Συχνά οι άνθρωποι εκφράζουν την μοναξιά τους ενώ μπορεί να είναι σε σχέση, μέσα σε γάμο, να έχουν παρέες και μια κανονική ζωή. Αντιφατικές σκέψεις θα έλεγε κανείς όμως έχει σημασία να δούμε τι σημαίνει για τον καθένα αυτή η λέξη.
Της Μίκας Πανάγου*
Σχεδόν πάντα μας δημιουργεί ένα βαρύ συναίσθημα και μια απογοήτευση. Ψάχνουμε τι μπορεί να φταίει, γιατί κανείς δεν μπορεί να συνδεθεί μαζί μας. Πιστεύουμε λοιπόν ότι αν έχουμε κάποιες απόψεις ή ανάγκες και ο άλλος δεν τις ακούει ή δεν συμφωνεί είμαστε μόνοι. Ακόμα και να θέλουμε να πιούμε έναν καφέ η διαθεσιμότητα συχνά δεν υπάρχει. Όμως είναι σημαντικό να διερευνήσουμε αν τελικά ισχύει ή κάπως έτσι συνηθίσαμε στη ζωή μας. Τι ψάχνουμε μέσα από την έξοδο αυτή του καφέ, πόσο χρόνο επενδύουμε, τι προσδοκίες κουβαλάμε. Γιατί συχνά απορρίπτουμε αυτούς γύρω μας αφού θεωρούμε ότι δεν μας κάνουν χωρίς να δίνεται μια ευκαιρία. Μπορεί επίσης να βιώνουμε την βόλτα αυτή σαν κάτι υψηλής σημασίας και να πρέπει να μας συνοδεύσει κάτι που να μας ταιριάζει απόλυτα.
Πίσω από αυτές τις δικαιολογίες κάποιοι θέλουν να επιβεβαιώσουν την μοναξιά τους γιατί αυτό κουβαλάνε σαν ψυχική προίκα. Τί θα πει είμαι μόνος και τί ενισχύω την αυτονομία μου. Υπάρχει στη σημερινή εποχή μια τάση υπέρ ηρωισμού, μια χαρά τα καταφέρνω μόνη, περνάω τέλεια και μόνος, τι να βάζω σκοτούρες στο κεφάλι μου, είμαι δυνατή μπορώ Και μόνη μου, όλα τα παραπάνω είναι φυσικό στο να μην αφήνουν χώρο σε κάποιον να έρθει στη ζωή μας σαν φίλος, σύντροφος ή συνεργάτης.
Σηκώνουμε έναν τοίχο, αναλαμβάνουμε όλα τα βάρη μόνοι, κάποιες φορές φταίμε εμείς και άλλες οι άλλοι που δεν έχουμε στήριξη ή περιμένουμε έναν ήρωα βγαλμένο από ταινία με τα καλύτερα στοιχεία ώστε να πληροί τις προσδοκίες μας. Δεν διαθέτουμε χρόνο να δοκιμάσουμε να συνεργαστούμε, να συνυπάρξουμε, να ζήσουμε πράγματα με κάποιον διαφορετικό από εμάς αλλά ταυτόχρονα άνθρωπο. Η εποχή προστάζει το μόνη/ μόνος γιατί το έχουμε ταύτιση με το δυνατός και ανεξάρτητος. Υπάρχει διαφορά στο μπορώ να βίοποριστώ μόνος, να φροντίσω ένα κατοικίδιο, να συντηρώ ένα σπίτι, να διεκπεραιώνω τις επαγγελματικές μου υποχρεώσεις με το να μοιράζομαι.
Γιατί στον άνθρωπο αρέσει η συντροφικότητα και το μοίρασμα ιδεών, συναισθημάτων, απόψεων. Η συνεργασία μπορεί να ανακουφίσει και να φέρει μεγάλα αποτελέσματα. Η ανατροφή ενός παιδιού εφόσον υπάρχουν και οι δυο γονείς με το μαζί θα αντιμετωπίσουν τις δυσκολίες και θα αλληλοσυμπληρώνονται. Η κοινωνική απομόνωση πρέπει να μας ανησυχεί και όχι να μας αρέσει και να την ενισχύουμε. Δεν ταιριάζουν όλοι με όλους όμως υπάρχουν εκεί έξω άτομα που μπορεί να αποτελούν κομμάτια του παζλ της δίκης σας ζωής και εσείς αντίστοιχα της δικής του. Και αν συναντήσουμε κομμάτια αταίριαστα, που παλεύουν με το ζόρι να εφαρμόσουν θα τα αντικαταστήσουμε με αλλά.
Κάτι παίρνουμε, κάτι δίνουμε σε όσους περνάνε από την ζωή μας. Κάτι αφιερώνουμε, κάτι μας αφιερώνουν σε όσους μένουν στη ζωή μας. Από την φύση μας αναζητούμε μια στήριξη, ένα χάδι, έναν λόγο, μια ζεστασιά, μια παρέα με ανθρώπινη υπόσταση και όχι ένα άψυχο αντικείμενο. Μπορείς να είσαι δυνατός, αυτόνομος, ανεξάρτητος αλλά ταυτόχρονα με παρέα και συντροφικότητα.
* Η Μίκα Πανάγου είναι κοινωνική λειτουργός με εκπαίδευση στη συστημική οικογενειακή θεραπεία – Facebook – Instagram
