Χρόνια μετά την επανάσταση του 1821, την απελευθέρωση της Ελλάδας και τη δημιουργία του νέου ελληνικού κράτους, στα 1858, ο Ελληνας ζωγράφος Θεόδωρος Βρυζάκης φιλοτεχνεί τον πίνακα «Η Ελλάς ευγνωμονούσα» που σήμερα εκτίθεται στην Εθνική Πινακοθήκη.
Πρόκειται για έργο με ιδιαίτερο συμβολισμό, αφού απεικονίζει την Ελλάδα με τη μορφή νέας στεφανωμένης γυναίκας, ενδεδυμένης αρχαιοπρεπώς, πάνω σε ένα σύννεφο, που την κρατά υπερυψωμένη και κυρίαρχη στο κέντρο του πίνακα. Πατά στις σπασμένες αλυσίδες των δεσμών της σκλαβιάς της. Εχει τα χέρια της απλωμένα δεξιά και αριστερά, σαν να εναγκαλίζεται αλλά και να προστατεύει όσους με θυσίες και αγώνες την απελευθέρωσαν και συνεχίζουν να βοηθούν στη συγκρότηση της Πολιτείας.
Κάτω, οι γνώριμοι πρωτεργάτες της Επανάστασης, οι πρόδρομοι Ρήγας Φεραίος, Αδαμάντιος Κοραής, Αλέξανδρος Υψηλάντης, Μιχαήλ Σούτζος, οι γενναίοι αγωνιστές Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, Γεώργιος Καραϊσκάκης, Οδυσσέας Ανδρούτσος, οι ήρωες των ναυτικών αγώνων Κωνσταντίνος Κανάρης, Ανδρέας Μιαούλης, Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα. Οι μορφές τους είναι κοντά στο αυθεντικό, καθώς ο Βρυζάκης χρησιμοποιεί τις προσωπογραφίες των αγωνιστών που είχε σχεδιάσει ο Krazeisen και είχαν ευρέως διαδοθεί με μία σειρά λιθογραφίων που εκδόθηκε το 1831 στο Μόναχο. Και αυτές μπορεί να τις δει κάποιος στην Εθνική Πινακοθήκη- Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτσου.
Οι διάφοροι τίτλοι που αποδίδονται στον πίνακα Η Ελλάς ευγνωμονούσα, Υπέρ Πατρίδος το Παν, Η Ελλάς συνάγουσα τα τέκνα της και η ευρεία διάδοσή του σε λιθογραφημένη απόδοση, αποδεικνύει την ταύτιση του κοινού με την απεικόνιση, καθώς η παράσταση εκπληρεί το αίτημα της «ελληνικής μετεπαναστατικής κοινωνίας που είχε ανάγκη να διαβάζει εικαστικά τις μεγάλες στιγμές του ελληνικού έθνους, να τις αναπολεί ως σημεία αναφοράς και να τα εξιδανικεύσει παρά να αντιμετωπίζει τη σκληρή πραγματικότητα».
