Δυο χρόνια πέρασαν από τη νύχτα της 28ης Φεβρουαρίου 2023 και τη σιδηροδρομική τραγωδία των Τεμπών που στέρησε τη ζωή σε 57 συνανθρώπους μας. Χιλιάδες πολίτες αυτές τις ημέρες βρέθηκαν στους δρόμους, τις πλατείες, μπροστά στο ελληνικό κοινοβούλιο και στήριξαν με τη συμμετοχή τους τον αγώνα δικαίωσης των οικογενειών, ζητώντας απονομή δικαιοσύνης αλλά και σύγχρονες και ασφαλείς δημόσιες συγκοινωνίες.
Του Περικλή Π. Μαντά*
Τη στιγμή που μια τεράστια εθνική τραγωδία οδηγεί την κοινωνία να συσπειρώνεται και να αντιδρά, οι απαιτήσεις για το πολιτικό σύστημα αυξάνονται και ο κίνδυνος ενός νέου διχασμού εμφανίζεται ξανά. Διότι όπως σίγουρα υπάρχουν αυτοί που στηρίζουν την κυβερνητική προσπάθεια και αναγνωρίζουν τα βήματα προόδου που έχει κάνει η χώρα, έτσι υπάρχουν και αυτοί που βλέπουν στη σύγκρουση των τραίνων την πολιτική τους ευκαιρία και ως αρνητικοί πολλαπλασιαστές, δυναμιτίζουν το κλίμα.
Η διασφάλιση της εσωτερικής ομαλότητας προφανώς βαραίνει κυρίαρχα την κυβέρνηση. Δεν την αφορά όμως αποκλειστικά. Διότι σε μια τόσο φορτισμένη ατμόσφαιρα, σε ένα κλίμα που αγκαλιάζει τα πάντα και αγγίζει ολόκληρη την κοινωνία, οι πολιτικές δυνάμεις στο σύνολό τους, οι κοινωνικοί φορείς, αλλά και κάθε δημόσια φωνή αποκτά αναβαθμισμένο ρόλο.
Μένοντας στο πολιτικό πεδίο, είναι απολύτως σαφές ότι κανείς δεν μπορεί να βρίσκεται στο απυρόβλητο, ειδικά όσοι με περίσσεια άνεση και με προφανή πολιτική στόχευση αμφισβητούν κοινωνικές σταθερές, θεσμούς, μέχρι και την ίδια τη δικαιοσύνη, οξύνοντας όμως έτσι αχρείαστα τον δημόσιο διάλογο. Διότι είναι απολύτως θεμιτό να διεκδικείς διαφάνεια, δικαιοσύνη και δικαίωση των θυμάτων, να υποστηρίζεις το συλλογικό πένθος, αλλά είναι διαφορετικό να δημιουργείς έναν νέο εθνικό διχασμό.
Αυτές τις στιγμές είναι χρήσιμο να ανατρέξουμε στην πρόσφατη ιστορία μας και να ξαναθυμηθούμε πού οδηγήθηκαν τα πράγματα όταν χάθηκε η εμπιστοσύνη. Ποιες συνθήκες διαμορφώθηκαν μόλις την περασμένη δεκαετία, όταν με όχημα μια βαθιά οικονομική κρίση, πολιτικές δυνάμεις επένδυσαν στον διχασμό και οδήγησαν τυχοδιωκτικά την κοινωνία στα άκρα. Και όταν κατάφεραν η ένταση και η οργή να ξεπεράσει τα όρια, σε ποιες περιπέτειες μπήκαμε και τελικά πόσο τραυματισμένη βγήκε η χώρα.
Ας θυμηθούμε ότι όπως τότε οι φωνές της αντίδρασης μεγέθυναν τα προβλήματα, έτσι και τώρα δεν έχουν καμία λύση να προσφέρουν. Και σε μια κρίσιμη διεθνή συγκυρία, οι λαϊκιστές, οι τυχοδιώκτες και οι απλά ακατάλληλοι γίνονται επικίνδυνοι αν βρεθούν ξανά στο τιμόνι. Η μομφή που προετοιμάζει η αντιπολίτευση, έχει προφανώς ως στόχευση την αποσταθεροποίηση της κυβέρνησης και είναι δημοκρατικό της δικαίωμα. Όμως όταν δεν υπάρχει εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης, τότε η αποσταθεροποίηση της κυβέρνησης γίνεται αποσταθεροποίηση της χώρας και αυτό ενέχει τεράστιους κινδύνους.
Αν κάτι πρέπει να μας διδάξει η πρόσφατη εμπειρία μας, τότε αυτό είναι ότι η σταθερότητα δεν πρέπει ποτέ να εκλαμβάνεται ως δεδομένη, αλλά να διαφυλάσσεται ενεργά μέσα από τη στάση και τις επιλογές μας. Το εθνικό μας κεφάλαιο, αυτό που με τόσο κόπο χτίσαμε τα τελευταία χρόνια, θέλει καλλιέργεια και φροντίδα ώστε να πάμε ακόμα ψηλότερα. Με ωριμότητα και γνώση οφείλουμε να ζυγίζουμε τα δεδομένα μας, ώστε συμμετέχοντας στο εθνικό πένθος, ζητώντας δικαίωση για τα θύματα και απαιτώντας ασφαλή σιδηρόδρομο και σύγχρονες δημόσιες συγκοινωνίες, να μην θέσουμε τη χώρα σε πορεία αμφισβήτησης διακινδυνεύοντας τα σημαντικά βήματα προόδου που έχουμε ήδη επιτύχει.
* Ο Περικλής Π. Μαντάς είναι Βουλευτής Μεσσηνίας Νέα Δημοκρατία
