Η απώλεια του Κώστα Σημίτη ανέδειξε δύο διαφορετικές πολιτικές προσεγγίσεις στους επικήδειους λόγους για την απόδοση τιμών στην πολυσχιδή προσωπικότητα του πρώην Πρωθυπουργού. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης απηύθυνε ένα μήνυμα σχεδόν υπερκομματικό, με στόχο το εκσυγχρονιστικό ακροατήριο του ΠΑΣΟΚ, ενώ ο Νίκος Ανδρουλάκης εστίασε στη συσπείρωση της παράταξης του, στο όλον ΠΑΣΟΚ, που ήταν στη Μητρόπολη και στο Πρώτο Νεκροταφείο Αθηνών. Με αυτό τον τρόπο διαμορφωθήκαν δύο ξεχωριστά πολιτικά αφηγήματα.
Του Κώστα Πασίση
Η ομιλία του Κυριάκου Μητσοτάκη στο ύστατο χαίρε στον Κώστα Σημίτη ήταν άρρηκτα συνδεδεμένη με την τρέχουσα συγκυρία και έστειλε σαφή πολιτικά μηνύματα.
Κατ αρχάς η αναφορά Μητσοτάκη στην κοινή πορεία για την είσοδο στην ευρωζώνη και την ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση ήταν μια υπενθύμιση των ιστορικών στιγμών συνεργασίας μεταξύ των δύο πολιτικών χώρων.
Εμμέσως πλην σαφώς εστάλη ένα μήνυμα πολιτικής συνεννόησης σε κρίσιμα εθνικά θέματα, κάτι που είναι απαραίτητο και για την επιδίωξη συναίνεσης για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Ένα ζήτημα που θα κυριαρχήσει στο πολιτικό σκηνικό από τα μέσα της επόμενης εβδομάδας όπου αναμένεται η συνάντηση Σακελλαροπούλου-Μητσοτάκη.
Με την αναγνώριση του ρόλου του Κώστα Σημίτη, ο Πρωθυπουργός φαίνεται ότι επιδιώκει να χτίσει γέφυρες με το ΠΑΣΟΚ και να προετοιμάσει το έδαφος για μια επιλογή που θα έχει ευρύτερη αποδοχή.
Η αναγνώριση από πλευράς του Πρωθυπουργού των έργων του στις υποδομές της χώρας και των ευρωπαϊκών επιτευγμάτων της κυβέρνησης Σημίτη λειτουργεί ως αναγνώριση του ρόλου του ΠΑΣΟΚ στην ιστορία της χώρας.
Επιπλέον, η επισήμανση στον τρόπο διακυβέρνησής του με έμφαση στο σχεδιασμό και τον έλεγχο μπορεί να θεωρηθεί ως προβολή ενός μοντέλου σοβαρής και υπεύθυνης που ακολουθεί και ο ίδιος ο Πρωθυπουργός με τους περίφημους μπλε φακέλους
Άλλωστε ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι γνωστός για την αγάπη του στην τεχνοκρατική προσέγγιση και την αποφυγή του λαϊκισμού.
Επίσης ο χαρακτηρισμός του Κώστα Σημίτη ως «ευγενούς αντιπάλου» υπογραμμίζει μια διάθεση σεβασμού και πολιτικού πολιτισμού, ενώ ταυτόχρονα στέλνει ένα μήνυμα προς το ΠΑΣΟΚ ότι η κυβέρνηση αντιμετωπίζει το κόμμα ως σοβαρό και αξιόπιστο συνομιλητή, απαραίτητο στοιχείο για την οικοδόμηση συναινέσεων.
Η φράση «δεν μπήκε ποτέ στον πειρασμό να μεταλλαχθεί για να γίνει αρεστός» αποδίδει στον Κώστα Σημίτη ένα ηθικό πλεονέκτημα και μπορεί να ερμηνευτεί ως έμμεσο σήμα προς τους ψηφοφόρους της Χαριλάου Τρικούπη που αναζητούν έναν καθαρό πολιτικό λόγο.
Η στόχευση Ανδρουλάκη
Από την άλλη πλευρά ο επικήδειος του Νίκου Ανδρουλάκη για τον Κώστα Σημίτη ήταν βαθιά φορτισμένος συναισθηματικά και ιδεολογικά, εστιάζοντας στην κληρονομιά του Σημίτη ως ηγέτη του ΠΑΣΟΚ και στην προσφορά του στην προοδευτική παράταξη.
Ο κ. Ανδρουλάκης αναφέρθηκε στον Κώστα Σημίτη ως «δεύτερο ιστορικό ηγέτη» μετά τον Ανδρέα Παπανδρέου, υπογραμμίζοντας την κεντρική του θέση στην ιστορία του κόμματος. Και ικανοποιώντας όλη τη βάση του ΠΑΣΟΚ.
Επίσης η επισήμανση του στο δώρο του βιβλίου και οι προσωπικές αναμνήσεις προσέδωσαν έναν ανθρώπινο τόνο και έδειξαν έναν βαθύ σεβασμό προς τον Κώστα Σημίτη, όχι μόνο ως πολιτικό, αλλά και ως άνθρωπο και μέντορα…
Πάντως η σαφής κομματική αναφορά τον διαφοροποίησε από τον επικήδειο του Κυριάκου Μητσοτάκη, ο οποίος επέλεξε μια πιο υπερκομματική προσέγγιση.
