Μιλώντας στο πάνελ του συνεδρίου του Economist στην Αθήνα, με τίτλο: «Το όραμα για έναν βιώσιμο, ειρηνικό και ισότιμο κόσμο», ο Αλεξάντρ Στούτζμαν που εκπροσωπεί την Ευρωπαϊκή Ένωση στη Γάζα και τη Μέση Αναστολή, μίλησε για τις δραματικές συνθήκες κάτω από τις οποίες ζουν οι Παλαιστίνιοι στη Γάζα τους τελευταίους μήνες και για τις σοβαρές ζημιές που υπάρχουν σε κτίρια, δίκτυα και υποδομές αλλά και για τον κρίσιμο ρόλο των διεθνών θεσμών στην αποκατάσταση.
«Η ζημιά είναι τεράστια. Δεκαόκτώ δισεκατομμύρια χρειάζονται για την αποκατάσταση και είναι το ελάχιστο, θα έλεγα η ελάχιστη εκτίμηση. Είναι σαφές ότι μάλλον θα χρειαστεί το διπλάσιο ποσό», τόνισε και προσέθεσε: «Και αναφερόμαστε μόνο μέχρι τον Ιανουάριο αυτής της χρονιάς. Μπορείτε να φανταστείτε τι θα ακολουθήσει; Η λύση βεβαίως είναι να υπάρξει ένα μακροχρόνιο πλάνο αποκατάστασης που να αφορά όλα τα παραπάνω και βεβαίως να υπάρξει μια πρόνοια για την ίδια την κοινωνία που αφορά άμεσα και τις πολιτικές αποφάσεις που θα ληφθούν για αυτήν.
Να υπάρξει ένα business plan, ένα πλάνο επείγουσας παρέμβασης, Να υπάρξουν αλλαγές ώστε να σταθεροποιηθεί το πολιτικό καθεστώς της πολιτικής αρχής στη Δυτική Όχθη. Όχι τώρα μόνο, αλλά και στο μέλλον. Στη Γάζα, πέραν της επίλυσης του θέματος, εδώ βλέπουμε ότι χρειάζεται ένα μείγμα πολιτικών και για να επιτευχθεί τούτο οι θεσμοί θα πρέπει να εκπληρώσουν στο 100% το ρόλο τους».
Ο βουλευτής και πρώην Επίτροπος Μετανάστευσης, Εσωτερικών Υποθέσεων και Ιθαγένειας της Ευρωπαϊκής Ένωσης από τον Νοέμβριο του 2014 έως τον Δεκέμβριο του 2019, Δημήτρης Αβραμόπουλος, κατά την ομιλία του επεσήμανε ανάμεσα σε άλλα τις διαιρέσεις που υπάρχουν στην ΕΕ σε σχέση με το μεταναστευτικό αλλά και τις αδυναμίες των διεθνών οργανισμών.
«Καθημερινά ασκείται πίεση στην Ευρώπη. Στην Ευρώπη όμως δεν υπάρχει συνεννόηση σε διεθνές επίπεδο. Οι διεθνείς οργανισμοί είναι αδύναμοι. Άρα, ζούμε τις επιπτώσεις από της ανθρώπινης κινητικότητας που προκαλούν και οικονομικές και πολιτικές και γεωπολιτικές κρίσεις. Αυτό όφειλε να το γνωρίζει η διεθνής κοινότητα, αλλά είπαμε, είναι και αυτή διηρημένη», τόνισε.
Αναφερόμενος στην διαχείριση του μεταναστευτικού από την Ελλάδα, ο κ. Αβραμόπουλος, επεσήμανε: «Η Ελλάδα πέρασε δύσκολες στιγμές. Ασκεί μία πολιτική η οποία είναι πολύ ισορροπημένη ανάμεσα στην προστασία των συνόρων, όπως προβλέπει και το νέο Σύμφωνο, αλλά από την άλλη μεριά η Ελλάδα έχει να αντιμετωπίσει το έλλειμμα αλληλεγγύης στην Ευρώπη.
Η αλληλεγγύη, ξέρετε, που ελέχθη πολλές φορές, δεν είναι μια άυλη, ωραία έννοια. Η αλληλεγγύη είναι από τις βασικές προϋποθέσεις και όρους πάνω στους οποίους ιδρύθηκε η Ευρωπαϊκή Ένωση μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Αξίζει να σας πω χαρακτηριστικά ότι αναφέρεται ο όρος 17 φορές στα ιδρυτικά κείμενα της Ένωσης. Πού είναι λοιπόν η αλληλεγγύη; Πολύ σωστά είπατε πρωτύτερα για το πώς θα μοιραστούμε το βάρος. Εκεί υπάρχει δυσκολία. ‘Αλλοι το θεωρούν βάρος, άλλοι το θεωρούν υποχρέωση», τόνισε ο κ. Αβραμόπουλος ενώ κατέληξε ότι έχει έρθει η ώρα των μεγάλων ευθυνών για τις εθνικές κυβερνήσεις και τους διεθνείς οργανισμούς.
Ο Τζον Ντότζενμπεργκ, πρώην αξιωματούχος του Λευκού Οίκου που πήρε το λόγο στη συνέχεια μίλησε για την ενίσχυση των νέων και για τον ρόλο τους στη λήψη των μελλοντικών αποφάσεων σε σχέση με όλα τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει ο κόσμος. Είπε σχετικά: «Αν δεν το κάνουμε αυτό για τη μελλοντική γενιά, το παιχνίδι θα χαθεί. Θα πρέπει να ακούσουμε τις ανησυχίες τους, τη φωνή τους, να μάθουμε ο ένας από τον άλλον», προειδοποίησε, ενώ συμπλήρωσε ότι επίσης πρέπει να μάθουμε να ακούμε.
«Συχνά ξεχνάμε να το κάνουμε. Να κάνουμε το πιο εύκολο, να αφουγκραζόμαστε τη φωνή των άλλων. Το έχω κάνει όλο αυτό το λάθος και εγώ. Χωρίς να ακούσουμε ακόμα και τη φωνή αυτών μεμονωμένων ατόμων που έχουν πληγεί από τα δεινά. Μπορεί να πέσουμε στην παγίδα να επιβάλλουμε λύσεις οι οποίες δεν θα φέρουν κανένα αποτέλεσμα.
Γι’ αυτό η ακρόαση τελικά, το να ακούμε για να καταλάβουμε καλύτερα τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν αυτά τα πράγματα, μπορεί να μας οδηγήσει σε μια πιο προσοδοφόρα λύση. Να μάθουμε να επικοινωνούμε πιο αποτελεσματικά. Να την δούμε και από μία διαφορετική, αν θέλετε οπτική και να την επικοινωνήσουμε ουσιαστικά, διασφαλίζοντας έτσι ότι υπάρχει και πόνος για τον συνάνθρωπο.
Αλληλεγγύη, ενίσχυση των νέων, ακρόαση και πάντα να λειτουργούμε προληπτικά, να λειτουργούμε από πριν και όχι αμυντικά. Αν θέλετε αυτό μπορεί να ανατρέψει την όποια κατάσταση κρίσης. Και θα πρέπει αυτό να το κάνουμε παίρνοντας συγκεκριμένα βήματα. Σε όλο τον κόσμο, κάτι που θα μας φέρει πιο κοντά σε μια πιο βιώσιμη, σε έναν πιο βιώσιμο κόσμο, πιο ειρηνικό. Και με μεγαλύτερη ισότητα».
Τέλος, η ερευνήτρια στο ΕΛΙΑΜΕΠ, Έλενα Λαζάρου που έκλεισε το πάνελ, σχολιάζοντας σημείωσε ότι «οι απειλές εγγενώς αλληλοσυνδέονται. Έτσι λοιπόν, εκεί όπου έχουμε τη μεγαλύτερη μετακίνηση πληθυσμού, επί του παρόντος έχουμε και τα μεγαλύτερα περιστατικά συγκρούσεων, τα υψηλότερα επίπεδα εύθραυστων κρατών. Τα μεγαλύτερα επίπεδα έλλειψης πρόσβασης σε νερό και τροφή. Αν κοιτάξουμε το χάρτη, εάν βάλουμε σε ένα χάρτη οποιαδήποτε απειλή, βλέπουμε ότι η Νότια Ασία, η Κεντρική Αφρική είναι απειλές. Και επειδή έχω ζήσει στη Λατινική Αμερική επί μακρόν, πρέπει να πω ότι η Δυτική Νότια Αμερική, η Βενεζουέλα έχει 7 εκατομμύρια πρόσφυγες και αυτό αυξάνει. Πιστεύω λοιπόν ότι η έρευνα είναι σημαντική για να συνδέσει τα κομμάτια του παζλ. Από όλους τους εντυπωσιακούς ομιλητές που ακούσαμε, είδαμε αυτό τον κοινό παρονομαστή».
