Τα τελευταία χρόνια μπροστά στα μάτια όλων μας βρίσκεται σε εξέλιξη μια κατάσταση η οποία όπως ένα σαράκι που τρώει το ξύλο, διαβρώνει τα πολιτικά, κοινωνικά και οικονομικά θεμέλια της Δύσης. Αυτή η διάβρωση κορυφώνεται καθώς βαδίζει στο τέλος του το 2024 και μπαίνοντας το 2025, τα τραγικά αποτελέσματα της είναι πολύ πιθανό να οδηγήσουν σε μια πολιτική, κοινωνική και οικονομική έκρηξη, την οποία κανείς δεν είναι έτοιμος να αντιμετωπίσει. Η διάβρωση και η παρακμή ξεκινά από τις Ηνωμένες Πολιτείες και προχωρά με γοργούς ρυθμούς στην Ευρώπη και σίγουρα δεν πρόκειται να αφήσει ανεπηρέαστη την Ελλάδα, της οποίας το πολιτικό σύστημα διέρχεται μια βαθιά κρίση.
Του Δημήτρη Γ. Απόκη*
Κάθε ημέρα που περνά και όσο πλησιάζουμε στις προεδρικές εκλογές της Αμερικής η ένταση αυξάνεται και είναι αδύνατον να προβλέψει κανείς τις εξελίξεις οι οποίες θα προκύψουν από το αποτέλεσμα τους. Το μόνο βέβαιο είναι ότι τα τελευταία σχεδόν τέσσερα χρόνια η κυβέρνηση Μπάιντεν – Χάρις, έχει καταφέρει να οδηγήσει την Αμερική σε βαθιά κρίση σε όλα τα επίπεδα, και ακόμη χειρότερα τον πλανήτη σε μια πρωτοφανή ένταση που ανά πάσα στιγμή μπορεί να προκαλέσει γενικευμένη σύρραξη.
Σε οικονομικό επίπεδο η Αμερική μπορεί να βρίσκεται σε καλύτερη κατάσταση από τον υπόλοιπο κόσμο, όσο αφορά τα νούμερα, αλλά την ίδια στιγμή ο πληθωρισμός, η παράνομη μετανάστευση και η αύξηση της εγκληματικότητας, έχει πλήξει σημαντικά την καθημερινή ζωή των Αμερικανών και το δημόσιο έλλειμα έχει κτυπήσει αστρονομικά επίπεδα.
Η κρίση των θεσμών, είναι επίσης σοβαρή στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Η οπλοποίηση της δικαιοσύνης από την κυβέρνηση Μπάιντεν – Χάρις είναι πρωτοφανής, όπως επίσης πρωτοφανής είναι και η χειραγώγηση των μέσων ενημέρωσης και η λογοκρισία. Μπορεί να ακούγεται βαρύ, αλλά η Μητρόπολη της Δύσης, αντιμετωπίζει σοβαρό πρόβλημα δημοκρατίας.
Όλο αυτό το σκηνικό, έχει οδηγήσει σε μια σοβαρή απώλεια επιρροής και αξιοπιστίας της Ουάσιγκτον στον υπόλοιπο κόσμο, γεγονός που επηρεάζει τις γεωπολιτικές εξελίξεις στον πλανήτη, αλλά και τις εξελίξεις στην Ευρώπη, κάτι το οποίο αφορά άμεσα και την Ελλάδα.
Ίδια και χειρότερη είναι η κατάσταση στην Ευρώπη. Μια Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία παραπαίει, με τη γραφειοκρατία των Βρυξελλών να είναι ανίκανη να παράξει οποιαδήποτε στρατηγική ανάσχεσης της κρίσης.
Οι οικονομίες των Ευρωπαϊκών χωρών, βρίσκονται σε άσχημη κατάσταση, και οι περισσότερες κυβερνήσεις είναι μειοψηφικές σε σχέση με τη βούληση της πλειοψηφίας των πολιτών.
Κρίσεις όπως αυτή του μεταναστευτικού, τις οποίες οι πολιτικές ελίτ όχι μόνο έκρυβαν κάτω από το χαλί, αλλά τροφοδοτούσαν με τις εγκληματικές πολιτικές τους, κορυφώνονται και ξαφνικά κάποιοι ξαφνιάζονται και δηλώνουν απογοητευμένοι και έξαλλοι με τη στάση της Γερμανίας και άλλων χωρών όπως η Ολλανδία.
Η σημερινή ηγεσία στην Αμερική, αλλά και η πλειοψηφία των ηγεσιών στην Ευρώπη, συνεχίζουν να τροφοδοτούν έναν επικίνδυνο και βαρύ σε κόστος, ειδικά για την Ευρώπη, πόλεμο στην Ουκρανία και δυστυχώς με εξαίρεση την περίπτωση αλλαγής ηγεσίας στην Αμερική μετά τις προεδρικές εκλογές, το μέλλον στο μέτωπο του πολέμου διαγράφεται ζοφερό.
Με βάση αυτό το σκηνικό, κοιτώντας κανείς την κατάσταση στην Ελλάδα δεν μπορεί, ρεαλιστικά, να δηλώσει αισιόδοξος. Σήμερα η Ελλάδα, αντιμετωπίζοντας μια ξεκάθαρη απειλή έναντι της εδαφικής ακεραιότητας της και της εθνικής της κυριαρχίας από την Τουρκία, είναι μια χώρα της οποίας το πολικό σκηνικό αντιμετωπίζει βαθιά κρίση.
Η κυβέρνηση, η οποία αν και ουσιαστικά δεν έχει αντίπαλο και μόλις πριν ένα χρόνο κέρδισε με υψηλά ποσοστά εκλογές, επιλέγοντας μια πολιτική ενδοτικότητας στην εξωτερική πολιτική και ανάδειξης άνευ λόγου ενός μονομερούς δικαιωματισμού που προκαλεί την πλειοψηφία της κοινωνίας, βρίσκεται σε δύσκολη θέση και έχει υποστεί μεγάλη φθορά στις προτιμήσεις των πολιτών. Με αξιωματική αντιπολίτευση να έχει ουσιαστικά διαλυθεί. Με το τρίτο κόμμα να ψάχνει να βρει αρχηγό και τους υπόλοιπους απλά να καταγγέλλουν.
Και εδώ είναι που μπαίνει το αμείλικτο ερώτημα. Με την Αμερική να διέρχεται, κρίση, την Ευρώπη να μην υπάρχει, είναι έτοιμη η Ελλάδα να αντιμετωπίσει μια αναθεωρητική και ανερχόμενη Τουρκία.
Ποιες είναι οι κινήσεις και ο σχεδιασμός που κάνει για την επόμενη ημέρα των προεδρικών εκλογών;
Έχει καθίσει κανείς να σκεφτεί πως θα πρέπει να κινηθούμε ως χώρα σε μια πιθανή προεδρία Τράμπ;
Αλλά ακόμα και στην πιθανότητα εκλογής της Χάρις, είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε την φιλοτουρκική γραφειοκρατία που την περιβάλλει;
Γιατί εάν κάποιοι θεωρούν προετοιμασία το λιβάνισμα της Κάμαλα Χάρις σε καθημερινή βάση, μέσω παραπληροφόρησης και προπαγάνδας από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, αλλά και την πλειοψηφία του πολιτικού κόσμου, με ταυτόχρονη δαιμονοποίηση του Τράμπ, τότε καλό θα είναι η χώρα να ετοιμάζεται για δυσάρεστες καταστάσεις.
Δυστυχώς, βαδίζουμε χωρίς πυξίδα, σε ένα θολό και επικίνδυνο τοπίο.
* Ο Δημήτρης Γ. Απόκης, είναι Διεθνολόγος, με ειδίκευση στην Αμερικανική Εξωτερική Πολιτική, Γεωπολιτική και Διεθνή Οικονομία. Απόφοιτος των πανεπιστημίων The American University, School of International Service, και The Johns Hopkins University, The Paul H. Nitze, School of Advanced International Studies της Ουάσιγκτον. Είναι μέλος του The International Institute for Strategic Studies, του Λονδίνου. Ως Δημοσιογράφος, υπήρξε επί σειρά ετών διαπιστευμένος ανταποκριτής στο Λευκό Οίκο, στο Στέητ Ντιπάρτμεντ και στο Αμερικανικό Πεντάγωνο.
