Έχει περάσει σχεδόν μια εβδομάδα από τα πραγματικά ιστορικά αποτελέσματα των εκλογών για το Ευρωκοινοβούλιο και είναι πραγματικά πρωτοφανές αυτό που συμβαίνει. Σε όλη την Ευρώπη ένα πολιτικό σύστημα το οποίο αποδοκιμάστηκε έντονα, αλλά και τα συστημικά μέσα ενημέρωσης τα οποία εδώ και αρκετά χρόνια αποτελούν δεκανίκι του και φερέφωνα του, έχουν επιδοθεί σε ένα αγώνα δρόμου να κάνουν το άσπρο μαύρο και κόντρα σε κάθε λογική να περάσουν το μήνυμα ότι όχι απλά δεν ηττήθηκε, αλλά βγήκε και ενισχυμένο. Λίγο πολύ το ίδιο συμβαίνει και στην Ελλάδα, όπου κάποιοι προσπαθούν να μας πείσουν ότι δεν υπήρξε πλήγμα στην κυβέρνηση από τα δεξιά, αλλά η τεράστια απώλεια ψήφων που υπέστη πήγε σε άλλα κόμματα και όχι στα δεξιά της ΝΔ.
Του Δημήτρη Γ. Απόκη*
Η Δεξιά προελαύνει σε όλη την ήπειρο, δηλώνουν ανήσυχοι φιλελεύθεροι και εκστασιασμένοι κατ΄ όνομα συντηρητικοί, μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων, των εκλογών για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο το βράδυ της Κυριακής. Όχι! λένε οι θιασώτες του κέντρου, το κέντρο άντεξε, οι Πράσινοι και οι Φιλελεύθεροι τα πήγαν άσχημα. Όχι! έρχεται η απάντηση σε αυτό, απλά κοιτάξτε τα αποτελέσματα στη Σκανδιναβία, όπου οι Πράσινοι και η Αριστερά ξεπέρασαν τις προσδοκίες. Και ο χορός καλά κρατεί.
Η ψυχρή αλήθεια, που υποστηρίζουν τα γεγονότα και οι αριθμοί, είναι εάν κοιτάξουμε λίγο πιο προσεκτικά τα αποτελέσματα του Σαββατοκύριακου, θα εντοπίσουμε τις πρώτες πραγματικές αναταράξεις μιας γνήσιας πανευρωπαϊκής πολιτικής διάθεσης που αρχίζει να εδραιώνεται. Η ειρωνεία, ωστόσο, είναι ότι αυτό δεν καθοδηγείται από τα συνήθη φιλοευρωπαϊκά κόμματα ολοκλήρωσης του παρελθόντος, αλλά αντίθετα σφυρηλατείτε από τα συντηρητικά εθνικιστικά κόμματα, πολλά από τα οποία ξεκίνησαν ως σαφώς ευρωσκεπτικιστικά κινήματα επικριτικά προς τις Βρυξέλλες.
Και έτσι, ενώ είναι αλήθεια ότι τα παραδοσιακά μπλοκ του κατεστημένου, τόσο κεντροαριστερά όσο και κεντροδεξιά, στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, κράτησαν σε μεγάλο βαθμό τη θέση τους σε αυτές τις εκλογές, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η αντισυστημική Δεξιά συνολικά γίνεται μια αυξανόμενη και συνεπής παρουσία σε ολόκληρη την ήπειρο, μοιράζοντας κοινά χαρακτηριστικά, συμπεριλαμβανομένης της εχθρότητας προς τη μετανάστευση, το Ισλάμ και το Net Zero. Και αυτό είναι εμφανές στον ιδρυτικό πυρήνα της ΕΕ. Στην Ολλανδία, το Κόμμα της Ελευθερίας του Βίλντερς, βρίσκεται πλέον στην κυβέρνηση. Στη μεγαλύτερη οικονομία της Ευρώπης το AFD, κατέχει πλέον τη δεύτερη θέση πίσω από τους Χριστιανοδημοκράτες του Μέρτς, ο οποίος έχει κάνει έντονα δεξιά στροφή. Στη Γαλλία, ο Εθνικός Συναγερμός της Λεπέν, έχει γίνει το μεγαλύτερο ενιαίο κόμμα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. και στην Ιταλία η Μελόνι είναι ανερχόμενη.
Ενώ κάποτε τα παραδοσιακά κόμματα της Ευρώπης ήλπιζαν να θέσουν σε καραντίνα αυτά τα αντισυστημικά κόμματα της Δεξιάς, σήμερα φαίνεται όλο και πιο απίθανο ότι μια τέτοια πολιτική θα πετύχει. Τα τείχη μεταξύ της κεντροδεξιάς που γέρνει προς τη σοσιαλδημοκρατία μιλώντας για στροφή στο κέντρο, και της λαϊκής παραδοσιακής λαϊκής δεξιάς, με έντονα πατριωτικά και εθνικά χαρακτηριστικά, έχουν ήδη αρχίσει να διασπώνται σε εθνικό επίπεδο, στην Ολλανδία, την Αυστρία και την Ιταλία. Ίσως σύντομα να το κάνουν και στη Μεγάλη Βρετανία.
Το θέμα το οποίο βρίσκεται στο κέντρο αυτής της σεισμικής πολιτικής μεταβολής, είναι το μεταναστευτικό. Θέμα το οποίο, αγγίζει την οικονομία, την ασφάλεια, τον πολιτισμό, και ευρύτερα την καθημερινότητα.
Τα καθεστωτικά μέσα ενημέρωσης και οι πολιτικές ελίτ στην Ευρώπη, κάνουν ότι είναι δυνατόν να απονομιμοποιήσουν τις πολιτικές καταγγελίες κατά της μαζικής και παράνομης μετανάστευσης. Αλλά το πολιτικό κλίμα αλλάζει. Η ευρωπαϊκή δεξιά μεταρρυθμίζεται και κυριαρχεί εντός και εκτός των κομμάτων του κατεστημένου.
Όσο το πολιτικό κατεστημένο στη δήθεν δεξιά, αλλά και στην αριστερά, αρνείται πεισματικά να προσαρμοστεί στις νόμιμες και κοινής λογικής απόψεις και απαιτήσεις των πολιτών, τα επιχειρήματα περί επικίνδυνης ακροδεξιάς θα συνεχίζουν να πέφτουν στο κενό και αυτά τα πραγματικά συντηρητικά και δεξιά κόμματα θα ενισχύονται.
Υπάρχει και μια ιδιαίτερα αξιοσημείωτη, πολιτικά, νέα τάση σε όλη την Ευρώπη. Η άνοδος της δεξιάς νεολαίας. Τα κόμματα και τα πολιτικά συστήματα σε όλη την Ευρώπη, πρέπει να μάθουν να αντιδρούν απέναντι σε αυτή την τάση, η οποία πηγάζει από μια κούραση σε εθνικό επίπεδο. Πρόκειται για μια αυξανόμενα ενισχυόμενη πολιτικά τάση, η οποία δεν μπορεί να αντέξει περισσότερη πολιτική αστάθεια. Οι νέοι της Ευρώπης αξίζουν ένα καλύτερο μέλλον.
Σε καμία περίπτωση τα χρεωκοπημένα και ιδεολογικά αλλοιωμένα παραδοσιακά κόμματα, προσπαθώντας να κάνουν το μαύρο άσπρο, μετά τα σεισμικά αποτελέσματα της περασμένης Κυριακής, δεν μπορούν να εκφράσουν τις ανησυχίες αυτής της τάσης, αλλά και γενικότερα τις ανησυχίες των ευρωπαίων πολιτών, που πέραν κάθε αμφιβολίας, επιθυμούν μια καθαρά παραδοσιακή, πατριωτική, με εθνικό πρόσημο, συντηρητική πολιτική.
* Ο Δημήτρης Γ. Απόκης, είναι Διεθνολόγος, με ειδίκευση στην Αμερικανική Εξωτερική Πολιτική, Γεωπολιτική και Διεθνή Οικονομία. Απόφοιτος των πανεπιστημίων The American University, School of International Service, και The Johns Hopkins University, The Paul H. Nitze, School of Advanced International Studies της Ουάσιγκτον. Είναι μέλος του The International Institute for Strategic Studies, του Λονδίνου. Ως Δημοσιογράφος, υπήρξε επί σειρά ετών διαπιστευμένος ανταποκριτής στο Λευκό Οίκο, στο Στέητ Ντιπάρτμεντ και στο Αμερικανικό Πεντάγωνο.
