Ο Γιάννης Οικονόμου σε παρέμβασή του στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης τόνισε ότι για να μείνουν τα πράγματα με τους διεθνείς θεσμούς όπως τα ξέραμε, πρέπει να αλλάξουν όλα.
«Οι μεγάλοι παγκόσμιοι θεσμοί, με το Συμβούλιο της Ευρώπης ανάμεσά τους, γεννήθηκαν την επαύριο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, με διπλό σκοπό: από τη μια να διασφαλίσουν ότι η ανθρωπότητα δεν θα ξαναζήσει αντίστοιχα γεγονότα και από την άλλη να βάλουν σε τροχιά ευημερίας και προόδου την ανθρωπότητα, καταπολεμώντας τις αιτίες που γέννησαν δύο Παγκοσμίους Πολέμους και τα παράγωγά τους», ανέφερε.
Σημείωσε επίσης ότι ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος δεν είναι, ιστορικά μιλώντας, τόσο μακριά όσο θέλουμε να νομίζουμε. «Παρότι κανείς στην αίθουσα δεν τον έζησε, μεγαλώσαμε συναναστρεφόμενοι τους ανθρώπους που τον έζησαν και έχουμε έμμεσες μνήμες της φρίκης. Αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε, ιδίως τώρα, που η μεταπολεμική τάξη, αυτή που δημιουργήθηκε για να μην ξαναζήσουμε τη φρίκη, κλονίζεται θεμελιωδώς», επισήμανε και πρόσθεσε: «Για να είμαστε ειλικρινείς αυτό δεν συνέβη απότομα, ούτε μόνο τωρα τελευταία».
Ο Γιάννης Οικονόμου ανέφερε δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα. Πρώτον είπε ότι η τουρκική εισβολή στην Κύπρο και η κατοχή μέρους της νήσου αποτελεί κατάφωρη παραβίαση της διεθνούς νομιμότητας εδώ και πάνω από 50 χρόνια και δεύτερον ότι μετά την οικονομική κρίση του 2008-2009 ο αριθμός των δημοκρατιών παγκοσμίως μειώθηκε, ενώ η αντίδραση στην παγκοσμιοποίηση εντάθηκε.
«Πλέον όμως η ιδέα ότι το διεθνές δίκαιο και όχι η ισχύς οφείλει να αποτελεί τον οδοδείκτη της διεθνούς πολιτικής κλονίζεται και ως αρχή, καθώς εμφανίζονται κράτη και ηγέτες που ανοικτά εκφράζουν και υπηρετούν μια ατζέντα αναίρεσης της διεθνούς έννομης τάξης», συνέχισε.
Και υπογράμμισε: «Κοινό τους γνώρισμα η συστηματική υπονόμευση των δημοκρατικών θεσμών, η επιδέξια χρήση λαϊκίστικων και εθνικιστικών αφηγημάτων, η διεθνής αλληλεγγύη μεταξύ τους χωρίς να έχει καμιά σημασία αν οι ηγέτες τους είναι αριστεροί, δεξιοί, κοσμικοί ή θρησκευτικοί.
Στον αντίποδα αυτής της απειλής αλλαγής υποδείγματος καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε την αβεβαιότητα που γεννάει την ανάγκη οι λαοί να αρπαχτούν από έναν άκαμπτο, σκληρό, κυρίαρχο ηγέτη. Τους πολέμους, το κλίμα, το μεταναστευτικό, το ενεργειακό, την ακρίβεια, τη σύγχυση των αξιών και των πεποιθήσεων , τις διαρρηγμένες ταυτότητες που ροκανίζουν την πίστη στην αποτελεσματικότητα της δημοκρατίας.
Οι εξελίξεις που προανέφερα απειλούν το DNA των μεγάλων διεθνών θεσμών.
Οι αλλαγές που προτείνει η κα Μπακογιάννη είναι κρίσιμες όχι απλώς για την ενίσχυση της αξιοπιστίας και της αποτελεσματικότητας τους αλλά και για να συνεχίσουν να υπάρχουν.
Πρέπει να υπερασπιστούμε του κανόνες του παιχνιδιού στη λειτουργία, αλλά και το ρόλο των διεθνών οργανισμών σε ότι αφορά την υπεροχή του δικαίου έναντι της ισχύος.
Γιατί χωρίς τους κανόνες δεν έχουμε ελπίδα σωτηρίας. Για να μείνουν όμως τα πράγματα όπως είναι θα πρέπει να αλλάξουν όλα. Και αυτό αφορά την σημερινή ευρωπαϊκή ηγεσία».
