Από την υπογραφή της Συνθήκης της Ουάσιγκτον στις 4 Απριλίου 1949 για την ίδρυση της Βόρειο-Ατλαντικής Συμμαχίας, μέχρι και την προχθεσινή πανηγυρική Σύνοδο του ΝΑΤΟ στην Ουάσιγκτον, η αποτροπή του τότε Σοβιετικού και νυν Ρωσικού επεκτατισμού αποτελούσε κοινή πρόκληση για την Συμμαχία.
Του Στέφανου Σωτ. Γκίκα *
Στα 75 χρόνια της ιστορίας του το ΝΑΤΟ αντιμετώπισε πολλές κρίσεις, πολέμους, εθνοτική βία, τρομοκρατία, θρησκευτικό φανατισμό, εισβολές κλπ. Ωρίμασε ακόμη περισσότερο πολιτικά, προσάρμοζε την στρατηγική του κάθε φορά στις απαιτήσεις της συγκυρίας, πετυχαίνοντας έτσι να είναι ελκυστικό στα κράτη, να έχει διακριτό λόγο και ρόλο στο παγκόσμιο γίγνεσθαι και σφυρηλατημένη ενότητα.
Όμως η σύγχρονη περίοδος περιλαμβάνει και νέες μορφές απειλών. Υβριδικούς πολέμους από κρατικούς και μη κρατικούς δρώντες, όπως ο κυβερνοπόλεμος, οι εκστρατείες παραπληροφόρησης και τα κάθε είδους κακόβουλα λογισμικά και δραστηριότητες, που δημιουργούν νέες προκλήσεις για την αποτρεπτική και αμυντική πολιτική του ΝΑΤΟ.
Για παράδειγμα, προκαλεί έντονη ανησυχία στη Συμμαχία το γεγονός των συνεχιζόμενων κυβερνοεπιθέσεων, της παραπληροφόρησης και άλλων υβριδικών δραστηριοτήτων που προέρχονται από την Κίνα, τη στιγμή που η τελευταία, παρά το ότι η ίδια το αρνείται, έχει αναδειχθεί σε σημαντικό υποστηρικτή της Ρωσίας στον πόλεμο κατά της Ουκρανίας.
Ο πόλεμος στην Ουκρανία, εξακολουθεί να βρίσκεται στην κορυφή της ατζέντας του ΝΑΤΟ και όπως φάνηκε από τα αποτελέσματα της Συνόδου, οι 32 ηγέτες φαίνονται αποφασισμένοι να συνεχίσουν να στηρίζουν την Ουκρανία με οικονομικά και στρατιωτικά μέσα, θέλοντας με αυτόν τον τρόπο να δείξουν την ενότητα και την αλληλεγγύη μέσα στους κόλπους της Συμμαχίας.
Με την Κίνα, την Β. Κορέα και το Ιράν να συνεργάζονται ουσιαστικά με την Ρωσία υποστηρίζοντας τον μεγαλύτερο πόλεμο στην Ευρώπη στον αιώνα μας, αποτελεί μονόδρομο η σύμπλευση των μελών του ΝΑΤΟ και η στενή συνεργασία με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Μια Ένωση που κάνει πλέον τα πρώτα δικά της σημαντικά βήματα για την αμυντική της επάρκεια!
Αν και η φετινή Σύνοδος της Ουάσιγκτον πραγματοποιήθηκε σε μια δύσκολη πολιτική συγκυρία για δύο εκ των ιδρυτικών και ισχυρών μελών της Συμμαχίας – των ΗΠΑ και της Γαλλίας – οι ηγέτες των κρατών μελών, πέρασαν ηχηρό μήνυμα στη Ρωσία, χαρακτηρίζοντας τις προσχωρήσεις της Σουηδίας και της Φιλανδίας, ως ιστορικές, καθώς όπως είπαν, φέρνουν νέες δυνατότητες, συμπεριλαμβανομένης της δυνατότητας ανάπτυξης στρατευμάτων του ΝΑΤΟ στην Φινλανδία.
Ξεκαθάρισαν επίσης, ότι κάθε Έθνος έχει το δικαίωμα να επιλέγει τις δικές του συνθήκες ασφαλείας και πως το ΝΑΤΟ είναι ανοιχτό για όποια χώρα επιλέγει να ενταχθεί σε αυτό. Αφήνοντας έτσι ανοιχτή την πόρτα στην Ουκρανία…
Το ΝΑΤΟ σηματοδοτεί μια «σταθερά ασφαλείας» για τα μέλη του, όχι μόνο επειδή είναι η πιο πετυχημένη συμμαχία από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά διότι επενδύει στην άμυνα – δηλαδή στα μέσα και στις δυνατότητες των μελών της – ώστε να είναι σε θέση να αποτρέψει και να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά τις συνεχώς εξελισσόμενες απειλές, αλλά και όποιον επιβουλεύεται την εδαφική ακεραιότητά της.
Η διάρκεια στον χρόνο άλλωστε αποδεικνύει την αξία της…
* Ο κ. Στέφανος Γκίκας είναι Υφυπουργός Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής, Βουλευτής Κέρκυρας (ΝΔ)
