατωτικής χούντας (ανατριχιάζουμε μέρες που έρχονται) και καταδικασθέντα για στάση και εσχάτη προδοσία. Κι εκείνος για ασθενείς μιλούσε, για επεμβάσεις και για γύψους, στον οποίο είχε βάλει τον ελληνικό λαό αυτός και η κλίκα του.
Προς τα εκεί πάει και ο Ντόναλντ; Όλα τα φοβάμαι πια με την συμπεριφορά του.
Λεμονάκι μυρωδάτο της εβδομάδας: Θεόδωρος Βρυσάκης λέει στέλεχος σε τηλεπαιχνίδι. Λέω δεν μπορεί, παράκουσα. Το γυρίσω πίσω. Το ξανακούω. Βρυσάκης είπε, διασταυρωμένο. Κλείστε τη βρύση που κρουνηδόν βγάζει αγραμματοσύνη. Θεόδωρος Βρυζάκης λεγόταν ο αείμνηστος. Αντε μέχρι την Πινακοθήκη μήπως και κάτι γίνει.
