Το σημαντικό συμπέρασμα από την απόσυρση του Αμερικανού προέδρου Τζο Μπάιντεν, από την κούρσα των προεδρικών εκλογών της 5ης Νοεμβρίου, είναι ότι ολόκληρο το πολιτικό κατεστημένο των Δημοκρατικών είπε ψέματα. Είπαν ψέματα για την υγεία του Μπάιντεν, συνέχισαν να λένε ψέματα και πολλοί από αυτούς έλεγαν ψέματα μέχρι την τελευταία στιγμή. Ο Λευκός Οίκος, τα συστημικά μέσα ενημέρωσης, οι πολιτικοί και η βάση του Δημοκρατικού Κόμματος, έπαιξαν το παιχνίδι, τιμωρώντας όποιον τολμούσε να βγει εκτός γραμμής. Κράτησαν σφικτά πίσω από κλειστές πόρτες το ψέμα που είχαν πει, επειδή ήξεραν ότι το ψέμα θα ενέπλεκε και τους ίδιους. Αυτό είναι ένα από τα κορυφαία ζητήματα της εκλογικής αναμέτρησης του Νοεμβρίου, γιατί δείχνει το σεβασμό που έχει αυτό το σύστημα που κάνει κουμάντο στο Κόμμα των Δημοκρατικών, απέναντι στους Αμερικανούς πολίτες. Η σκυτάλη με απόφαση αυτού του κατεστημένου, πέρασε στην Αντιπρόεδρο, Κάμαλα Χάρις, που επίσης γνώριζε. Αυτό σε καμία περίπτωση, δεν σημαίνει ότι ο Ντόναλντ Τραμπ και οι Ρεπουμπλικάνοι πρέπει να επιχαίρουν και να εφησυχάζουν. Εάν το πράξουν θα είναι τραγικό λάθος.
Του Δημήτρη Γ. Απόκη*
Ο Τζο Μπάιντεν και το κατεστημένο των Δημοκρατικών, έριξαν την υποστήριξή τους στην Κάμαλα Χάρις. Εκ πρώτης όψεως, αυτό μπορεί να ακούγεται σαν καλή εξέλιξη για τους υπερβολικά σίγουρους Ρεπουμπλικάνους στρατηγικούς αναλυτές. Η Χάρις μπορεί να μην έχει τα προβλήματα υγείας του Μπάιντεν, αλλά εξακολουθεί να μοιράζεται την ευθύνη για τις αποτυχίες της κυβέρνησης. Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι είναι περίπου τόσο δημοφιλής όσο ο Μπάιντεν. Ωστόσο, στις εκλογικές αναμετρήσεις, η υπερβολική αυτοπεποίθηση είναι στρατηγικό λάθος. Οι Ρεπουμπλικάνοι καλά θα κάνουν, να αρχίσουν να μιλούν και να ενεργούν σαν να μπορούν να χάσουν.
Είναι σίγουρο, ότι οι Ρεπουμπλικάνοι και το δίδυμο, Τραμπ / Βανς, θα επωφεληθεί από την επίδειξη κάποιας αυτοσυγκράτησης, ειδικά στην περίπτωση που οι Δημοκρατικοί, επιλέξουν ένα υποψήφιο Αντιπρόεδρο, που θα αλλάξει εντελώς τη δυναμική.
Πρέπει άμεσα, αντί να επιχαίρουν για την αποχώρηση Μπάιντεν και τη στέψη από το κατεστημένο των Δημοκρατικών της Χάρις, να αρχίσουν να προειδοποιούν και να καλούν τους ψηφοφόρους τους να δώσουν μάχη από τώρα μέχρι και την 5η Νοεμβρίου.
Η σοβαρή πολιτική και εκλογική ανάλυση και στρατηγική, αναγνωρίζει ότι οι δημοσκοπήσεις αντιμετωπίζονται καλύτερα ως εργαλεία παρά ως σκληρή επιστήμη. Η λογική ότι έρχεται ένα Ρεπουμπλικανικό κύμα, αποτέλεσε στρατηγικό λάθος στις ενδιάμεσες εκλογές του 2022 για το Κογκρέσο, και το επιτελείο Τραμπ, αλλά και οι ρεπουμπλικάνοι στο Κογκρέσο, καλά θα κάνουν να μην το ξεχνούν.
Οι εκλογές μέχρι αυτή τη στιγμή είναι του Τραμπ και των Ρεπουμπλικάνων για να τις χάσουν. Η επίκληση για μια μεγαλύτερη εγρήγορση δεν σημαίνει ηττοπάθεια και αναγνώριση αποτυχίας της μέχρι σήμερα αριστοτεχνικά εκτελεσμένης εκστρατείας.
Δεν αρκεί οι Ρεπουμπλικάνοι να αγαπούν τον Τραμπ και τον Βανς. Για να κερδίσουν τις εκλογές, πρέπει οι Αμερικανοί πολίτες, να φοβηθούν μια Προεδρία Χάρις και του αντιπροέδρου της.
Κάμαλα Χάρις…
Η Καμάλα Χάρις, μεγάλωσε με άνεση. Οι γονείς της ήταν ακαδημαϊκοί, ο πατέρας της Τζαμαϊκανός οικονομολόγος, η μητέρα της Ινδή βιολόγος (είναι ψέμα ότι είναι αφροαμερικανή). Στην πολιτική της σταδιοδρομία δεν διακρίθηκε. Ωστόσο, χάρη στην επικρατούσα νοοτροπία του κινήματος, DEI (διαφορετικότητα, ισότητα, ένταξη), που έχει κυριεύσει το Δημοκρατικό Κόμμα, επιλέχθηκε ως υποψήφια αντιπρόεδρος του Μπάιντεν, επειδή ήθελε να γράψει ιστορία επιλέγοντας μια έγχρωμη γυναίκα.
Το ερώτημα στο μυαλό κάθε Δημοκρατικού, είναι εάν μπορεί η Κάμαλα Χάρις, να κερδίσει τον Τραμπ, τον Νοέμβριο.
Σίγουρα έχει περισσότερες πιθανότητες από τον Μπάιντεν, μόνο και μόνο επειδή δεν έχει τα προβλήματα υγείας που έχει ο Αμερικανός πρόεδρος. Η υποψηφιότητα της, δίνει και μια αφορμή για επαναφορά του θέματος ηλικίας του Τραμπ, αν και δεν είναι αυτό που θα κρίνει την εκλογή.
Με την Χάρις, να ηγείται ενός νεότερου, φρέσκου ψηφοδελτίου των Δημοκρατικών, είναι πιθανό, ο ενθουσιασμός να επιστρέψει σε εκείνους τους απογοητευμένους ψηφοφόρους που στο βάθος δεν θέλουν να ψηφίσουν Τραμπ.
Βέβαια, οποιαδήποτε αρχική άνοδος στις δημοσκοπήσεις πάρει η Χάρις δεν θα διαρκέσει πολύ αν δεν μπορέσει να βρει έναν τρόπο να συνδεθεί με τους ψηφοφόρους τις επόμενες εβδομάδες. Για να αποκτήσει η Χάρις, κάποια δυναμική ως υποψήφια, θα πρέπει να αντιμετωπίσει τρία κρίσιμα ζητήματα.
Πρώτον, το θέμα της συγκάλυψης. Ως αντιπρόεδρος, είχε τακτικά γεύματα μιας ώρας με τον Μπάϊντεν. Θα αντιμετωπίσει το ίδιο ερώτημα που αντιμετώπισε ο Ρίτσαρντ Νίξον, πριν από πενήντα χρόνια και τον οδήγησε στην πτώση. Τι ήξερε και πότε το ήξερε; Πώς θα μπορούσε να αγνοεί την ψυχική και σωματική παρακμή του Μπάιντεν, ειδικά τον τελευταίο μήνα; Και τότε θα πρέπει να λογοδοτήσει για τις δικές της διαβεβαιώσεις ότι ο Μπάιντεν ήταν ικανός να θέσει υποψηφιότητα. Επέπληξε επίσης τον ειδικό ανακριτή, Ρόμπερτ Χουρ, για το πόρισμά του, που απεικόνιζε τον Μπάιντεν ως ηλικιωμένο άνδρα με κακή μνήμη.
Δεύτερον, πρέπει να καταφέρει να ενώσει τους Δημοκρατικούς. Η Χάρις θα πρέπει να πείσει τα ανερχόμενα αστέρια στο κόμμα της να επικυρώσουν την προεδρία της.
Τρίτον, πρέπει να κερδίσει κάποιες Πολιτείες κλειδιά, με πρώτη και καλύτερη την Πενσυλβάνια. Το 2020, ο Μπάιντεν την κέρδισε με μόλις μία ποσοστιαία μονάδα. Το 2016, ο Τραμπ κέρδισε τη Χίλαρι Κλίντον με επίσης μια μονάδα. Η επιλογή ως αντιπροέδρου, του κυβερνήτη της Πολιτείας, Τζος Σαπίρο, είναι ένας τρόπος, αλλά η ακραία πλευρά του Δημοκρατικού Κόμματος, αντιδρά, επειδή είναι Εβραίος.
Αλλά, ακόμα και εάν επιλύσει αυτά τα τρία κρίσιμα θέματα, η Χάρις, έχει να αντιμετωπίσει ένα ακόμα μεγάλο εμπόδιο. Ότι δεν φαίνεται να έχει αρχές.
Η στάση της σχετικά με τη μεταρρύθμιση της ποινικής δικαιοσύνης αποτελεί βασικό παράδειγμα. Πώς αξιολογείται απέναντι στην αντιμετώπιση του εγκλήματος; Κοιτάζοντας το ιστορικό της ως εισαγγελέας, είναι σχεδόν αδύνατο κανείς να διαμορφώσει άποψη. Το 2004, όταν ήταν εισαγγελέας του Σαν Φρανσίσκο, υποστήριξε ένα πιλοτικό πρόγραμμα που παρέχει καθοδήγηση σε μη βίαιους πρώτους παραβάτες αντί για φυλάκιση. Αρνήθηκε επίσης να ζητήσει τη θανατική ποινή για έναν άνδρα που σκότωσε έναν αστυνομικό, προκαλώντας την επίπληξη από την εκλιπούσα γερουσιαστή, Νταϊάν Φαϊνστάιν.
Αλλά αφού έγινε γενική εισαγγελέας της Καλιφόρνια, η Χάρις έκανε μια μεταστροφή. Το 2014, υποστήριξε το δικαίωμα της Καλιφόρνια, να επιβάλει τη θανατική ποινή. Στη συνέχεια, ήρθαν οι ταραχές που ακολούθησαν τη δολοφονία του Τζορτζ Φλόιντ το 2020 και προχώρησε σε μια άλλη πολιτικά βολική κωλοτούμπα. Η Χάρις προέτρεψε τους υποστηρικτές της μέσω της σελίδας της στο Facebook, να συνεισφέρουν στο Ταμείο Ελευθερίας της Μινεσότα, το οποίο κατέθεσε εγγύηση για όσους συνελήφθησαν κατά τη διάρκεια των ταραχών.
Επίσης, για σχεδόν τέσσερα χρόνια, η Χάρις ήταν ανύπαρκτη ως αντιπρόεδρος. Μελανό σημείο στην θητεία της, το ότι ήταν υπεύθυνη για τη συνοριακή πολιτική της κυβέρνησης Μπάιντεν. Οι παράνομες διελεύσεις των συνόρων στα τέλη του 2023 ανήλθαν σε υψηλό όλων των εποχών, και τα σύνορα είναι τώρα το κεντρικό ζήτημα της εκστρατείας Τραμπ -Βανς.
Υποφέρει επίσης από ένα πρόβλημα αντιδημοτικότητας, γνωστό για την κακή της συνήθεια να γελάει σε ακατάλληλες στιγμές.
Οι άνθρωποι που την γνωρίζουν καλύτερα, τη θεωρούν ένα κακό αφεντικό. Μέχρι τις αρχές του 2022, τέσσερις από τους ανώτερους συμβούλους της είχαν παραιτηθεί και η Ουάσιγκτον Πόστ, είχε αναφέρει, ότι πολλοί από τους επικριτές και τους υποστηρικτές της ανησυχούν ότι η αδυναμία της να κρατήσει και να διατηρήσει το προσωπικό θα εμποδίσει τις μελλοντικές φιλοδοξίες της.
Σε κάθε περίπτωση, η Χάρις, πρέπει ακόμα να αποδείξει κάτι που δεν έχει ακόμη αποδείξει, ότι είναι σοβαρή ηγέτης. Οι γυναίκες που πετυχαίνουν ως πρόεδροι και πρωθυπουργοί έχουν δείξει ότι είναι σκληρές και δυνατές επειδή είναι μια δύσκολη δουλειά και η Κάμαλα Χάρις δεν το έχει κάνει ακόμα. Η Μάργκαρετ Θάτσερ δεν κορόιδευε ούτε γελούσε.
Πέρα και πάνω, από όλα αυτά όμως, θα είναι στρατηγικό λάθος για τον Τράμπ και τους Ρεπουμπλικάνους, να υποτιμήσουν την υποψηφιότητα της και να επαναπαυτούν. Οι εκλογές θα είναι δύσκολες και απαιτούν σκληρή μάχη.
* Ο Δημήτρης Γ. Απόκης, είναι Διεθνολόγος, με ειδίκευση στην Αμερικανική Εξωτερική Πολιτική, Γεωπολιτική και Διεθνή Οικονομία. Απόφοιτος των πανεπιστημίων The American University, School of International Service, και The Johns Hopkins University, The Paul H. Nitze, School of Advanced International Studies της Ουάσιγκτον. Είναι μέλος του The International Institute for Strategic Studies, του Λονδίνου. Ως Δημοσιογράφος, υπήρξε επί σειρά ετών διαπιστευμένος ανταποκριτής στο Λευκό Οίκο, στο Στέητ Ντιπάρτμεντ και στο Αμερικανικό Πεντάγωνο.
