Την τακτική της ουδετερότητας, αποφεύγοντας να εκφράσει προτίμηση μεταξύ Ανδρουλάκη και Δούκα, κρατεί, τουλάχιστον επισήμως, η κυβέρνηση αναφορικά με τις εσωκομματικές εκλογές του ΠΑΣΟΚ, παρόλο που παρακολουθεί με προσοχή τις εξελίξεις.
Του Κώστα Πασίση
Κάθε ανοικτή εσωκομματική διαδικασία είναι μια καλή εξέλιξη, δήλωσε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Παύλος Μαρινάκης ο οποίος πρόσθεσε μεταξύ άλλων ότι η κυβέρνηση δεν εκφράζει ανησυχία, αλλά προσδοκία για την ανάδειξη μιας αξιόπιστης και κοστολογημένης εναλλακτικής πρότασης από την αντιπολίτευση, κάτι που δεν επιτεύχθηκε στις πρόσφατες εσωκομματικές διαδικασίες του ΣΥΡΙΖΑ.
Στο Μαξίμου αξιολογούν το αποτέλεσμα και όπως λέγεται δεν «αγχώθηκαν» από τους δυο «μονομάχους» Ανδρουλάκη – Δούκα.
Ο «κρητικός» υποψήφιος αρχηγός έχει αφήσει ήδη το πολιτικό αποτύπωμα του και λίγο-πολύ είναι προβλέψιμος, ως πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ.
Από την άλλη η υποψηφιότητα Δούκα δεν είναι «φοβική» για τη ΝΔ, κυρίως, λόγω του αριστερού προφίλ του, που «περιχαρακώνει» το ΠΑΣΟΚ, σε συγκεκριμένο πλαίσιο.
Σε αντίθεση με τον μετριοπαθή πολιτικά Παύλο Γερουλάνο και περισσότερο την Άννα Διαμαντοπούλου, οι οποίοι δυνητικά θα μπορούσαν να διεκδικήσουν ένα “κομμάτι” από την εκλογική πίτα του Κέντρου όπου κυριαρχεί η ΝΔ και η προσωπικότητα του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Βέβαια έμπειροι αναλυτές υποστηρίζουν ότι με αρχηγό του ΠΑΣΟΚ Ανδρουλάκη ή Δούκα, η ΝΔ δεν έχει συνομιλητές και οι πολιτικές συναινέσεις παραμένουν ζητούμενο…
Τους επόμενους μήνες, η Βουλή θα κληθεί να λάβει αποφάσεις σε μια σειρά ζητημάτων που απαιτούν ευρύτερες συναινέσεις, όπως η εκλογή η εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας και η αναθεώρηση του Συντάγματος.
Ειδικά η εκλογή του ανώτατου άρχοντα της χώρας έχει μετατραπεί σε δισεπίλυτη εξίσωση, με δεδομένο ότι ένας αριθμός γαλάζιος βουλευτών έχουν διαμηνύσει στο Μαξίμου πως δεν προτίθενται να υπερψηφίσουν την Κατερίνα Σακελλαροπούλου, αν είναι η πρόταση της κυβέρνησης.
Οι «γραμμές» με Ανδρουλάκη ή Δούκα
Το θέμα της εκλογής ηγεσίας στο ΠΑΣΟΚ, είτε είναι ο Ανδρουλάκης, είτε ο Δούκας, απασχολεί την κυβέρνηση καθώς έχουν το δικό τους ξεχωριστό πολιτικό στίγμα, που πρέπει να αντιμετωπιστεί διαφορετικά.
Στην προκειμένη περίπτωση δυο είναι τα αυτονόητα σενάρια:
Το πρώτο είναι η επανεκλογή του Νίκου Ανδρουλάκη καθώς έκοψε πρώτος το νήμα της εσωκομματικής κούρσας, κερδίζοντας με διαφορά ασφαλείας τον αντίπαλο του, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν μπορεί υπάρξει ανατροπή μέσα στις επόμενες έξι ημέρες.
Άλλωστε στις 13 Οκτωβρίου, που είναι ο δεύτερος γύρος, οι εσωκομματικές κάλπες θα είναι άδειες και όλα θα μετρηθούν εξαρχής…
Η νίκη Ανδρουλάκη σηματοδοτεί τη συνέχιση της υπάρχουσας πολιτικής γραμμής που έχει διαμορφώσει στο ΠΑΣΟΚ τα τελευταία χρόνια.
Κύρια χαρακτηριστικά αυτής είναι η στρατηγική της αυτόνομης πορείας, όπου το ΠΑΣΟΚ αποφεύγει να ταυτιστεί είτε με τη Νέα Δημοκρατία είτε με τον ΣΥΡΙΖΑ, προσπαθώντας να επανακτήσει τη θέση του ως ανεξάρτητου κεντροαριστερού πόλου.
Η σταθεροποίηση και η ανασυγκρότηση του κόμματος μετά από μια δύσκολη πολιτικά περίοδο και η επιμονή σε μια «ήπια» αντιπολίτευση.
Το δεύτερο σενάριο σχετίζεται με την εκλογή Χάρη Δούκα.
Η συγκεκριμένη υποψηφιότητα στέλνει άλλα «σήματα» και δείχνει μια διαφορετική πορεία για το ΠΑΣΟΚ.
Ο δήμαρχος Αθηναίων κινείται πιο αριστερά από τον Ανδρουλάκη, και μια πιθανή νίκη του θα μπορούσε να φέρει αλλαγές σε δύο βασικά σημεία:
Μια μετατόπιση του ΠΑΣΟΚ προς τα αριστερά, με δεδομένο ότι ο Χάρης Δούκας τάσσεται υπέρ ενός κοινού βηματισμού στο χώρο της κεντροαριστεράς.
Άλλωστε ο ίδιος εξελέγη δήμαρχος Αθήνας με την υποστήριξη πολλών στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ που τάσσονται ανοικτά υπέρ της δημιουργίας ενός κεντροαριστερού πόλου, ως ισχυρό αντίβαρο στην κυριαρχία της κεντροδεξιάς.
Παρόλο που μια τέτοια προοπτική δεν είναι δεδομένη, το ενδεχόμενο συνεργασίας ή συντονισμού στην αντιπολίτευση θα γινόταν πιο πιθανό με τον Χάρη Δούκα στην ηγεσία.
Επίσης αναμένεται μια αναπροσαρμογή της στρατηγικής της αντιπολίτευσης. Ο Χάρης Δούκας μπορεί να υιοθετήσει μια πιο επιθετική στάση έναντι της κυβέρνησης.
Στη βάση αυτή το Μαξίμου έχει εύλογο ενδιαφέρον για τις εξελίξεις στην Κεντροαριστεράς, που μπορεί να έχουν αντίκτυπο και στη Κεντροδεξιά, ως συγκοινωνούντα δοχεία…
