Σαφές μήνυμα προς όλες τις πολιτικές δυνάμεις για την ανάγκη συνεννόησης και στήριξης της εθνικής γραμμής για την αντιμετώπιση των σύγχρονων προκλήσεων της χώρας, έστειλε με την ομιλία του στην Πάτρα, ο Κώστας Καραμανλής ο οποίος παράλληλα διέψευσε κατηγορηματικά οποιοδήποτε ενδεχόμενο ενδιαφέροντος του για την Προεδρία της Δημοκρατίας.
Του Κώστα Πασίση
Ο πρώην Πρωθυπουργός εστίασε περισσότερο σε έναν εθνικό λόγο, ενισχύοντας το αφήγημα της ενότητας, που έχει ανάγκη η χώρα που αντιμετωπίζει πλείστες προκλήσεις, σε ένα ασταθές περιβάλλον.
Σε μια ομιλία 2.000 λέξεων, ο Κώστας Καραμανλής αφιέρωσε μόλις 73 λέξεις για να σχολιάσει τις εσωκομματικές εντάσεις που προκλήθηκαν από τη διαγραφή του Αντώνη Σαμαρά και τα σενάρια για την υποψηφιότητά του στην Προεδρία της Δημοκρατίας.
Ωστόσο από τον επίλογο της τοποθέτησης του προκύπτουν σημαντικά πολιτικά συμπεράσματα. Αλλά δε διαφαίνεται διαμόρφωση «μετώπου» με τον Αντώνη Σαμαρά εναντίον του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Σαφώς και η τοποθέτησή του εμπεριέχει αιχμές που μεταφράζονται ως έκφραση δυσαρέσκειας προς την ηγεσία της ΝΔ. Αλλά μέχρι εκεί…
Η έμφαση του Καραμανλή στο σεβασμό της διαφορετικής άποψης, η αποδοκιμασία της «δαιμονοποίησης» και των πειθαρχικών μέτρων, καθώς και η γενικότερη προτροπή για εθνική ενότητα, μπορεί να ερμηνευτούν ως κριτική στις ενέργειες που οδήγησαν στη διαγραφή Σαμαρά.
Ωστόσο, ο Κώστας Καραμανλής, παραδοσιακά, χρησιμοποιεί ήπιο πολιτικό λόγο και αποφεύγει την άμεση αντιπαράθεση και τις προσωπικές αντεγκλήσεις.
Γεγονός που αναγνωρίζεται από το Μαξίμου, που είδε σχεδόν με αίσθημα …ηρεμίας την ομιλία του στην παρουσίαση του βιβλίου του Γιώργου Χαρβαλιά «ΓΙΑΒΟΛ!».
Ένα έτερο συμπέρασμα στον απόηχο του προαναφερθέντος, είναι ότι πιθανώς δεν υπήρξε κάποια προ συνεννόηση με τον Αντώνη Σαμαρά ο οποίος πρότεινε τον Κώστα Καραμανλή για πρόεδρο της Δημοκρατίας
«…Μια τελευταία λέξη για τα περί Προεδρίας της Δημοκρατίας. Με τιμά η σκέψη ειδικά μάλιστα όταν προέρχεται από έναν πρώην Πρωθυπουργό. Θέλω όμως να ξεκαθαρίσω ότι το θέμα ούτε με αφορά ούτε με ενδιαφέρει», τόνισε χαρακτηριστικά κλείνοντας το σχετικό κεφάλαιο και λύνοντας σε δεύτερο χρόνο και τα χέρια του Κυριάκου Μητσοτάκη για ένα θέμα που έχει μετατραπεί σε «καυτή» πατάτα…
Στην προκειμένη περίπτωση φαίνεται ότι ο Μεσσήνιος πολιτικός προσπάθησε να παίξει κάποιο πολιτικό παιχνίδι…
Για τα ελληνοτουρκικά επανέλαβε τις γνωστές διατυπωμένες θέσεις του, εστιάζοντας στη μία διαφορά, όπως η οριοθέτηση ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδας, απορρίπτοντας οποιαδήποτε συζήτηση για τα θέματα που θέτει η Τουρκία ως αβάσιμα και παράνομα.
«Ας τα ξεχάσουν», είναι η φράση που χρησιμοποίησε, στέλνοντας εμμέσως, και μήνυμα στην κυβέρνηση να μην υποκύψει σε διεθνείς πιέσεις.
Επίσης επανέλαβε το εθνικό αίτημα για βιώσιμη και δίκαιη λύση στο Κυπριακό, στηρίζοντας ξεκάθαρα τον κυπριακό ελληνισμό.
«Η ιδιαίτερα απαιτητική αυτή ατζέντα επιβάλλει ισχυρές ένοπλες δυνάμεις, αξιόπιστη αποτρεπτική ικανότητα, ενεργό πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική, καθαρά μηνύματα προς όλους, πάνω από όλα εθνική ενότητα και συνεννόηση», υπογράμμισε ο κ. Καραμανλής δίνοντας το πολιτικό στίγμα της νέας παρέμβασης του, που θα έχει και συνέχεια…
«Πυρά Καραμανλή σε Βερολίνο – Βρυξέλλες
Όπως και στις τελευταίες ομιλίες του, άσκησε δριμύτατη κριτική στη Γερμανία όπως και την απογοήτευση του για την Ευρωπαϊκή Ένωση
Για τη Γερμανία αναφέρθηκε στις ιστορικές ευθύνες της από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ειδικά στο ζήτημα των αποζημιώσεων και του κατοχικού δανείου, υπογραμμίζοντας ότι η Ελλάδα δεν έχει παραιτηθεί από τις απαιτήσεις της.
Στο στόχαστρο του βρέθηκε και η οικονομική ηγεμονία της Γερμανίας στην Ε.Ε., η οποία απομακρύνει – όπως είπε – την Ένωση από τις αρχές της αλληλεγγύης και της συνοχής.
Για την Ε.Ε επεσήμανε τις αποτυχίες της στη διαχείριση κρίσεων, από την οικονομική κρίση έως το μεταναστευτικό. Ενώ επέκρινε και τις πολιτικές λιτότητας και την έλλειψη μηχανισμών σύγκλισης και αλληλεγγύης.
Αναφερόμενος στις διεθνείς γεωπολιτικές εξελίξεις, όπως είναι ο πόλεμος στην Ουκρανία έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου για την παρατεταμένη σύγκρουση, επικεντρώνοντας στους κινδύνους κλιμάκωσης και στις αρνητικές συνέπειες για την ειρήνη και τη σταθερότητα.
Καταδίκασε τη ρωσική εισβολή, αλλά άφησε αιχμές για τη διαχείριση της κρίσης από τη Δύση.
Τέλος, υποστήριξε το δικαίωμα του Ισραήλ να υπερασπίζεται τον εαυτό του, αλλά προειδοποίησε ότι η υπέρμετρη χρήση βίας υπονομεύει τη σταθερότητα και την ειρηνική συνύπαρξη.
