Πάλεψε παλικαρίσια με τον θάνατο πολλά χρόνια, διατηρώντας πάντοτε τη δύναμη η οποία τη χαρακτήριζε σε κάθε πτυχή της ζωής της. Η Σοφία Ταράντου, άνθρωπος, φίλη, πυλώνας του αρχαιολογικού και πολιτιστικού ρεπορτάζ, εκείνη που βοηθούσε όσους είχαν ανάγκη και λάτρευε και φρόντιζε όσα ζωάκια μπορούσε (και δεν μπορούσε), έφυγε χθες τα μεσάνυχτα σε ηλικία 69 ετών.
Η Σοφία Ταράντου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1955 και αποφοίτησε από το Ιστορικό και Αρχαιολογικό Τμήμα της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Ήταν πολύγλωσση καθώς μιλούσε αγγλικά, γαλλικά, ιταλικά και γερμανικά και οι γνώσεις της ήταν απεριόριστες.
Η δημοσιογραφική της σταδιοδρομία συνδέθηκε με την έκδοση της εφημερίδας «Έθνος». Είχε προηγηθεί η συνεργασία με τον αείμνηστο Γιώργο Μπόμπολα στην έκδοση της Μεγάλης Σοβιετικής Εγκυκλοπαίδειας. Ξεκίνησε να εργάζεται στην εφημερίδα από την επανέκδοσή της, τον Σεπτέμβριο του 1981 και παρέμεινε έως το κλείσιμο της εφημερίδας το 2015, εργαζόμενη για πολλά χρόνια ως υπεύθυνη του πολιτιστικού ρεπορτάζ, στο οποίο διακρίθηκε. Διετέλεσε, επίσης, υπεύθυνη του Γραφείου Τύπου του ΥΠΠΟ και σύμβουλος των αείμνηστων υπουργών Πολιτισμού, Μελίνας Μερκούρη και Θάνου Μικρούτσικου.
Η Σοφία Ταράντου υπήρξε μια ευσυνείδητη και καταρτισμένη δημοσιογράφος, η οποία εργάστηκε με επιμέλεια και σεβασμό προς τους κανόνες της δεοντολογίας ενώ ήταν πολύ αγαπητή σε συναδέλφους, συνεργάτες και φίλους. Άνθρωπος ευγενής, με ήθος και υποδειγματική επαγγελματική συμπεριφορά, διακρίθηκε στο Πολιτιστικό ρεπορτάζ με εξειδίκευση στα Αρχαιολογικά θέματα και θα μείνει αξέχαστη σε όσους, τόσο στον χώρο των ΜΜΕ όσο και στο Υπουργείο Πολιτισμού, συνεργάστηκαν μαζί της.
Το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ συλλυπείται βαθύτατα τον σύζυγό της, ομότιμο καθηγητή Γιώργο Κορρέ, την οικογένεια και τους οικείους της και αποχαιρετά την άξια συνάδελφο.
Μια γυναίκα με πάθος, εκρηκτική, γεμάτη ταλέντα και χαρίσματα, η Σοφία Ταράντου ρουφούσε καθημερινά τη ζωή μέχρι το μεδούλι. Καυτό το χιούμορ της, σπουδαίος ο αυτοσαρκασμός της, τεράστια η βοήθεια που έδινε στους νέους με ταλέντο που έμπαιναν στο επάγγελμα. Πάνω απ’ όλα, όμως, ήταν οι γνώσεις της που καθόριζαν την ποιότητα του χαρακτήρα της. Ακόμα και στις διαφωνίες, έβαζε τελικά τη δική της, μοναδική σφραγίδα. Αφοσιωνόταν στους πολυάριθμους φίλους της και τους συνέτρεχε σε κάθε ανάγκη τους, σε κάθε περίπτωση, με απόλυτη ανδιοτέλεια.
Ενδεικτικά για την αγάπη που της έτρεφαν οι φίλοι και συνάδελφοί της, είναι μερικά από τα σχόλια στο Facebook. «Αεικίνητη, παθιασμένη, εκρηκτική, αθυρόστομη, πεισματάρα αλλά και αστείρευτη πηγή γνώσης και στοργική και βράχος στις δύσκολες στιγμές μας» γράφει συνάδελφος που δούλεψε πολλά χρόνια μαζί της.
«Πάλεψε για τη ζωή της με όλες της τις δυνάμεις, με γενναιότητα και πείσμα.
“Θα το νικήσω εγώ, όχι εκείνο εμένα”. Η μάχη όμως ήταν άνιση, το θηρίο πιο ισχυρό …ακόμη και από τη Σοφία.
Τη Σοφία τη δυνατή, την παρορμητική, τη φωνακλού, αυτό το προικισμένο πλάσμα που δεν ησύχαζε αν δεν έφερνε εις πέρας κάτι, οτιδήποτε, που είχε αναλάβει ή βάλει στο μυαλό.
Θα θυμάμαι πάντα τη μαχητικότητ ά της, την αγάπη της για τη ζωή, το νοιάξιμό της για όλους. Τις γνώσεις της – μια κινητή εγκυκλοπαίδεια ήταν η Σοφία. Το απίστευτο πάθος της για τα ζώα, τους μιλούσε και της μιλούσαν κατευθείαν στην καρδιά.
Χαιρόταν και παθιαζόταν να μιλά για όλα όσα την ενδιέφεραν. Θα μου λείψουν οι ατέλειωτες συζητήσεις μας (ακόμη και οι κόντρες), οι αναμνήσεις για τα χρόνια στην εφημερίδα, για τη Μελίνα και τον Θάνο που τους πίστεψε και υπέφερε όταν έφυγαν» σημειώνει μια από τις πιο αγαπημένες της φίλες και συναδέλφους.
Άλλη αγαπημένη φίλη και συνάδελφος, έγραψε: «Από το πρώτο φύλλο του Έθνους, τότε που σε έφερε σε μένα, δώρο μοναδικό μαζί με το Ντινακι μας,ο Αλέκος Φιλιππόπουλος, μέχρι χθες τη νύχτα, ήσουν ένα νήμα Ζωής αδιάκοπο ,βελούδινο και τραχύ μαζί πεισματάρα μου. Γλυκό σαν μ’ αγκάλιαζες,δύσκολο σαν έσφιγγες το σαγόνι και πείσμωνες.
Στο ρεπορτάζ, στην έρευνα, στις ανασκαφές, στα σπίτια μας ,στους έρωτες και τους γάμους μας, στην Βοϊδοκοιλιά και τ´ Ανάκτορο του Νέστορα, κοσκινίζοντας το χώμα της ανασκαφής, με νυχτέρια στα Βολιμίδια, με κλεμμένα καρπούζια και τραγούδια μέσα στους θολωτούς τάφους της Μεσσηνίας, στο χαζό ανταγωνισμό για την αγάπη της Μελίνας και του Θάνου, στις ανεξάντλητες χαρές του πολιτιστικού ρεπορτάζ ,στα ταξίδια και τα όμορφα Θέλω μας,σε ΌΛΑ όσα πιστέψαμε κι ονειρευτήκαμε, ΣΤ´ ΟΡΚΙΖΟΜΑΙ σήμερα Σοφούλα μου ότι θα φυλάξω το νήμα που έκοψες χθες»
Η κηδεία της θα γίνει την Πέμπτη, ώρα 14:00 από τον ιερό ναό Μεταμορφώσεως Σωτήρος Χαλανδρίου.
Φίλοι και συνάδελφοί της που συμμερίζονταν την τεράστια αγάπη και αφοσίωσή της για τα ζώα, θα ενισχύσουν, αντί στεφάνων, την Ζωοφιλική Ενωση Αγίας Παρασκευής. ΙΒΑΝ : GR3802602340000440201397901
Αγγελική Κώττη
