Με δεδομένο ότι ζούμε στην εποχή που το λογικό θεωρείται παράλογο, η ιστορία παραχαράσσεται και η κοινή λογική θεωρείται ακροδεξιά ιδεολογία, δεν θα πρέπει να μας φαίνεται παράξενο ότι ο βιασμός θεωρείται αντίσταση και η εξόντωση τρομοκρατών γενοκτονία. Ακούγεται το λιγότερο τρελό, αλλά δυστυχώς, αυτή είναι η πραγματικότητα που βιώνουμε σήμερα, με αφορμή την μάχη επιβίωσης που δίνει το κράτος – έθνος του Ισραήλ, απέναντι στους υποστηριζόμενους από το καθεστώς των μουλάδων του Ιράν, δολοφόνους – τρομοκράτες της Χαμάς και της Χεζμπολάχ.
Του Δημήτρη Γ. Απόκη*
Μόλις άρχισαν να εκρήγνυνται οι κρυπτογραφημένες συσκευές επικοινωνίας που δόθηκαν στα μέλη της ισλαμικής τζιχαντιστικής ομάδας, οι εμπειρογνώμονες των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ο απαξιωμένος ΟΗΕ, άρχισαν να καταδικάζουν τη μεγαλύτερη στοχευμένη επίθεση σε τρομοκρατική ομάδα ως παραβίαση του διεθνούς δικαίου. Οι ίδιες οργανώσεις και ακτιβιστές δεν είχαν τίποτα να πουν για τις επιθέσεις με ρουκέτες της Χεζμπολάχ σε ισραηλινές πόλεις και χωριά που μετέτρεψαν δεκάδες χιλιάδες Εβραίους σε πρόσφυγες στην ίδια τους τη χώρα.
Κόντρα στην κοινή λογική, δεν υπάρχει νόμιμος τρόπος για το Ισραήλ να εξοντώσει έναν ισλαμιστή τρομοκράτη. Καμία προειδοποίηση, τηλεφωνήματα και φυλλάδια και προειδοποιητικές βόμβες που χτυπούσαν την οροφή δεν ήταν αρκετές για προληπτικούς λόγους. Ακόμη και οι επιχειρήσεις διάσωσης ομήρων καταδικάστηκαν για τη δολοφονία τρομοκρατών που στη συνήθη γλώσσα του ιατρικού τμήματος της Χαμάς μετατράπηκαν σε αθώα παιδιά.
Σχεδόν ένα χρόνο μετά τη δολοφονική – τρομοκρατική επίθεση της Χαμάς, εναντίον αθώων αμάχων πολιτών στο Ισραήλ, ισλαμικές ομάδες γιορτάζουν το όργιο της σφαγής, των απαγωγών και των βιασμών. Εξέχοντα στελέχη της ηγεσίας του Δημοκρατικού Κόμματος στην Αμερική, επιχειρηματολογούν υπέρ της ένοπλης αντίστασης και της Χαμάς και η υποψήφια τους για την προεδρία, Κάμαλα Χάρις, σιωπά.
Το πολιτικό κατεστημένο των Δημοκρατικών δεν φαίνεται να καταδικάζει τις ισλαμικές ομάδες που επιτίθενται σε συναγωγές και διαδηλώνουν στους δρόμους επαινώντας τον βιασμό και τη δολοφονία των Εβραίων. Το φιλελεύθερο κατεστημένο αποδέχεται την ισλαμική τρομοκρατική υπόθεση, αλλά απορρίπτει την ισραηλινή.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο όταν πρόκειται για την ισλαμική τρομοκρατία, δίνεται έμφαση στην αιτία πάνω από την τακτική, αλλά όταν πρόκειται για το Ισραήλ, δίνεται έμφαση στην τακτική πάνω από την αιτία. Κάθε ισραηλινή τακτική είναι παράνομη επειδή ο σκοπός, ένα εβραϊκό κράτος, είναι παράνομος, αλλά καμία ισλαμική τακτική δεν είναι ποτέ πραγματικά παράνομη επειδή ο σκοπός της, η αντικατάσταση του Ισραήλ με ένα ισλαμικό κράτος, είναι νόμιμη.
Κάθε φορά που το Ισραήλ εξοντώνει έναν τρομοκράτη, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης το συνδέουν με την εβραϊκή κατοχή εκείνων των τμημάτων του Ισραήλ που οι τρομοκράτες απαιτούν για τον εαυτό τους. Δεδομένου ότι η ύπαρξη του Ισραήλ είναι λάθος, κάθε τακτική που χρησιμοποιεί για να πολεμήσει τους τρομοκράτες που προσπαθούν να το καταλάβουν αποτελεί παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Ο μαρξιστικός όχλος στο δρόμο είναι τουλάχιστον ειλικρινής σχετικά με τον ιδεολογικό του προσανατολισμό. Ορίζουν όλους τους Εβραίους που ζουν στο Ισραήλ ως εποίκους που είναι δίκαιο παιχνίδι για γενοκτονία. Το αν το Ισραήλ τους εξουδετερώνει με επιθέσεις drones, εκρήξεις κρυπτογραφημένων συσκευών επικοινωνίας, δεν έχει μεγάλη σημασία, εκτός από το ότι είναι χρήσιμο για προπαγανδιστικό υλικό που καλεί για την καταστροφή του Ισραήλ.
Το φιλελεύθερο αντι-ισραηλινό κατεστημένο στην Ουάσιγκτον και σε διάφορες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, οι ομάδες ανθρωπίνων δικαιωμάτων και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης έχουν παίξει ένα κυνικό παιχνίδι εστίασης στις τακτικές του Ισραήλ, σαν να νοιάζονταν πραγματικά για το πώς το Ισραήλ εξοντώνει τους τρομοκράτες και σαν να υπήρχε κάποιο μέσο εξόντωσης τρομοκρατών που θα κέρδιζε την έγκρισή τους.
Το Ισραήλ έχει σπαταλήσει πολλές από τις ζωές των στρατιωτών και των πολιτών του, με την ελπίδα να επιτύχει κάποια φανταστική καθαρότητα των όπλων, που περιελάμβανε μια εκτεταμένη διαδικασία έγκρισης για χτυπήματα που παρέλυσαν την εναέρια απάντησή του στις 7 Οκτωβρίου. Η επίθεση με κρυπτογραφημένες συσκευές επικοινωνίας, ήταν έξοχα υπολογισμένη και ταυτόχρονα προβληματική, λόγω της ανάγκης να εξοντωθούν συγκεκριμένοι στόχοι αντί να προκληθεί όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ζημιά στους τρομοκράτες της Χεζμπολάχ.
Οι επίπονες προσπάθειες για την παρακολούθηση των τρομοκρατών για την ελαχιστοποίηση των παράπλευρων απωλειών και την εστίαση σε συγκεκριμένους στόχους δεν άλλαξαν τις αναπόφευκτες καταδίκες εναντίον του Ισραήλ.
Το πραγματικό δίδαγμα από τις επιθέσεις με οι κρυπτογραφημένες συσκευές επικοινωνίας, ήταν ότι μια καινοτόμος ισραηλινή επίθεση εναντίον ισλαμιστών τρομοκρατών θα επευφημηθεί από τους σωστούς ανθρώπους και θα καταδικαστεί από τους λάθος.
Κανείς, εκτός από τον περιστασιακό στρατιωτικό εμπειρογνώμονα που περιοδεύει στο πεδίο της μάχης, δεν εντυπωσιάζεται από την ισραηλινή αυτοσυγκράτηση. Και η αυτοσυγκράτηση δεν θα κερδίσει ούτε μία παραχώρηση από το ίδιο κατεστημένο που δεν μπορεί να καταδικάσει ονομαστικά τον όχλο που κυματίζει σημαίες της Χαμάς και επιτίθεται σε Εβραίους φοιτητές.
Η πραγματικότητα είναι ότι το Ισραήλ, κρατείται όμηρος προσπαθώντας να κερδίσει εκείνους που δεν μπορούν να κερδηθούν. Μεγάλο μέρος του φιλελεύθερου κατεστημένου είτε έχει ριζοσπαστικοποιηθεί ώστε να αντιτίθεται μόνιμα στο Ισραήλ είτε έχει γίνει συνένοχο με εκείνους που το κάνουν. Το μόνο αφήγημα που θα δεχτεί είναι οι ίδιες απαιτήσεις να διαλυθεί το Ισραήλ κομμάτι-κομμάτι και να παραδοθεί σε ισλαμιστές τρομοκράτες με αντάλλαγμα την ειρήνη.
Το ότι η ειρήνη δεν ήρθε ποτέ, ότι οι διαπραγματεύσεις είναι άχρηστες και ότι το μόνο προϊόν δύο γενεών παραχωρήσεων είναι ο ατελείωτος πόλεμος δεν θα αλλάξει ούτε ένα μυαλό. Ακριβώς όπως ο υπαινιγμός της αποκάλυψης ότι η Χαμάς σχεδίαζε να δολοφονήσει ισραηλινούς ομήρους πριν τους παραδώσει με αντάλλαγμα ζωντανούς ισλαμιστές τρομοκράτες δεν συζητήθηκε καν στα μέσα ενημέρωσης.
Όσο και να μην αρέσει σε κάποιους, κανείς δεν επευφημεί την αδυναμία, σέβεται μόνο τη δύναμη.
Το Ισραήλ δεν θα έχει ποτέ ούτε καν την απρόθυμη αποδοχή εκείνων που πιστεύουν ότι ο βιασμός είναι αντίσταση και οι επιθέσεις με κρυπτογραφημένες συσκευές επικοινωνίας, είναι γενοκτονία.
* Ο Δημήτρης Γ. Απόκης, είναι Διεθνολόγος, με ειδίκευση στην Αμερικανική Εξωτερική Πολιτική, Γεωπολιτική και Διεθνή Οικονομία. Απόφοιτος των πανεπιστημίων The American University, School of International Service, και The Johns Hopkins University, The Paul H. Nitze, School of Advanced International Studies της Ουάσιγκτον. Είναι μέλος του The International Institute for Strategic Studies, του Λονδίνου. Ως Δημοσιογράφος, υπήρξε επί σειρά ετών διαπιστευμένος ανταποκριτής στο Λευκό Οίκο, στο Στέητ Ντιπάρτμεντ και στο Αμερικανικό Πεντάγωνο.
