Ο,τι στη ζωή μου έχω ζήσει, δεν το έχει πει η Αννα Βίσση. Ούτε κατά διάνοιαν. Αν εξαιρέσουμε, μάλιστα, κάποια από τα πρώτα τραγούδια της, δεν αντέχω να ακούσω τα περισσότερα από τα κατοπινά. Όχι ότι σας νοιάζει, δηλαδή, αλλά φαντάζομαι δεν είμαι η μόνη. Ελπίζω, επομένως ότι μερικοί θα συμφωνήσετε μαζί μου: γιατί η αοιδός πήρε άδεια από το υπουργείο Πολιτισμού να δώσει μια συναυλία στο Καλλιμάρμαρο Παναθηναϊκό Στάδιο; Που, ως γνωστόν και μεγάλη ιστορία έχει και μνημείο αποτελεί;
Δεν μου ήρθε ξαφνικά στο μυαλό η Αννα Βίσση. Η παραγωγή από το Καλλιμάρμαρο, προβλήθηκε σε κανάλι την παραμονή των Χριστουγέννων και θα προβληθεί ξανά την παραμονή της Πρωτοχρονιάς. Υποθέτω, με το αζημίωτο (επί αυτών δεν μου πέφτει λόγος). Ε, είχε και έξοδα η συναυλία, που φημολογείται πως πέρασαν το ένα εκατομμύριο.
Πόσο πλήρωσε για την παραχώρηση του σταδίου; Ένδεκα χιλιάρικα νομίζω. Στη φτήνια το μνημείο- βεβαίως, όσο και αν πλήρωνε, θα ήταν λάθος να της δοθεί. Ούτε, προφανώς, ήταν υπέρογκα τα τέλη κινηματογράφησης που εισέπραξε το Δημόσιο. Επομένως, το Καλλιμάρμαρο δεν κόστισε. Μήπως όμως η συναυλία «κοστίζει» στο Καλλιμάρμαρο και στο κάθε μνημείο;
Νέα χρονιά ξεκινά, κι ας μένει η γκρίνια από την προηγούμενη. Προς γνώσιν και συμμόρφωσιν των κάθε λογής αρμοδίων, επιτροπών και συμβουλίων, μη δίνετε από το υπουργείο Πολιτισμού σκηνή μνημείου σε τόσο λαϊκούς ερμηνευτές, με τέτοιο ρεπερτόριο. Σεβαστείτε πρώτα εσείς αυτό που πρέπει να σέβεται η κοινωνία. Να μην απομακρύνουμε τον κόσμο από τα μνημεία, αλλά και να μην απομακρύνουμε τα μνημεία από την διαδρομή τους ανά τους αιώνες. «Προτιμώ» που λέει και η Βίσση σε εκείνο το κακόηχο τραγούδι, που το έχετε κάνει επιτυχία…
Ο,τι στη ζωή μου έχω ζήσει, ο Μίκης (και ο Μάνος) το έχει τραγουδήσει. Θα μιλήσω μόνο για τον πρώτο, επειδή το υπουργείο Πολιτισμού έχει κηρύξει το 2025 έτος Μίκη Θεοδωράκη – με αφορμή τα 100 χρόνια από τη γέννησή του. Και έχω να πω, ότι πολύ φοβάμαι πώς θα τιμηθούν το έργο και η μνήμη του. Γιατί τα πρώτα δείγματα, δεν είναι καθόλου καλά. Θα τα πω δήγματα στην καρδιά μου.
Κοιτάζω τον προγραμματισμό της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, κοιτάζω τον προγραμματισμό του Μεγάρου- των μεγάρων- Μουσικής, τον προγραμματισμό των Κρατικών Ορχηστρών και αναρωτιέμαι: δεν έχει γράψει όπερες και συμφωνίες, όπως και άλλα συμφωνικά έργα ο Μίκης; Πώς θα τα παρουσιάσετε όλα αυτά;
Δεν θα τα παρουσιάσετε. Αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Τα θεωρείτε υποδεέστερα; Κατώτερα; Δεν θα μιλήσω για τα κριτήριά σας, μόνο θα πω ότι όταν στο εξωτερικό, για την ίδια επέτειο, θα βλέπουν τέτοια έργα, εμείς εδώ θα ακούμε τραγούδια του Μίκη για μια ακόμα φορά. Φυσικά και τα λατρεύουμε. Αλλά, αν δεν κάνεις την υπέρβαση σε μια τέτοια επέτειο, πότε θα την κάνεις;
Η Λυρική θα ανεβάσει, λέει, ύστερα από πολλά χρόνια, τη «Δύναμη του πεπρωμένου». Να υποθέσω πως αντί γι’ αυτή την όπερα, θα μπορούσε να ανεβάσει ένα έργο Θεοδωράκη; Τι, όχι;
Αφού τα είπαμε. Δεν θέλουν αυτοί που κρατούν τα κλειδιά των κρατικών ορχηστρών και μουσικών φορέων. Να ξέρουν, πάντως, πως τους έχουμε καταλάβει. Και αν δεν θέλουν να τιμήσουν σωστά τον συνθέτη, δεν είναι στο χέρι τους. Δεν πρέπει να είναι.
Πολλά τα λάθη και τα πάθη τη χρονιά που τελειώνει. Κομμάτια η γλώσσα, πότε με γραμματικά και συντακτικά λάθη, πότε με εννοιολογικά και πότε με τη χρήση ξενικών όρων. Πέρασαν και κάτι δεκαετίες εν τω μεταξύ, μα όταν ξεκινούσε η γενιά μου τη δημοσιογραφία, τίτλος με ξένη λέξη απαγορευόταν δια ροπάλου. Ούτε στο κείμενο έπρεπε να κάνουμε επίδειξη αγγλομάθειας όπως συμβαίνει σήμερα. Θέλετε παράδειγμα;
Αυτή η φούστα είναι το hero piece για το ρεβεγιόν της Πρωτοχρονιάς. Κομψή, κοστίζει 50 ευρώ. Ασε μας κουκλίτσα μου που έμαθες και τα hero piece. As a working-class hero σου λέω, α πάγαινε από δώ. Σουσούδες της κακιάς συμφοράς, μάθετε να ακολουθείτε τον κανόνα. Εφόσον υπάρχει έκφραση στα ελληνικά, χρησιμοποιούμε αυτήν. Αλλιώς, σε λίγο θα μιλάμε σκέτα αγγλικά- το βλέπω να ‘ρχεται.
«Ρίξαμε αλάτι σε επίκαιρα σημεία» λέει ο αρμόδιος για να είναι οι δρόμοι ανοιχτοί. Επίκαιρα σημεία όπως; Πολύ θα με υποχρεώνατε αν μου λέγατε.
«Υπάρχουν και μία σωρό». Από όπου και να το πιάσεις, θανατηφόρο. Υπάρχει και μία σορός; Υπάρχει και ένας σωρός; Υπάρχουν και ένα σωρό (κάτι);
«Θαμμένη κυριολεκτικά στην ομίχλη» και πόσες φορές να επισημάνουμε προσοχή στη χρήση του «κυριολεκτικά»; Μήπως αν σας το μεταφράσω αγγλιστί (literally) το καταλάβετε καλύτερα; Ή μπα;
«Να ρωτήσουμε πόσες προτάσεις γάμου υποβλήθηκαν στον μύλο των ξωτικών». Υποβάλλω τα σέβη μου, σκέφτηκες πολλή ώρα για να το «στρογγυλέψεις» το κακόμοιρο το ρήμα ;
Λεμονάκι μυρωδάτο δεν έχει αυτή την εβδομάδα. Εχουμε το μυρωδάτο λεμονάκι της χρονιάς: ΟΝΟ ΟΝΟ ΗΤΟ (ο νοών νοείτω). Μακράν το καλύτερο.
Από Τετάρτη πάμε γι’ άλλα. Για να σας δω! Αδειο ή εντελώς στεγνό το ποτήρι;
