Ας το κάνουμε όπως η Κρήτη. Οπου για έναν εθνικό σκοπό, την εγγραφή των μινωικών ανακτόρων στον κατάλογο της UNESCO, συνεργάζονται εδώ και πολύ καιρό. Μη σας πω χρόνια. Χωρίς γκρίνιες, άγονες αντιπαραθέσεις, κριτική, κακή αντιπολίτευση. Τι θέλεις κύριε κράτος; Αυτά; Όλοι μαζί θα σε βοηθήσουμε. Κι εσύ, θα λαμβάνεις υπόψιν και τις δικές μας προτάσεις. Ετσι, ώστε η συνεργασία να γίνεται συμμαχία και να αποτελεί πλεονέκτημα. Σκοπός, να φτάσουμε στο τέλος και να το καταφέρουμε. Ολοι μαζί. Και μετά να το γιορτάσουμε, επειδή θα είναι σημαντικό και είναι σπάνιο.
Διαβάζουμε στον κρητικό Τύπο: «Σύσκεψη με τον γενικό γραμματέα του υπουργείου Πολιτισμού, Γιώργο Διδασκάλου, είχε ο περιφερειάρχης Κρήτης, Σταύρος Αρναουτάκης. Στην σύσκεψη στην Περιφέρεια συμμετείχαν ο δήμαρχος Ηρακλείου Αλέξης Καλοκαιρινός, οι αντιπεριφερειάρχες Πολιτισμού Γωγώ Μηλάκη, Τουρισμού Κυριάκος Κώτσογλου, Ηρακλείου Νίκος Συριγωνάκης, ο αντιδήμαρχος Ηρακλείου Τεχνικών Έργων Γιώργος Σισαμάκης, στελέχη του υπουργείου Πολιτισμού, της Περιφέρειας Κρήτης και του Δήμου Ηρακλείου.
Εξετάστηκαν οι ενέργειες που έχουν γίνει μέχρι σήμερα για την υλοποίηση της εθνικής προσπάθειας ένταξης των Μινωικών Ανακτόρων στον κατάλογο μνημείων της Ουνέσκο. Ο γενικός γραμματέας του υπουργείου Πολιτισμού, Γιώργος Διδασκάλου, ευχαρίστησε τον περιφερειάρχη Κρήτης και τον δήμαρχο Ηρακλείου για την στήριξη προκειμένου να υλοποιηθεί ο μεγάλος αυτός στόχος.»
Αυτά τα καλά, είναι ευχής έργο να συμβαίνουν. Η συμπαράταξη, δημιουργεί χάσματα στον διχασμό. Και ποιος ξέρει; Μπορεί, αύριο, για μείζονος σημασίας ζήτημα και πάλι, να υιοθετήσουμε μιαν άλλη κουλτούρα. Όχι να προσφεύγουμε στην UNESCO για να κάνει «ντα» τη χώρα μας για την Ακρόπολη. Όπως αποδείχτηκε, και από το πόρισμα του διεθνούς οργανισμού, πρόβλημα δεν υπήρξε. Αν ρωτήσετε ωστόσο αριστερά δεξιά, θα ας μιλήσουν πολλοί ακόμα για «τσιμέντωμα». Μας νοιάζει τι λένε οι ειδικοί; Όχι. Ο,τι κατεβάζει το ξερό μας το κεφάλι μάς νοιάζει.
Πώς και δεν σκέφτηκε η αξιωματική αντιπολίτευση και τα γκρουπούσκουλα με τα οποία συμπαρατάσσεται ότι έπρεπε να γίνει και μια προσφυγή στην UNESCO για το μετρό Θεσσαλονίκης; Αλλά πού να τολμήσουν, αφού τα δικαστήρια και τα έργα τους ξεδόντιασαν; Ο σταθμός Βενιζέλου, θα είναι έτοιμος σε λιγότερους από τρεις μήνες. Και τότε θα θαυμάσουμε όλοι το μέγεθος της αλητείας κάποιων. Μαζί και κυρίας που αρθρογραφεί με ψευδώνυμο σε ιστοσελίδα κάθε εβδομάδα. Χύνει τόση χολή, που καρφώνεται. Οι φίλες της κάποτε κραταιάς Ρώμης (από τα ρωμαϊκά) πώς κατάντησαν έτσι;
Είπα τα καλά για την Κρήτη, ας πούμε τώρα και τα ανάποδα. Τόσοι σκοτωμοί, τόσα όπλα που βγαίνουν, τόση κακοποίηση γυναικών, τι θα γίνει σύντεκνοι, θα διορθωθείτε; Σαφώς και δεν φταίει όλο το «νησί του παραδείσου» για όσα κάνουν μερικοί. Η κουλτούρα όμως το τζάμπα μάγκα, και της μπαλοθιάς, οδηγεί σε ανάλογα φαινόμενα. Θα το καταλάβουμε άραγε; Από αυτό εξαρτώνται πολλά, πάντως.
«Η παρουσία της μίας ενόχλησε την παρουσία της άλλης» λέει η συνάδελφος. Η παρουσίες ενοχλούνται; Πού να ξέρω; Αυτά είναι καινούργια
«Με μια ευρέα δημοκρατική εκλογή» λέει η πολιτικός. Εβραία; Προφανώς όχι. Αρα, ευρεία. Μην τα σκοτώνουμε όλα για χατίρι της «δημοτικιάς».
«Σε 100 περίπου λέξεις συνοψίζει το περιεχόμενο του βιβλίου». Οπου το περίπου, προσδιορίζει τις «λέξεις». Όχι τις 100, που είναι «περίπου». Για να μη σπαζοκεφαλιάζετε: Περίπου 100. Αυστηρά.
Τα αγγλικά σε κακή μετάφραση. «Ο George επένδυσε σε ένα κλασικό μαύρο κοστούμι, ενώ η Amal σε ένα μάξι φόρεμα με δραματική ουρά, fringes σε layers και δαντέλα, στο πιο καλοκαιρινό χρώμα, το κίτρινο του βουτύρου. Ένα ζευγάρι χρυσά σκουλαρίκια και μια μεταλιζέ clutch bag ήρθαν να υπογραμμίσουν την επισημότητα της περίστασης.»
Πάμε με τη σειρά. Η «δραματική» ουρά, dramatic στα αγγλικά, μπορεί να σημαίνει μεγάλη, εντυπωσιακή, έντονη και άλλα πολλά. Αν θέλουμε να βγάλουμε νόημα. Αλλιώς, κοπανάμε την αυτόματη μετάφραση και όπου βγει. Δεύτερον, τι είναι τα fringes και τι τα layers; Στα ελληνικούλια πώς είναι; Αφήνω ασχολίαστη την clutch bag (και μη μου πείτε μα έτσι το λένε, δεν το λένε μονάχα έτσι) και καταλήγω στο «ήρθαν να υπογραμμίσουν την επισημότητα της περίστασης». Πιο ξύλινη γλώσσα, πεθαίνεις. Ή τουλάχιστον λιποθυμάς.
Τον Κλούνεϊ δεν θα τον σχολιάσω. Εχουμε μαλώσει από τότε που παντρεύτηκε την Αμάλ.
«Κατά τη διάρκεια συνέντευξης για την ταινία Maria, η σταρ φέρεται να ρωτήθηκε για το διαζύγιό της από τον ηθοποιό, αλλά αμέσως κατέρριψε την ερώτηση.» Αντζελίνα Τζολί περί Μπραντ Πιτ. Η ερώτηση καταρρίφθηκε. Με ρουκέτα, κατά πληροφορίες.
«Παντρεύτηκαν το 2014, αλλά χώρισαν δύο χρόνια αργότερα μετά από έναν φερόμενο βίαιο καυγά σε αεροπλάνο.» Εξακολουθούμε να αναφερόμαστε στο πρώην ζεύγος. Δεν υπάρχει φερόμενος καυγάς. Ούτε βίαιος ούτε μη βίαιος. Φημολογούμενος, μάλιστα. Ο φερόμενος ως δολοφόνος είναι αποδεκτός. Μην άγεστε και φέρεστε από αμορφωσιά χρυσουλάκια μου.
Επίσης, δεν υπάρχει «οργανικό βαμβάκι». Το βαμβάκι ΕΙΝΑΙ οργανικό, δεν είναι ανόργανο. Βιολογικό είναι το σωστό, δεν μεταφράζουμε απευθείας και άκριτα. Προσαρμόζουμε στη γλώσσα μας.
«Πρόκειται για ένα έργο πολύ σημαντικής σημασίας». Φαίνεται πως υπάρχουν και ασήμαντης σημασίας έργα. Μάλλον.
«Δεν έχει αντίληψη με το περιβάλλον». Και με τη Γλώσσα, και με τη Γλώσσα.
«Κλειδί στην επόμενη μέρα θα παίξει η συμμαχία». Παίζουν και τα κλειδιά τώρα. Εν ου παικτοίς…
«Αν δεν ομονοιάσουν» είπε ο Βαγγέλης μου και απορώ πώς το διέπραξε. Τα ελληνικά του είναι άψογα πάντοτε, τι έπαθε; Μονοιάσουν; Ομονοήσουν; Τι ήθελε να πει; Λεμονάκι μυρωδάτο της εβδομάδας. Χαλάλι του.
