Στο άκουσμα της λέξης 31 (τριανταμία), το μυαλό όλων μας πάει αυτόματα στην παραμονή της Πρωτοχρονιάς. Και όχι άδικα, αφού με την αλλαγή του χρόνου στις 00:00 και τις καθιερωμένες ευχές και αγκαλιές, πολλές είναι οι παρέες φίλων και συγγενών που συγκεντρώνονται γύρω από το τραπέζι για να δοκιμάσουν την τύχη τους σε αυτό το παραδοσιακό ελληνικό παιχνίδι. Σήμερα σε όλο τον πλανήτη, οι σκεπτόμενοι άνθρωποι που προβληματίζονται σοβαρά για το μέλλον, όταν ακούνε τη λέξη 31 (τριανταμία), είναι πολύ πιθανόν το μυαλό τους, δικαιολογημένα, να πηγαίνει στις 31 ημέρες που απομένουν μέχρι τη διεξαγωγή των προεδρικών εκλογών των Ηνωμένων Πολιτειών. Στις 5 Νοεμβρίου, οι Αμερικανοί πολίτες, και ας ελπίσουμε μόνο αυτοί, θα κληθούν να αναδείξουν με την ψήφο τους τον επόμενο Αμερικανό πρόεδρο, και η απόφαση που θα πάρουν ξεπερνά, κατά πολύ, τα στενά όρια της χώρας τους. Αφορά το σύνολο του πλανήτη και θα κρίνει το μέλλον του δυτικού κόσμου. Η απόφαση αυτή, ξεπερνά κατά πολύ τους δυο υποψηφίους, τον Ντόναλντ Τραμπ και την Κάμαλα Χάρις.
Του Δημήτρη Γ. Απόκη*
Στις προεδρικές εκλογές της 5ης Νοεμβρίου, δεν αναμετρώνται απλά δυο υποψήφιοι αναμετρώνται δυο εντελώς διαφορετικές θεωρίες και από το ποια από τις δυο θα επικρατήσει, θα κριθεί το μέλλον όλων μας.
Βάζοντας στην άκρη προσωπικές απόψεις και πολιτικές προτιμήσεις, παρακολουθώντας κανείς λεπτομερώς και αμερόληπτα την προεκλογική εκστρατεία θα διαπιστώσει, ότι αυτή τη στιγμή βρίσκεται σε εξέλιξη μια σφοδρή σύγκρουση ανάμεσα σε ένα σύστημα – κατεστημένο, που προσπαθεί να νικήσει το εγχώριο φαινόμενο Τραμπ ζωγραφίζοντάς το ως εκπρόσωπο τεράστιων δεινών που θα επέλθουν στην περίπτωση που θα εκλεγεί πρόεδρος της Αμερικής, στην εσωτερική πολιτική, στην οικονομία, εγχώρια και διεθνή, στην εξωτερική πολιτική και γενικά σε οτιδήποτε απασχολεί την Αμερική και τον πλανήτη σήμερα.
Παρόλα αυτά, και αυτό δεν έχει να κάνει με το εάν κάποιος είναι Δημοκρατικός ή Ρεπουμπλικάνος, εκείνο για το οποίο δεν γίνεται ουσιαστική συζήτηση είναι τα πολλά και σοβαρά σφάλματα που έχουν γίνει από αυτό το σύστημα – κατεστημένο και έχουν οδηγήσει στις πολλές δυστοπίες που είναι πλέον ορατές καθημερινά.
Ανεξάρτητα από το ποιος θα κερδίσει στις 5 Νοεμβρίου, οι συμμαχίες της Αμερικής μπορεί να διαλυθούν εάν δεν καταστεί δυνατό να βρεθεί ένας τρόπος να μπει ένα τέλος στον αιματηρό σε ανθρώπινο κόστος και δυσβάστακτο οικονομικά (κυρίως για την Ευρώπη) πόλεμο στην Ουκρανία, να υπάρξει μια στρατηγική αποτροπής της Κίνας και μια αποτροπή των πληρεξούσιων και του ίδιου Ιράν στη Μέση Ανατολή.
Ανεξάρτητα από το ποιος θα εκλεγεί μια οικονομική καταστροφή είναι πολύ πιθανή, εάν η Αμερική και κατ’ επέκταση ο δυτικός κόσμος εμπλακεί σε έναν παγκόσμιο πόλεμο, σε μια στιγμή που έχει τεράστιο πρόβλημα με τα σύνορά της και την παράνομη μετανάστευση και πάνω από όλα τεράστια ελλείματα, τα οποία όλο και πολύ καθιστούν εμφανή την αδυναμία της να στηρίξει (τρανταχτό παράδειγμα η αντιμετώπιση των καταστροφών από τον τυφώνα HELENE), τις βασικές ανάγκες των πολιτών της στο εσωτερικό.
Σε αμφίρροπες εκλογές, κάθε μπλοκ είναι ένα μπλοκ ταλάντευσης. Αυτό που θα έπρεπε να ανησυχεί κάθε σκεπτόμενο ψηφοφόρο στην Αμερική και κάθε σκεπτόμενο πολίτη στον υπόλοιπο κόσμο, είναι οι πολλαπλές πλέον ενδείξεις ότι η υποψήφια του Δημοκρατικού Κόμματος για την προεδρία της Αμερικής, νυν αντιπρόεδρος, Κάμαλα Χάρις, είναι στην πραγματικότητα ένας ανεγκέφαλος παπαγάλος, που δεν έχει την ικανότητα και τα προσόντα να ηγηθεί, όταν τόσες πολλές εγχώριες και διεθνείς, αλληλένδετες μεταξύ τους, κρίσεις βρίσκονται σε εξέλιξη και επιδεινώνονται κάθε ημέρα που περνά.
Δυστυχώς, για την Αμερική, τον δυτικό κόσμο και τον υπόλοιπο πλανήτη, το «γεννήθηκα σε μια οικογένεια μεσαίας τάξης», δεν είναι αρκετό να απαντήσει στο αγωνιώδες ερώτημα των πολιτών που είναι το γιατί, όταν βλέπουν το σπίτι τους και την καθημερινότητά τους να έχουν πάρει φωτιά.
Στη σάτιρα υπάρχει αλήθεια. Με 31 ημέρες να απομένουν μέχρι την εκλογή της 5ης Νοεμβρίου, η κ. Χάρις και το σύστημα – κατεστημένο που την προωθεί και την στηρίζει, αποτυγχάνουν απέναντι σε έναν άνθρωπο (Τραμπ) που, θυμηθείτε, ήταν πρόεδρος για τέσσερα χρόνια και δεν έφυγε από το Λευκό Οίκο παραδίδοντας την Αμερική σε βαθιά κρίση και τον πλανήτη στο κατώφλι του Τρίτου Παγκοσμίου Πολέμου.
Και αυτό το συμπέρασμα δεν έχει να κάνει με Δημοκρατικούς ή Ρεπουμπλικάνους, δεξιούς ή αριστερούς. Έχει να κάνει με την κοινή λογική και όπως λέγαμε τις τελευταίες ημέρες πριν την απόλυση από τη θητεία μας στο στρατό, 31 και σήμερα.
* Ο Δημήτρης Γ. Απόκης, είναι Διεθνολόγος, με ειδίκευση στην Αμερικανική Εξωτερική Πολιτική, Γεωπολιτική και Διεθνή Οικονομία. Απόφοιτος των πανεπιστημίων The American University, School of International Service, και The Johns Hopkins University, The Paul H. Nitze, School of Advanced International Studies της Ουάσιγκτον. Είναι μέλος του The International Institute for Strategic Studies, του Λονδίνου. Ως Δημοσιογράφος, υπήρξε επί σειρά ετών διαπιστευμένος ανταποκριτής στο Λευκό Οίκο, στο Στέητ Ντιπάρτμεντ και στο Αμερικανικό Πεντάγωνο.
