«Για χρόνια υποτιμήθηκε ο θρησκευτικός παράγων στις διεθνείς σχέσεις και η παράμετρός του στη γεωπολιτική. Σήμερα όλο και περισσότεροι συνειδητοποιούν την καθοριστική σημασία του παράγοντα θρησκεία στις διεθνείς σχέσεις.
Του λόγου το αληθές μαρτυρά και η σύγκρουση στην Ουκρανία», υπογράμμισε ο γενικός γραμματέας της Διακοινοβουλευτικής Συνέλευσης Ορθοδοξίας (ΔΣΟ), βουλευτής δρ Μάξιμος Χαρακόπουλος, κατά τη διάλεξη που κλήθηκε να δώσει στο Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα του Τμήματος Θεολογίας του Πανεπιστημίου Λευκωσίας με θέμα «Η Διακοινοβουλευτική Συνέλευση Ορθοδοξίας και οι πολυσχιδείς δράσεις της για την ανάδειξη των Ορθόδοξων Αξιών».
Ο Μ. Χαρακόπουλος στην εισήγησή του διατύπωσε την ελπίδα «το φως που αχνοφέγγει εσχάτως να αποδειχθεί ότι είναι η έξοδος από το τούνελ του θανάτου στον ουκρανικό πόλεμο. Σε κάθε περίπτωση, εμείς επιδιώκουμε την ενότητα των απανταχού Ορθοδόξων και χαιρόμαστε που οι πρωτοβουλίες μας έχουν διαμορφώσει ένα κλίμα εμπιστοσύνης, ιδιαίτερα σε περιοχές όπως είναι τα Βαλκάνια. Το επόμενο διάστημα, λόγω και των πρόσφατων εξελίξεων, το βάρος μας θα πέσει και στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής, όπου ο χριστιανισμός κινδυνεύει στο ίδιο το λίκνο του να εκτοπιστεί δια παντός. Και βεβαίως η Κύπρος μπορεί και πρέπει να διαδραματίσει έναν σημαντικό ρόλο για την προώθηση των στόχων μας».
Το χρέος του ελληνισμού
Επίσης, ο επικεφαλής της ΔΣΟ σημείωσε ότι «ο ελληνισμός στην διαχρονικότητά του έχει επιτύχει να βάλει το αποτύπωμά του στον οικουμενικό πολιτισμό. Εκτός, όμως, της αρχαίας αίγλης, που θαυμάζεται από όλον τον σημερινό κόσμο, υπάρχει και ο βυζαντινός κόσμος. Αυτός που, μέσω της Ορθοδοξίας, εξακτίνωσε τον ελληνικό πολιτισμό στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, αφήνοντας ανεξίτηλα τα ίχνη του έως σήμερα. Η αποδοχή αυτής της ελληνοβυζαντινής παράδοσης, αλλά και εν γένει του ελληνισμού, εξακολουθεί να είναι τεράστια σε περιοχές όπως τα Βαλκάνια, η ανατολική Ευρώπη αλλά και η Μέση Ανατολή και Βόρεια Αφρική.
Όλοι είδαμε τι συνέβη στην γειτονική προς την Κύπρο Συρία, όπου μετά την κατάληψη της εξουσίας από τους τζιχαντιστές, οι Χριστιανοί της χώρας αυτής, το Πατριαρχείο Αντιοχείας, στράφηκαν προς την Ελλάδα, εν γένει προς τον ελληνισμό για βοήθεια. Αυτός ο κόσμος, αραβόφωνοι μεν, πνευματικοί απόγονοι δε της ελληνιστικής περιόδου και του Βυζαντίου, βλέπουν σε εμάς τους πραγματικούς συγγενείς τους. Και αυτό πρέπει να μας κάνει νοιώθουμε ακόμη περισσότερο τα βάρη της ιστορικής μας ευθύνης».
Η πολυσχιδής δράση της ΔΣΟ
Ακολούθως, ο Μ.Χαρακόπουλος τόνισε ότι «η ΔΣΟ από την ίδρυσή της έχει αναπτύξει μια πολυσχιδή και πολυεπίπεδη δραστηριότητα, ενισχύοντας το κύρος της ανάμεσα στους διεθνείς οργανισμούς και αποκτώντας αναγνωρισιμότητα και εμπιστοσύνη από πολιτικούς, εκκλησιαστικούς και ακαδημαϊκούς παράγοντες της διεθνούς κοινότητας.
Επιπλέον η ΔΣΟ, όλες αυτές τις δεκαετίες, συνεργάστηκε αρμονικά με τις Ορθόδοξες Εκκλησίες, σεβόμενη τις ενδοεκκλησιαστικές διαφορές, ενώ προέβαλε μέσα από τις δράσεις της την Ορθόδοξη παράδοση. Συνολικά, στο διάστημα από το 1993, πραγματοποιήθηκαν 31 Γενικές Συνελεύσεις, οι οποίες μετετράπησαν σε φόρουμ ανταλλαγής θέσεων και απόψεων σε διαφορετικές κάθε φορά θεματικές, και πάνω από 40 συνέδρια και σεμινάρια».
Τέλος, αναφέρθηκε αναλυτικά στις διάφορες δράσεις της οργάνωσης, όπως είναι οι παρεμβάσεις για την προστασία των χριστιανικών μνημείων που βρίσκονται σε κίνδυνο, η στήριξη του μείζονος ελληνισμού, ο συντονισμός με άλλες οργανώσεις για την ανάδειξη των χριστιανικών αξιών στην Ευρώπη, οι σχέσεις με την καθολική εκκλησία και ο διάλογος με το Ισλάμ.
