Η επικράτηση του Αμερικανού Προέδρου Ντόναλντ Τράμπ, ήταν σαρωτική. Ο Ισραηλινός πρωθυπουργός τη χαρακτήρισε ως τη σπουδαιότερη επιστροφή ηγέτη στο πολιτικό σκηνικό. Για τα Αμερικανικά δεδομένα, μοναδικό ανάλογο, υπήρχε με τον πρόεδρο Grover Clevelant το 1893 με συμβολισμούς και συνέπειες παντελώς διαφορετικής κλίμακας.
Ο Πρόεδρος Τραμπ νίκησε απέναντι σε ένα αρνητικό υπόβαθρο δημοσκοπήσεων και φερόμενων τάσεων της κοινής γνώμης, που θα μπορούσε να αξιολογηθεί και ως προσπάθεια χειραγώγησης του εκλογικού σώματος. Αυτό δείχνει και την ορμή και τη σπουδαιότητα των παραγόντων, που ‘έχτισαν’ την επικράτησή του. Και που ανεξάρτητα από τις πολιτικές στοχεύσεις και τα προτάγματά του, θα πρέπει τουλάχιστον να συμπεριλάβει στα κριτήρια της διακυβέρνησής του. Αν δεν αποτελέσουν μάλιστα τους πυλώνες της.
Η οικονομία έπαιξε καταλυτικό ρόλο στις επιλογές του εκλογικού σώματος. Θα πρέπει ο νέος Πρόεδρος να ανταποκριθεί. Και να τιθασεύσει πρώτιστα τον πληθωρισμό. Που κατατρώει την αγοραστική δύναμη και τις σάρκες της κοινωνικής αξιοπρέπειας της μεγάλης πλειοψηφίας της Αμερικανικής κοινωνίας. Λέγεται ότι θα το επιχειρήσει με μέτρα προστατευτισμού και επιβολής δασμών. Παράλληλα όμως θα αναδειχθεί όπως εκτιμάται και η σπουδαιότητα της φτηνής ενέργειας και των ορυκτών καυσίμων. Οι συνέπειες ως προς τις διεθνείς προτεραιότητες και τη συνέχιση πολιτικών για την ‘Πράσινη Οικονομία΄ θα είναι καίριες.
Η ασφάλεια και το μεταναστευτικό, έριξαν βαριά τη σκιά τους στο αποτέλεσμα των εκλογών. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Πρόεδρος Τραμπ, αμέσως μετά την εκλογή του δήλωσε ότι θα προχωρήσει στην απέλαση εκατομμυρίων προσώπων, που παραμένουν παράνομα στις ΗΠΑ. Η αποτελεσματικότητά του, θα αποτελέσει καταλυτικό προηγούμενο και για την Ευρώπη. Που μετά από παλινωδίες αφέλειας, προσώπων αμφιβόλων κινήτρων και συγκρότησης, έχει ήδη αναδείξει την αναγκαιότητα για αποτελέσματα στον τομέα των επιστροφών.
Ο Πρόεδρος Τραμπ μίλησε με σαφήνεια για τον τερματισμό των πολέμων. Το εξειδίκευσε με την Ουκρανία. Απευθύνθηκε σε μια κοινωνία και ένα εκλογικό σώμα, που δείχνει σημάδια κόπωσης. Στο μέτρο ιδίως που θεωρεί ότι τα κονδύλια που θα εξοικονομηθούν, θα βελτιώσουν την καθημερινότητα των Ευρωπαίων πολιτών. Το πλαίσιο υλοποίησης, απαιτεί επεξεργασία. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι υπάρχει διάθεση για καθυστερήσεις. Η Ευρώπη πρέπει να συμμετάσχει στη σχετική διαβούλευση. Για τη Μέση Ανατολή δε φαίνεται να υπάρχει ανάλογη εφαρμογή. Τουναντίον ως τερματισμός των πολέμων, μπορεί να εκληφθεί η εξάλειψη της κοιτίδας συντήρησής τους. Ως τέτοια εκλαμβάνεται το Ιράν. Η πολιτική της πρώτης Προεδρίας Τραμπ, δεν αφήνει αμφιβολίες.
Η εποχή Τραμπ, δείχνει να διαμορφώνεται από τις επιταγές και τις ανάγκες του πραγματισμού. Είναι γέννημα της αγωνίας των μεγάλων πλειοψηφιών. Που αναζητούν λύσεις. Τα περί δικαιωματισμών και κάθε συναφούς ακρότητάς τους, περνούν σε δεύτερη μοίρα, αν δεν πρόκειται να αντιμετωπιστούν με καχυποψία, εχθρότητα και απαξία. Είναι και αυτό μια επιλογή πραγματισμού. Για να αποφευχθεί η μοιραία συνέχεια. Γιατί διαχρονικά οι ακρότητες προκαλούν ακρότητες. Δεν έχουμε το άλλοθι της άγνοιας.
