Ο Νίκος Σοφιανός, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, σε σημερινή του παρέμβασή στην ΕΡΤ, σχολιάζοντας τα περί «δημοσκοπικών τσιμπημάτων» που έχουν διάφορα κόμματα είπε «ξέρετε πόσα κόμματα μιας χρήσης έχουν περάσει, πόσοι αρχηγοί έχουν περάσει από αυτό το στούντιο και σήμερα βρίσκονται κάπου αλλού; Το ΚΚΕ είναι εδώ, υπάρχει αντιπολίτευση στη χώρα!».
Συνέχισε αναφέροντας πως «η εκλογική ενίσχυση του ΚΚΕ -την οποία δεν την είχαν προβλέψει και διάφοροι δημοσκόποι- είναι μια εγγύηση γιατί αυτό που χρειάζεται σήμερα είναι οργανωμένος αγώνας παντού. Είναι αυτό που βλέπει καθημερινά ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί του όταν βγαίνουν στη χώρα. Κόσμο που διεκδικεί και απαιτεί. Να είναι σίγουροι πως δεν θα εμφανίζονται χωρίς τη συνοδεία των ΜΑΤ, γιατί ένα σημαντικό τμήμα του κόσμου πλέον έχει αποφασίσει να διεκδικήσει εδώ και τώρα αυτά που του ανήκουν, αυτά που χωρίς να υπάρχουν δεν μπορεί να ζήσει».
Ανέδειξε πως «δεν μπορεί ένας νεοδιόριστος εκπαιδευτικός με μισθό 740 ευρώ να πηγαίνει στη Μήλο και να μην έχει πού να κοιμηθεί. Δεν μπορεί να καταργούν 1.000 τμήματα σχολείων και να συγχωνεύουν 26-27 παιδιά σε μια τάξη. Δεν μπορεί να περιμένουν παιδιά στα ΕΠΑΛ να εγκριθούν δεκάδες τμήματα ειδικοτήτων ή τομέων που δεν έχουν εγκριθεί ακόμα. Υπάρχει μια σκληρή καθημερινότητα, το ΚΚΕ έχει μια τεράστια “γείωση” σε όλη την Ελλάδα, είναι μπροστά, αύριο ο πρωθυπουργός θα συναντήσει χιλιάδες λαού στη ΔΕΘ, όπως αντίστοιχα και ο υπουργός Υγείας δεν υπάρχει νοσοκομείο και σημείο που να μην είναι αντιμέτωπος με την αγανάκτηση των νοσοκομειακών, αλλά και του κόσμου».
Ολοκληρώνοντας την παρέμβασή του, ο Ν. Σοφιανός τόνισε ότι «απέναντι σε αυτό το χάλι, η απάντηση σήμερα είναι μαζί με αυτή την οργανωμένη πάλη, τον αγώνα, να μπει επί τάπητος το ζήτημα ριζικών αλλαγών στο επίπεδο της εξουσίας. Για αυτό το ρεαλιστικό ζήτημα που πατάει στις σημερινές ανάγκες μιλάει μόνο το ΚΚΕ. Άλλωστε είναι φανερό πως η ιδεολογική, πολιτική και οργανωτική κρίση της σοσιαλδημοκρατίας, που αντιμετωπίζουν ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ, εδράζεται στην επίκληση “ενός διαφορετικού μοντέλου” διαχείρισης του καπιταλισμού».
